Τα πιο συνηθισμένα λάθη όταν μεταφέρουμε σκύλο στο αυτοκίνητο Συμβουλές για ασφαλή και ευχάριστη συμβίωση με το αγαπημένο μας κατοικίδιο μέσα στο αυτοκίνητο.

 


Γράφει ο Πέτρος Πιτσίνης
 


Τα περισσότερα σκυλιά αγαπούν τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο ή τουλάχιστον τις ανέχονται ως ένα αναγκαίο κακό. Αν δεν είναι το σκυλί μας εξοικειωμένο στα ταξίδια με αυτοκίνητο, θα πρέπει να το προετοιμάσουμε κατάλληλα κάνοντας έγκαιρα πολλές μικρές διαδρομές μαζί του, ώστε να εξοικειωθεί με την αίσθηση της μηχανοκίνητης μεταφοράς πριν ξεκινήσουμε τις διακοπές μας. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένοι γενικοί κανόνες για να μην εξελιχθεί η πολύωρη συμβίωσή μας με το αγαπημένο μας κατοικίδιο σε ένα εφιαλτικό σενάριο, που θα μας χαλάσει τη διάθεση.

Αρχικά, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα ρεύματα του αέρα κάνουν κακό στα μάτια στον ευαίσθητο φάρυγγα του σκύλου, οπότε δεν πρέπει να τον χτυπά ο άνεμος ούτε να βγάζει το κεφάλι του έξω από το παράθυρο. Επίσης, ρυθμίζουμε τη θερμοκρασία του εσωτερικού σε ευχάριστα επίπεδα, δηλαδή δεν πρέπει να κάνει μπούζι στην καμπίνα επιβατών ούτε και να ιδρώνουμε από τη ζέστη.





Η ασφάλεια του σκύλου μας έχει απόλυτη προτεραιότητα άρα απαγορεύεται να κυκλοφορεί ελεύθερος μέσα στο όχημα. Για τα μικρά τετράποδα είναι ιδανικά τα ειδικά κλουβιά μεταφοράς, που τα τοποθετούμε στο πάτωμα πίσω από το κάθισμα του οδηγού ή του συνοδηγού. Αποφεύγουμε να τοποθετήσουμε το boxμεταφοράς πάνω στο κάθισμα, γιατί μπορεί να εκσφενδονιστει σε περίπτωση ατυχήματος προς τα εμπρός, ακόμα και αν το έχουμε δέσει με ζώνη ασφαλείας.




Το boxμεταφοράς τοποθετείται στο πάτωμα και πίσω από τα μπροστινά καθίσματα.

Μία άλλη εναλλακτική, αν και όχι εξίσου ασφαλής με το κλουβί, είναι τα διάφορα συστήματα συγκράτησης του ζώου με λουριά, που πιάνουν στο κάθισμα. Για τα μεγαλύτερα σκυλιά συνιστάται η μεταφορά τους με ανάλογων διαστάσεων κλουβιά στον χώρο αποσκευών και – ιδανικά – με διαχωριστικό «φράχτη» μεταξύ της καμπίνας επιβατών και του πορτ-μπαγκάζ.

Κάνουμε τακτικά διαλείμματα, στα οποία βγάζουμε το σκυλί βόλτα. Ο αριθμός των διαλειμμάτων διαφέρει ανάλογα με τον σκύλο, ωστόσο συνιστάται να σταματάμε ύστερα από δύο έως το πολύ τρεις ώρες ταξιδιού. Το λουρί είναι must, αν σταματήσουμε σε σταθμό εξυπηρέτησης αυτοκινητιστών, επειδή το σκυλί βρίσκεται σε άγνωστο περιβάλλον και μπορεί να χαθεί ή να το χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο.



Δεν αφήνουμε το σκυλί να «ψηθεί» μέσα στο αυτοκίνητο.

Σε καμία περίπτωση δεν αφήνουμε το ζώο μόνο του μέσα στο αυτοκίνητο, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Τα σκυλιά αντέχουν το πολύ 15 λεπτά σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου, επειδή δεν ιδρώνουν και κινδυνεύουν άμεσα. Ένα ελαφρά ανοιχτό παράθυρο δεν αποτελεί λύση, όταν επικρατούν πολύ υψηλές θερμοκρασίες, επειδή δεν αρκεί για καλό εξαερισμό και κυκλοφορία του αέρα!
Τα μάτια μας στον δρόμο

Αποφεύγουμε να ταΐσουμε το σκυλί 3-4 ώρες πριν ξεκινήσουμε, αλλά και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Κάνουμε εξαίρεση όταν κινούμαστε σε ορεινές διαδρομές και βλέπουμε το ζώο να χασμουριέται ή να λαχανιάζει, οπότε του δίνουμε ένα απλό σνακ για να μασάει και να μη βουλώσουν τα αυτιά του.

Δεν ασχολούμαστε με το σκυλί την ώρα της οδήγησης, για να μην αποσπάται η προσοχή μας από τον δρόμο. Δεν γυρνάμε πίσω για να το χαϊδέψουμε ή να το κοιτάξουμε ούτε το παίρνουμε φυσικά αγκαλιά, όταν είμαστε στο τιμόνι. Αν ταξιδεύουμε μόνοι και βλέπουμε το ζώο να συμπεριφέρεται παράξενα ή να δυσφορεί, σταματάμε όσο πιο σύντομα γίνεται σε ασφαλές σημείο και ασχολούμαστε μαζί του.

Το ταξίδι με σκύλο θέλει… τρόπο.