Η τραγωδία στα Τέμπη έκοψε στη μέση τον χρόνο, προσωπικό και συλλογικό, κοινωνικό και πολιτικό. Μολαταύτα, μία εβδομάδα αργότερα, δεν είναι λίγα τα σημάδια που δείχνουν ότι ούτε καν αυτή η βιαιότατη τομή θα αποβεί ορόσημο για την πολιτεία.
Ορόσημο αυτοκριτικού αναστοχασμού και... ριζικού αναπροσανατολισμού σε ό,τι αφορά το κοινό καλό, για την προάσπιση του οποίου ορκίζεται κάθε κυβέρνηση.
Για τους αδικοσκοτωμένους και τους αγαπημένους τους, τα μεσάνυχτα των Τεμπών είναι το σημείο μηδέν. Δεν φαίνεται όμως να ισχύει το ίδιο για την κυβέρνηση, που όσο περνούν οι ημέρες δείχνει όλο και σαφέστερα πως έχει «προτεραιοποιήσει» τον μηδενισμό της ευθύνης της ή έστω την κάποια μείωσή της. Οφθαλμοφανές το εκλογικό της άγχος, την οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις, αντιφάσεις και αυτοδιαψεύσεις.
Αποκαλύπτεται έτσι η σύγχυση και η αδυναμία ή απροθυμία κατανόησης των κοινωνικών μηνυμάτων, που εκπέμπουν σχολεία και πανεπιστήμια, ποδοσφαιρικά γήπεδα και μπασκετικά «κλειστά», μαζικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, οι οποίες αντιμετωπίζονται διά του ιερού δόγματος «Βαράτε τους κι ας κλαίνε».
Θα μπορούσαμε να ελπίζουμε ότι το πάθος θα γίνει μάθος αν ο πρωθυπουργός ζητούσε συγγνώμη την 1η Μαρτίου, όταν βρέθηκε στον τόπο του δυστυχήματος, ή έστω την επομένη, στο διάγγελμά του. Αυθόρμητα. Ασχεδίαστα. Εγκαιρα. Η αργοπορημένη «ανάρτηση μεταμέλειας» στο φέισμπουκ εκθέτει εκ των πραγμάτων τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη στην εύλογη δυσπιστία των δυνάμει παραληπτών της συγγνώμης του, που δικαιούνται (αν δεν υποχρεούνται) να εικάσουν την καθοδηγητική παρέμβαση ψυχρών επικοινωνιολόγων.
Επιπλέον, η δήλωση ότι η συγγνώμη είναι «τόσο προσωπική όσο και στο όνομα όλων όσοι κυβέρνησαν τη χώρα εδώ και χρόνια» οδηγεί τους παραλήπτες στην ίδια σκέψη που τους οδήγησε η δήλωση του κ. Κώστα Καραμανλή ότι παραιτείται «αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τα διαχρονικά λάθη του ελληνικού κράτους»: με τη συμψηφιστική διάχυση ευθυνών, το πικρό ποτήρι καταλήγει να περιέχει κατιτίς το πόσιμο.
Τίποτε ελπιδοφόρο επίσης δεν προσφέρουν οι αλλεπάλληλες πατερναλιστικές υποδείξεις του πρωθυπουργού στην ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Το ίδιο και ο διο-ρισμός «ανεξάρτητης» επιτροπής, στην αρχική σύνθεση της οποίας συμμετείχε ως ελεγκτής ο διευθύνων σύμβουλος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στα χρόνια της βαριάς υποβάθμισης του σιδηροδρομικού δικτύου. Η συνταγή «ο τρώσας και ιάσεται» δεν ισχύει επί θανάτου...
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου