Γρηγόρη και Γρηγορίου…(σσ Πιθανότατα να μην έχει υπάρξει άλλος τόσο αποτυχημένος δήμαρχος και θα τον ψηφίσουν πάλι. ΄Έρμοι)

Με το τραμ από Φλοίσβο προς Πειραιά ακούω στην εκφώνηση στάσεων το, κατ’ εμέ ανιστόρητο: «Στάση Γρηγορίου Λαμπράκη». Την πρώτη φορά που το άκουσα, πέρσι, αναρωτήθηκα: «Ποιος να ’ναι πάλι αυτός ο Γρηγόριος Λαμπράκης!». Μετά, όταν κατέληξα ότι μάλλον πρόκειται για τον Γρηγόρη Λαμπράκη, έφριξα με αυτή την ανιστόρητη αναφορά, και ηχητικώς (εκφώνηση) και εγγράφως (οδωνυμικές πινακίδες).

Με... τις γενικές των αρχαίων: Ευριπίδου, Αστυδάμαντος, Σοφοκλέους, Θεμιστοκλέους βεβαίως, βεβαίως… κομμάτια να γίνει· αυτή ήταν, άλλωστε, η «επίσημη γλώσσα του κράτους», τότε, τον προπερασμένο αιώνα, που τοποθετήθηκαν οι πρώτες (αναγνωριστικές) πινακίδες· σε μιαν Αθήνα μικρή, που οι «διευθύνσεις» ήταν… βρύσες, πηγάδια, αλώνια (Πετράλωνα), λιθάρια (Χεζολίθαρο, η μετέπειτα Ακαδημία Πλάτωνος, εκεί που κάνει εκσκαφές ο Μπακογιάννης για να βρει την Πολιτεία του Πλάτωνα, όπως ο Ιντιάνα Τζόουνς τους χαμένους θησαυρούς του…).

Αλλά Γρηγόριο Λαμπράκη, τον Γρηγόρη. Τον Γρηγόρη μας. Τον «γενάρχη» της Νεολαίας Λαμπράκη! Η μεγαλύτερη στρέβλωση που μπορείς να επιφέρεις στην Ιστορία, είναι μέσω της στρέβλωσης των σημάτων, όπως λένε και οι σημειολόγοι. Το σημαίνον στην περίπτωσή μας: Γρηγόριος Λαμπράκης, που είναι απλώς μία φθογγική δήλωση, ως σημασία δεν λέει απολύτως τίποτα· ένα κοινό ονοματεπώνυμο είναι. Ομως το σημαινόμενο από το σημαίνον Γρηγόρης Λαμπράκης είναι ακριβώς ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Ουδείς άλλος, οιασδήποτε «φθογγικής δηλώσεως» δικαιούται, από την Ιστορία, να λέγεται Γρηγόρης Λαμπράκης, πέραν αυτού του ιδίου.

Είναι, σκέφτηκα, σαν να λέμε Σάκη ή Νιόνιο τον Σολωμό, Αλέκο τον Παπαδιαμάντη, Μανώλη τον Ροΐδη και Αδαμαντία (μην παραλείπουμε τις γυναίκες) τη Μαντώ Μαυρογένους· παραδόξως υπάρχει με το όνομά της πεζόδρομος στον Αγιο Παντελεήμονα. Ομως οδωνυμία Γρηγόρης Λαμπράκης δεν υπάρχει στον Δήμο Αθηναίων. Λέμε τώρα… 

ΥΓ. Εάν τα αποτελέσματα της πρώτης ψηφοφορίας στον ΣΥΡΙΖΑ –ιδίως η εντυπωσιακή προσέλευση– είναι ενδεικτικά επανεκκίνησης, ενδιαφέρον θα έχει να την παρακολουθήσουμε. Εν αναμονή, χωρίς μένος και βιασύνη…

Πέτρος Μανταίου

efsyn.gr