Τελικά, πόσο μεγάλο γεγονός είναι η νίκη Κασσελάκη; Πόσο μπορεί να επηρεάσει τις εκτός ΣΥΡΙΖΑ εξελίξεις; Και τι απηχεί εντέλει στην κοινωνία; Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια κοσμογονική εξέλιξη, που έφερε τα πάνω κάτω.
Αφού μέσα σε 35 μέρες πήρε το «μαγαζί», που ήταν επιπλωμένο, μέσα από τα χέρια των ιδιοκτητών.
Για την κοινωνία όμως τι σημαίνει; Πόσο την αφορά και πόσο μπορεί να την επηρεάσει, ώστε να μπει κανείς στη σκέψη τι σημαίνει ευρύτερα η νίκη του Στ. Κασσελάκη. Ασφαλώς αρκετά θα κριθούν απ’ όσα θα κάνει και απ’ όσα θα αποφύγει να κάνει. Ωστόσο, υπάρχει και η πραγματικότητα, την οποία κανείς δεν μπορεί να περιγράψει καλύτερα και ακριβέστερα από τους αριθμούς.
Το new kid in town έγινε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με 71.000 ψήφους. Στις εκλογές του Ιουνίου, που ο ΣΥΡΙΖΑ καταβαραθρώθηκε στο 17%, πήρε 930.000 ψήφους. Δηλαδή ο Στ. Κασσελάκης πήρε το 7,6% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Μόλις πριν από 3 μήνες. Το 7,6% δεν εντυπωσιάζει, δεν «βγάζει μάτια» και ασφαλώς δεν παραπέμπει σε κάτι «μεγάλο» που έρχεται κι ακούγεται ήδη η βοή του. Το εντυπωσιακό 56% που πήρε ο Στ. Κασσελάκης με τις 71.000 γίνεται ακόμα μικρότερο, στα όρια της εξαΰλωσης, αν γίνει ποσοστό επί του συνόλου του εκλογικού σώματος του Ιουνίου. Τον Ιούνιο ψήφισαν σχεδόν 4.900.000 ψηφοφόροι. Οι 71.000 ψήφοι του Στ. Κασσελάκη αντιπροσωπεύουν μόλις το 1,44% όσων ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές. Πολλή φασαρία για το τίποτα θα μπορούσε να πει κάποιος και δεν θα είχε εντελώς άδικο.
Η δυναμική στην πολιτική είναι μια κρίσιμη παράμετρος, την οποία είναι δύσκολο να τη μετρήσει κανείς, ειδικά όταν τα νερά της είναι πλήρως αχαρτογράφητα. Εχει μεγάλη σημασία όμως η βάση εκκίνησης. Το πόσο μεγάλη ή μικρή είναι. Κι εν προκειμένω το «φαινόμενο Κασσελάκης» έχει πολύ περιορισμένη βάση και αφορά έναν πραγματικό μικρόκοσμο. Τον απογοητευμένο και ημιπαραιτημένο μικρόκοσμο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ενώ περίμενε να προσέλθουν στις εσωκομματικές κάλπες 50.000-70.000 μέλη, πήγαν οι διπλάσιοι και σχεδόν όλοι ξαναπήγαν και τη δεύτερη Κυριακή. Από τους 148.621 της πρώτης Κυριακής, πήγαν ξανά τη δεύτερη οι 133.700. Καθόλου άσχημα για ένα κόμμα σε πολιτική κατάθλιψη και τεράστιο σοκ από τη συντριπτική διπλή ήττα. Αντικειμενικά όμως, αυτό που είναι υπεραρκετό για τον ΣΥΡΙΖΑ και κάτι σαν «θρίαμβος», είναι πολύ μικρό για την κοινωνία.
Δεν εξασφαλίζει πρωταγωνιστικό ρόλο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε μπορεί να επηρεάσει τους πολιτικούς συσχετισμούς στην κοινωνία. Το πολύ πολύ και ανάλογα με το πώς θα πάει ως το Συνέδριό του να μη διασπαστεί -καθόλου εύκολο- και να διατηρηθεί ως αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλιώς, αξιωματική αντιπολίτευση, αν φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ 16 βουλευτές, θα γίνει το ΠΑΣΟΚ. Λογική η χαρά της Κουμουνδούρου γιατί δεν κατέρρευσε το «κτίριο», αλλά εντελώς παράλογο να νομίζει ότι μια μικρή πολυκατοικία έγινε ξαφνικά πολλά οικοδομικά τετράγωνα.
Πόσω μάλλον όταν δεν έχει μετρηθεί ακόμη αν μιλάμε για έναν ΣΥΡΙΖΑ του 17%, του 22% ή του 9%…
ΤΡΕΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ
Περιπτώσεις, π.χ., σαν τη Θ. Τζάκρη, τη Δ. Αυγέρη και την Ε. Αυλωνίτου, που σπρώχνονται για είναι στο κάδρο των φωτογραφιών του Στ. Κασσελάκη, παρότι είναι μεταξύ των συνεργατών του, δεν είναι οι καθοριστικές φιγούρες του επιτελείου του.
Αντιθέτως, τρεις φιγούρες -μαζί με τον οικογενειακό δικηγόρο του, Μ. Καπνισάκη- είναι οι σημαντικές.
Η μία είναι ο Ν. Παππάς, τον οποίο ο νέος ηγέτης φώναξε και τον αγκάλιασε πάνω στην εξέδρα του θριάμβου, έξω από την Κουμουνδούρου, τα μεσάνυχτα της Κυριακής. Ο Ν. Παππάς μπορεί να θεωρηθεί και ως ένας από τους μεγάλους νικητές της εκλογής Κασσελάκη. Εκεί που είδε τον «πολιτικό χάρο» με τα μάτια του μετά το «13-0», απομονώθηκε κι εξελέγη βουλευτής με το ζόρι, τώρα γίνεται ξανά το νο2, όπως και επί Α. Τσίπρα. Πάντα σκοτεινή φιγούρα.
Η δεύτερη φιγούρα είναι ο Ευ. Αποστολάκης. Ο ναύαρχος που έγινε Α/ΓΕΕΘΑ και παραιτήθηκε για να γίνει υπουργός Εθνικής Αμυνας, κι αργότερα παραλίγο να γίνει κοινής αποδοχής υπ. Πολιτικής Προστασίας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο ναύαρχος, που έκανε τον «κομπάρσο της Μακρονήσου», δικαιολόγησε τον Στέφανο στις χοντράδες που είπε για τη στράτευση και το «κρατίδιο» και θεωρεί λογικό ότι ένας πρωθυπουργός (όπως ο Τσίπρας) δεν χρειάζεται να τα ξέρει όλα για τα εθνικά θέματα. Πάντα «ελαφριά» φιγούρα για Α/ΓΕΕΘΑ και ΥΕΘΑ.
Η τρίτη φιγούρα είναι ο «μάγκας» της ιστορίας. Ο «αψύς» Σφακιανός Π. Πολάκης. Η απόλυτη έκφραση της τοξικότητας, της εχθροπάθειας και του ρεβανσισμού. Ο οποίος όμως, παρότι «τσαμπουκαλεύεται» στα social media, απειλεί πολιτικούς αντιπάλους, δικαστές, δημοσιογράφους, αλλά και απλούς χρήστες του Τwitter, προτιμά να κρύβεται. Είτε όταν πρόκειται για την άρση της ασυλίας του είτε όταν πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι κανονικός μαχαλόμαγκας – «αφήστε με, κρατήστε με». Πάντα τοξική φιγούρα.
Ενας «σκοτεινός», ένας «ελαφρύς» κι ένας «τοξικός» καθοδηγούν το «φως». Πώς μπορεί να μην προκύψει πολιτικό εξάμβλωμα;
Συγκρουσιακές και όχι ενωτικές οι πρώτες επιλογές
Η τοποθέτηση του οικογενειακού δικηγόρου του, Μ. Καπνισάκη, ως διευθυντή του Πολιτικού του Γραφείου είναι η μόνη απολύτως κατανοητή επιλογή του Στ. Κασσελάκη. Σε αυτή τη θέση μπαίνουν μόνο πρόσωπα απολύτου εμπιστοσύνης. Από κει και πέρα, όλες οι επιλογές του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι από το «στρατόπεδό» του, αγνοώντας όλο το «μπλοκ Αχτσιόγλου». Ακόμη και πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής, όπως π.χ. ο Α. Χαρίτσης ή ο Ν. Ηλιόπουλος, και οι δύο από τη νέα γενιά στελεχών του κόμματος. Ο Γ. Τσίπρας αναλαμβάνει διευθυντής της Κ.Ο. του κόμματος και η Δ. Αυγέρη εκπρόσωπος Τύπου. Και οι δύο από τον βαθύ πυρήνα των υποστηρικτών του. Αλλά και οι επόμενες επιλογές που ακούγεται πως θα κάνει κινούνται στην ίδια κατεύθυνση. Η Θ. Τζάκρη ως γραμματέας της Κ.Ο. και ο Ν. Παππάς να έχει τον γενικό εποπτικό ρόλο στη Βουλή δεν θεωρούνται «ενωτικές» λύσεις. Η παραμονή του Σ. Φάμελλου, αν και δεν είναι απολύτως βέβαιο ακόμα, ως προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και της Ο. Γεροβασίλη ως Αντιπροέδρου της Βουλής μάλλον είναι εκ των ων ουκ άνευ, καθώς και οι δύο είχαν επιλέξει στάση ουδετερότητας. Οι ρόλοι που θα προταθούν (;) στην Ε. Αχτσιόγλου και στα στελέχη που τη στήριξαν θα δείξουν πιο καθαρά πόσο πιο κοντά ή πόσο πιο μακριά βρίσκεται η διάσπαση, η οποία ποτέ δεν έχει φύγει από τον ορίζοντα του ΣΥΡΙΖΑ, με κρίσιμα ορόσημα το Συνέδριο του κόμματος και τις ευρωεκλογές…
ΑΠΟΡΙΕΣ-1
Φεύγεις από τις ΗΠΑ μόνο με καλοκαιρινά ρούχα, γίνεσαι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τι κάνεις; Πας να πάρεις και τα χειμωνιάτικα ή αγοράζεις καινούργια;
ΑΠΟΡΙΕΣ-2
Τον Π. Κωνσταντινέα, που μελετά βαθιά τις «λατινικές παροιμίες», όπως το «scripta manent», θα τον αφήσει αναξιοποίητο;
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
https://eleftherostypos.gr/apopseis/i-plasti-eikona-tou-kasselaki-kai-i-pragmatikotita
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου