Ψευδογκλαμουριές...

 

Το στέγαστρο Καλατράβα περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την χρόνια καθυστέρηση της χώρας, σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Το "φορτωθήκαμε" για να κάνουμε "το ωραίο, το μεγάλο, το αληθινό". Να στήσουμε δηλαδή μια παράσταση για να αισθανθούμε ότι "όλη η υφήλιος έχει στραμμένα στα βλέμματα πάνω μας". Οργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων με τις συνήθεις υπερβάσεις κόστους, με τις μιζούλες, με τις προχειρότητες, με τα "δεν προλαβαίνουμε" και στο τέλος τσάτρα- πάτρα λύσεις, βάλε και κάτι κάτω από το χάλι γιατί θα έχουμε καλεσμένους. Κανένα... σχέδιο, κανένα πρόγραμμα τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα φαραωνικά μεγαθήρια, πώς θα τα συντηρήσουμε, τι θα μας κοστίσουν. Ψευδογκλαμουριές, εγκαίνια και κορδέλες και "εμείς οι Έλληνες μπορούμε" και στο τέλος ένα ρημάδι εδώ, ένα άλλο εκεί, να μας θυμίζουν σε ποια χώρα ζούμε. Αδιανόητο κόστος, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά, έτσι για να έχουμε άλλο ένα φωτογραφικό άλμπουμ στην κατηγορία "περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις". 

Επί χρόνια το παραμύθι που τρώγαμε ήταν ότι "η χώρα θα αποκτήσει υποδομές" λες και μια χώρα που ήταν στα όρια της καθυστέρησης είχε ανάγκη από γήπεδο μπατμιγκτον. Ποια είναι η εικόνα της χώρας 20 χρόνια μετά από το γεγονός που θα την μεταμόρφωνε; Έχετε δει τι λεωφορεία κυκλοφορούν στους δρόμους; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι σήμερα η δυνατότητα του να ταξιδέψεις με τρένο από την Αθήνα φτάνει μέχρι τα όρια που είχε το ελληνικό κράτος το 1832; Θα μου πείτε σ' αυτό υπάρχει μακρά παράδοση. Ο "Εθνάρχης" την ώρα που οι υπόλοιπες χώρες επένδυαν στα μέσα σταθερής τροχιάς αυτός ξήλωνε βράδυ τις ράγες.   

Ο "εκσυχρονισμός" στην Ελλάδα κοστίζει και είναι συνώνυμος με την καθυστέρηση. Ένας λαός εκπαιδευμένος στις παράτες, τα μεγάλα λόγια και την επαρχιώτικη εσωστρέφεια που τον οδηγεί στο να πιστεύει ότι θα τύχει της προσοχής των άλλων αν ρίξει ένα πυροτέχνημα (κι αυτό κατά κανόνα ληγμένο και παράκριβο).

Πρωθυπουργοί, περιφερειάρχες, δήμαρχοι πουλάνε φύκια και "μεγάλες στιγμές" στους υπηκόους που αν και ζουν καθημερινά το καταφανές ψέμα, ταλαιπωρούνται ακόμα και για τα αυτονόητα, ψήνονται ότι προέρχονται απ' ευθείας από τα αρχίδια του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και ως εκ τούτου τους αξίζουν τα μεγαλεία.  

Δείτε το μετρό της Θεσσαλονίκης. Πόσες μεγαλοστομίες δεν έχετε ακούσει για το "πιο σύγχρονο μετρό της Ευρώπης" και αυτό που συμβαίνει είναι να καταδικάζεται το κέντρο μιας μεγάλης πόλης, επί 20 χρόνια, να ζει μέσα στο απόλυτο μπάχαλο. Και έχουν το θράσος κάθε τρεις και λίγο να εγκανιάζουν σταθμούς, να κόβουν βόλτες με τα βαγόνια, τα οποία βρίσκονται σε κίνηση μόνο όταν στήνεται η παράτα. Και παρ' όλα αυτά υπάρχουν χειροκροτητές.

Φρου- φρου κι αρώματα, Μαυρογιαλούροι με οπαδούς, φαντασμένοι πολιτικοί και πολίτες, που στο τέλος απορούν κιόλας για το κακό που έγινε ή κινδύνευσε να γίνει. Ας συνεχίσουμε έτσι, ας πληρώνουμε αδρά, ας βλαστημάμε για να πάμε στη δουλειά ή για να γυρίσουμε σπίτι, ας συνεχίσουμε να λατρεύουμε την καθυστέρησή μας "ξεφεύγοντας" με ψευδομεγαλεία, ας ρίξουμε και ένα ακόμα πυροτέχνημα για να φωτιστεί η ακαταμάχητη βλακεία που έχει εγκατασταθεί στα σκαμμένα μας πρόσωπα εδώ και δεκαετίες.

Dimitris Soultas (FB)