Η κυβέρνηση σχεδιάζει να αφήσει 12-13 δισ. στο «μαξιλάρι» των 37 δισ. Το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ που «κατακεραύνωνε» το 2018 η ΝΔ, θα μείνει με 12-13 δισ. στο βάθος τριετίας.

EUROKINISSI / ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ

 


 


Το «μαξιλάρι των 37 δισ. ευρώ» πολύ σύντομα θα αρχίσει να μειώνεται μέχρι να μείνουν γύρω στα 12-13 δισ. ευρώ, σε ορίζοντα τριετίας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», αυτό προβλέπει ο σχεδιασμός της κυβέρνησης, με την προϋπόθεση ωστόσο ότι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) θα δώσει την έγκρισή του για την αποδέσμευση 15,7 δισ. ευρώ, δηλαδή του «σκληρού» πυρήνα του «μαξιλαριού», που είναι δεσμευμένα σε ειδικό λογαριασμό στην Τράπεζα της Ελλάδος.


Τα υπόλοιπα, περίπου 20 δισ. ευρώ, είναι τα διαθέσιμα των φορέων της γενικής κυβέρνησης, τα οποία η κυβέρνηση δανείζεται βραχυπρόθεσμα για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της (repos).

Η άδεια του ESM για την ελεύθερη πρόσβαση στα 15,7 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι θα δοθεί πιθανώς το πρώτο τρίμηνο του 2024. Η τυπική προϋπόθεση ήταν η έξοδος της χώρας από την ενισχυμένη εποπτεία, κάτι που ικανοποιήθηκε ήδη από τον Αύγουστο του 2022, αλλά επί της ουσίας η άδεια προϋποθέτει και την επενδυτική βαθμίδα. Αυτό συνέβη όταν πριν από δύο ημέρες η Ελλάδα πήρε και από τη Fitch την αναβάθμιση, ανοίγοντας τον δρόμο για μια θετική απόφαση του ΕSM. 





Ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, Μιχάλης Αργυρού, δήλωσε στην εφημερίδα ότι «τo αρχικό μαξιλάρι των 15,6 δισ. του cash buffer δημιουργήθηκε για να προσφέρει ασφάλεια στις αγορές ότι η Ελλάδα θα είναι σε θέση να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος σε μια περίοδο κατά την οποία, εξαιτίας ατυχών χειρισμών, η αξιοπιστία της είχε πέσει στο ναδίρ.»

Από την πλευρά του, ο καθηγητής Παναγιώτης Πετράκης, αναφέρει πως «το ύψος του “μαξιλαριού” εξασφαλίζει περίπου μια πενταετία συνεπούς εξυπηρέτησης του χρέους… Καθώς θα βελτιώνεται η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μπορεί να μειωθεί το μέγεθός του και πιστεύω ότι θα το δούμε αυτό στο προσεχές μέλλον, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να εξαλειφθεί αυτή η εγγύηση την οποία απαιτούν οι καλές δανειακές σχέσεις. Οι ΗΠΑ, βεβαίως, που έχουν και εκδοτικό προνόμιο, αλλά και οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης δεν νομίζω ότι διακρατούν ένα τέτοιο ποσό».