Παραφράζοντας το παλαιό τηλεοπτικό σποτάκι, θα μπορούσε κανείς να πει για τον Κυριάκο, ότι:
Εντάξει, θέλει δουλίτσα ακόμη, αλλά... καταλαβαινόμαστε υποθέτω. Συνεχίζοντας την αρπαγή πράσινων στελεχών, που ξεκίνησε από την επομένη κιόλας της εκλογής του στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, ο Μητσοτάκης ενέταξε τώρα τελευταία στον γαλάζιο κομματικό μηχανισμό τον Σπύρο Καρανικόλα, την Ελευθερία Φτακλάκη και τον Απόστολο Σπυρόπουλο. Θησαυρό δεν τους λες, μιας και οι τρεις τους μαζί δεν κάνουν ένα μεγαλοστέλεχος, αλλά οφείλεις να παραδεχτείς ότι αποτελούν την μοναδική ηλιαχτίδα αισιοδοξίας σε ένα δεκαήμερο που την πάνε αίμα την ΝΔ οι κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών για τα δικαιώματά τους και οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου για τους πλειστηριασμούς. Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες…
Αποδυνάμωνε επίσης, μιας και στις ερχόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα ξαναβρεθεί μεταξύ σφύρας και άκμωνος. Όπως τον Ιανουάριο του 2015 ένα πράγμα, όπου κόντεψε να δει τα ραδίκια ανάποδα το κίνημα και βρέθηκε στην έβδομη θέση παρακαλώ με Μπένυ επικεφαλής (όλα τα καλά τα έχει ο Ευάγγελος, αλλά η δημοφιλία δεν τον αγγίζει…), για να πάρει μια αναπνοή με Φώφη τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους και να χτίσει αναχώματα απέναντι στο τσούρνεμα από δεξιά και αριστερά. Και να διασωθεί, γιατί όχι, και να αναδειχθεί σε νύφη πολύφερνη, ώσπου χάθηκε άδικα και πρόωρα η Γεννηματά και μπήκαν πάλι σε περιπέτειες οι πράσινοι. Σε λούκι, το οποίο στενεύει μέρα με την ημέρα!
Γιατί δεν είναι μόνο τα λιμά που εντάχθηκαν τώρα προεκλογικά στη Νέα Δημοκρατία. Είναι και τα μεγάλα ψάρια που μείνανε στο ΠΑΣΟΚ για την ώρα. Έχει σημασία αυτό το «για την ώρα», μιας και είναι σαν εκείνους τους τυφλοπόντικες, τους πράκτορες του ψυχρού πολέμου που ενεργοποιούσε η κάθε πλευρά ανάλογα με τις ανάγκες της. Το δήλωσε, άλλωστε, ο ίδιος ο Λοβέρδος ότι πλέον δεν θα είναι το παραπαίδι και ο παραγιός της παρατάξεως, αλλά θα αναπτύξει ολόδικές του πρωτοβουλίες και κατάδική του πολιτική, για να αναδείξει το βάθος της σκέψεώς του. Κι αν τολμάς Ανδρουλάκη, προχώρα σε διαγραφή πριν τις εκλογές. Αν έχεις τα κότσια…
Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μια χαρά τα πάει με την ομάδα που τον ανέδειξε στο κορυφαίο αξίωμα, αλλά με την ηγετική ομάδα και τα στελέχη του κινήματος δεν διατηρεί και τις θερμότερες των σχέσεων. «Έχω ένα μήνα να του μιλήσω», δήλωνε προσφάτως βουλευτής πράσινος και δεν είναι ο μόνος που αντικρίζει κλειστή την πόρτα. Ακόμη και ο Ευάγγελος Βενιζέλος (πάλι αυτός!), που διαλέγεται συχνά πυκνά με τον Ανδρουλάκη, δεν βλέπει κάποια από τις συμβουλές του να υλοποιείται. Από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν…
Υπ’ αυτές τις συνθήκες ενδιαφέρον παρουσιάζει η προχθεσινή διαρροή από γαλάζιο κανάλι προς την «Εστία», η οποία πήγαινε πάνω κάτω ως εξής:
«Κυβερνητικά στελέχη διαδίδουν ότι επίκειται νέο πλήγμα, προερχόμενο από τις δικαστικές αρχές του Βελγίου, για κορυφαίο παράγοντα του ΠΑΣΟΚ. Λένε συγκεκριμένα ότι εντός του προσεχούς διαστήματος θα ζητηθεί η άρσις της ασυλίας του στελέχους αυτού, που κατέχει θέση σε κορυφαίο ευρωπαϊκό όργανο, με την κατηγορία των υπόπτων σχέσεων με ξένη δύναμη και μάλιστα όχι αραβική. Μιλούν για χώρα κειμένη ανατολικά με την οποία η Ευρώπη έχει έντονη αντιπαλότητα».
Μόνο αυτό τους έλειπε τους Πασόκους τέτοιες μέρες, να τους κάτσει κάνα σκάνδαλο τύπου Καϊλη παραμονές της κάλπης. Και να θυμηθεί ο λαουτζίκος όλες τις ομορφιές του παρελθόντος, από τους εξοπλισμούς και τα χρηματιστήρια, ως τα Καστελλόριζα και το ευρώπουλο, και να τα πάρει κρανίο και να μην θέλει να ξαναδεί πράσινο ήλιο στη ζωή του. Μόλις λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές…
Υ.Γ.: Με σχετική καθυστέρηση έπεσε στην αντίληψή μου άρθρο της Άννας Διαμαντοπούλου στην “Καθημερινή” υπό τον τίτλο “Τρία κριτήρια για την ψήφο του Κέντρου”. Κατάφερα να διαβάσω ως τη φράση “το Κέντρο συμμάχησε με τη Δεξιά μετά τον πόλεμο για να εξασφαλίσει τον δυτικό προσανατολισμό της χώρας, συμμάχησε με την Αριστερά τη δεκαετία του ’60 για να στηρίξει τη δημοκρατία” και είπα “ως εδώ”. Τέτοιο ανασκολοπισμό της ελληνικής ιστορίας, χρόνια είχα να δω…
Χρήστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου