ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ(του Λάμπρου Δρόσου)

 Σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες.

Παιδεραστές, εργολάβοι της Χούντας, γερμανοτσολιάδες, αναρχοκουμμούνια, ταγματασφαλίτες, μπολσεβίκοι, είναι ορισμένοι από τους χαρακτηρισμούς που ακούστηκαν από βουλευτές, ακόμα και από ηγεσίες, προς πολιτικούς αντιπάλους και μάλιστα, από το Βήμα της Βουλής.

Και ξαφνικά βλέπεις να γίνεται επίκληση του πολιτικού πολιτισμού.

Πολιτισμένοι κανίβαλοι, όμως, δεν υπάρχουν.

Και τα τελευταία 12 χρόνια, στην πολιτική σκηνή, βασιλεύει ο κανιβαλισμός.

Ένας κανιβαλισμός, που χρησιμοποιείται ως μέσο υπεροχής, έναντι του πολιτικού αντιπάλου.

Το πιο πετυχημένο ευφυολόγημα, κερδίζει.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την περίτρανη απόδειξη της ανικανότητας, του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.

Πρόκειται για τον αυτοεξευτελισμό του.

Διότι, στερούμενοι πολιτικού λόγου, αδυνατούν να μιλήσουν με πολιτική επιχειρηματολογία.

Στερούνται, πολιτικής σκέψης, πολιτικού σχεδιασμού, πολιτικής ιδεολογίας, πολιτικής ταυτότητας.

Στερούνται πολιτικής πρωτοβουλίας.

Αυτή είναι η ''ποιότητα'' του σημερινού πολιτικού συστήματος.

Όμως, ας μη διαμαρτυρόμαστε.

Η πολιτική κατάπτωση, ξεκίνησε από την περίοδο 2007-2009.

Από την τότε αντιπολίτευση.

Από το ΠΑΣΟΚ, τον τότε Συνασπισμό και σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και τον άθλιο Καρατζαφέρη.

Μάλιστα, ο Κώστα Καραμανλή, είχε κατηγορηθεί, που δεν απαντούσε ο ίδιος, αλλά ούτε και επέτρεπε στους βουλευτές του, να απαντούν στην αντιπολίτευση με ανάλογο ήθος, ύφος και τρόπο.

Θυμάμαι όμως, που έλεγε, πως αν τους απαντήσω, όπως απευθύνονται αυτοί σε μένα, θα πρέπει να πέσω κι εγώ στο επίπεδό τους.

Και αυτό, αρνούμαι να το κάνω.

Το θέμα, όμως είναι, εμείς, τί καταλάβαμε, όλα αυτά τα χρόνια;

Αλλά και τί ζητάμε.

Αναζητάμε, τον πολιτικό πολιτισμό;

Αν ναι, αυτό δεν γίνεται, στηρίζοντας ανίκανους κανίβαλους.

Και μέχρι την 7 Ιουλίου, υπήρχε η απολύτως λογική δικαιολογία, πως δεν τους γνωρίζαμε, όλους.

Σήμερα όμως, γνωρίζουμε τους πάντες.

Οπότε, στηρίζοντάς τους, γινόμαστε συνένοχοί τους.

14