Οι καταστάσεις που ζούμε είναι πρωτόγνωρες, πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Γι’ αυτό η εκ των υστέρων κριτική είναι μεν εύκολη, αλλά όχι εποικοδομητική. Η αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αφού... πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλές ανάγκες, που συχνά αλληλοσυγκρούονται.
Για παράδειγμα, δεν είναι εύκολη υπόθεση η επιβολή γενικού «απαγορευτικού». Το απαιτεί μεν η ανάγκη να προφυλαχθεί η δημόσια υγεία, αλλά το αποτρέπουν οι οικονομικές ανάγκες χιλιάδων ανθρώπων και γενικότερα της οικονομίας.
Έτσι, η κυβέρνηση μπορεί να ισχυριστεί προσπάθησε να συγκεράσει αυτές τις διαφορετικές προτεραιότητες, αλλά κάπου στην πορεία έχασε τον έλεγχο. Ήταν μοιραίο, δηλαδή, από το success story της περασμένης άνοιξης να οδηγηθούμε στη σημερινή αγωνία και (ειδικά για τη Θεσσαλονίκη) στον εφιάλτη;
Ας δούμε τα δέκα (χρονολογικά) στάδια, που οδήγησαν σ’ αυτόν τον εφιάλτη:
1. Στις 30 Σεπτεμβρίου ο πλέον αρμόδιος δήλωσε ότι, σε αντίθεση με την Αθήνα, «η Θεσσαλονίκη πάει καλά».
2. Λίγες ημέρες μετά η διαπίστωση αυτή άρχισε να αναιρείται, καθώς τα κρούσματα αυξάνονταν, μαζί και η ανησυχία.
3. Στις 19 Οκτωβρίου ο πρωθυπουργός είχε έκτακτη τηλεδιάσκεψη, ειδικά για την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη, στην οποία πήραν μέρος και οι τοπικοί άρχοντες Τζιτζικώστας (περιφερειάρχης) και Ζέρβας (δήμαρχος). Δεν ελήφθη κανένα μέτρο. Η πόλη παρέμεινε στο επίπεδο «κίτρινο».
4. Στις 21 Οκτωβρίου η πόλη πέρασε στο «πορτοκαλί», καθώς η αύξηση των κρουσμάτων άρχισε ένα γίνεται ραγδαία. Ωστόσο ούτε το μέτρο της καθολικής χρήσης η μάσκας επιβλήθηκε.
5. Στις 24 Οκτωβρίου η χρήση μάσκας επιβλήθηκε σε όλη την Ελλάδα. Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη είχε ξεφύγει.
6. Στις 26 Οκτωβρίου είχαμε συνωστισμό στον Άγιο Δημήτριο. Ουδείς από τους Μητροπολίτες και ιερείς φορούσε μάσκα.
7. Στις 28 Οκτωβρίου έγινε η δοξολογία παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας. Λίγες μέρες μετά ένας από τους Μητροπολίτες που χοροστάτησαν βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό.
8. Στις 30 Οκτωβρίου η πόλη πέρασε στο «κόκκινο».
9. Στις 2 Νοεμβρίου επιβλήθηκε γενικό «απαγορευτικό».
10. Σήμερα δεν υπάρχουν Μονάδες Εντατικής Θεραπείας στα νοσοκομεία της.
Ερώτημα πρώτον: Οι επιστήμονες είχαν εξαρχής την πραγματική επιδημιολογική εικόνα της πόλης; Πώς εξηγούνται τόσο μεγάλες ανατροπές μέσα σε λίγες μέρες;
Ερώτημα δεύτερον: Οι τοπικοί άρχοντες ζήτησαν από την κυβέρνηση έκτακτα μέτρα ή, αντίθετα, άσκησαν πιέσεις να μην τα επιβάλει;
Ερώτημα τρίτο και σημαντικότερο: Η κυβέρνηση είχε τη σωστή επιδημιολογική εικόνα της πόλης; Αν δεν την είχε, φταίνε οι επιστήμονες. Αν την είχε και πήρε τα έκτακτα μέτρα με καθυστέρηση 15 ημερών, σε ποιον θα ρίξει την ευθύνη για τις εφιαλτικές εικόνες τύπου Ιταλίας, που ενδέχεται να ακολουθήσουν στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, όπως προειδοποίησε ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου;
Θα βρεθεί κανείς να πει το περίφημο «mea culpa»; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;...
Γιώργος Καρελιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου