Υπάρχει ο ανθρωπάκος της ιστορίας μας. Ο ανεπαρκής και φοβισμένος ανθρωπάκος μπροστά στην πανδημία ο οποίος δήλωσε ότι: “... δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία από το πουθενά”
Με τα λόγια του Βίλχελμ Ράιχ, σχολιάζουμε την επικαιρότητα:
“Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιόν τρόπο είναι μικρός. Ο ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει.”
“... οι δάσκαλοι και οι αφέντες σου δε μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσαι πραγματικά. Δε σου λένε ποιος είσαι στ’ αλήθεια. Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντιμέτωπο με τη μοναδική πραγματικότητα που έχει τη δύναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου. ... Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο. Το σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην ουσία, θα είχες γίνει κύριος του εαυτού σου από καιρό”.
“Το ξέρω, ανθρωπάκο, ότι συνηθίζεις να βγάζεις αμέσως τρελό όποιον σου λέει αλήθειες που δε σου αρέσουν. Θεωρείς τον εαυτό σου “φυσιολογικό”! Μάντρωσες τους τρελούς και μείνατε οι “φυσιολογικοί” να κουμαντάρετε τον κόσμο. Τότε, λοιπόν, ποιος φταίει για όλα τα στραβά κι ανάποδα; Όχι εσύ φυσικά. Εσύ κάνεις απλά το καθήκον σου. Επίσης, ποιος είσαι για να έχεις δική σου γνώμη;”
“..... Μα δεν είναι για σένα που ανησυχώ, ανθρωπάκο! Όμως όταν σκέφτομαι τα παιδιά,.. όταν συλλογιέμαι πως τα βασανίζεις προσπαθώντας να τα κάνεις “φυσιολογικά” σαν κι εσένα, σχεδόν θέλω να γυρίσω πίσω και να κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να σταματήσω τα εγκλήματά σου. Ξέρω, όμως, ότι έχεις πάρει τα μέτρα σου για να με αποτρέψεις, διορίζοντας υπουργούς παιδείας και κοινωνικής πρόνοιας....”
“Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημά σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου... Είσαι “άνθρωπος μικρός, κοινός”. Συλλογίσου την απλή έννοια που έχουν τούτες οι λέξεις, “μικρός”, “κοινός”..... Με ποιο δικαίωμα μου κάνεις κήρυγμα.... Φοβάσαι να αντικρίσεις τον εαυτό σου, ανθρωπάκο. Φοβάσαι την κριτική, όσο και τη δύναμη που σου υποσχέθηκαν. Αλήθεια, πώς σκέφτεσαι να χρησιμοποιήσεις τη δύναμή σου; Δεν ξέρεις! .... Απεχθάνεσαι τον εαυτό σου, ανθρωπάκο! Αναρωτιέσαι “ποιος είμαι εγώ που θα έχω άποψη, θα κουμαντάρω τη ζωή μου; .....”
“.... Διαφέρεις από τον ισχυρό σε τούτο μόνο, ο ισχυρός υπήρξε κάποτε ένας πολύ μικρός ανθρωπάκος, αλλά ανέπτυξε μια σημαντική ικανότητα. Αναγνώρισε την ποταπότητα και την ανεπάρκεια ... των πράξεών του. Με άλλα λόγια ο ισχυρός γνωρίζει πότε και σε τι είναι ανθρωπάκος. Ο ανθρωπάκος όμως δε γνωρίζει ότι είναι ποταπός και ανεπαρκής...”
Επίλογος: Υπάρχει ο ανθρωπάκος της ιστορίας μας. Ο ανεπαρκής και φοβισμένος ανθρωπάκος μπροστά στην πανδημία ο οποίος δήλωσε ότι: “... δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία από το πουθενά”. Λίγο έλειψε να πει "τι τα θέλουμε τα λεωφορεία να κόβουν βόλτες στο Σύνταγμα; ....Θέλετε να κόψουμε τις συντάξεις;" όπως είπε το έτερο θρασύ alter ego του.... Υπάρχουν πολλοί σαν αυτούς .... Υπάρχουν και οι Αctive Member:
“Ονειρεύομαι μια μέρα μια επανάσταση, που το δίκιο θ’ αναλάβει την κατάσταση. Χωρίς φήμες, χωρίς τρίτους ή τέταρτους κόσμους, χωρίς προστάτες και μπάτσους στους δρόμους. Χωρίς στρατόκαυλους κι οργισμένους δήθεν πολίτες, χωρίς φλώρους που την είδαν σ’ ένα βράδυ αλήτες. Ονειρεύομαι τους δρόμους χωρίς άσκοπη βία κι έχω πλήρη συνείδηση και πλήρη αφοβία!”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου