Ίσως το πιο αδύναμο σημείο στους πρώην πρωθυπουργούς που υπήρξαν ισχυροί ηγέτες παρατάξεων και άντεξαν στον πολιτικό χρόνο είναι πως αποστασιοποιούμενοι από τα κομματικά δρώμενα καθίστανται ανοικτοί σε ερμηνείες. Καθένας μπορεί εύκολα να εκλαμβάνει την στάση τους κατά τον βολικότερο γι΄ αυτόν τρόπο ακριβώς επειδή ο νέος ρόλος τους επιβάλλει να απέχουν από την τριβή του να εξηγούν κάθε φορά ότι δεν εννοούσαν το ένα και όχι το άλλο.
Η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα εντάσσεται σε αυτή την χορεία των ευάλωτων σε ερμηνείες. Πραγματοποίησε μία εξαιρετική (το επισήμανε μεταξύ άλλων και η Ντόρα Μπακογιάννη) “εθνικού τύπου” εμφάνιση και ομιλία στο Συμβούλιο της Ευρώπης για το Κόσοβο, τη Γάζα και γενικώς τις γεωπολιτικές εξελίξεις, εμφατικά, μάλιστα, σε αντίθεση με τις τελευταίες αμφιλεγόμενες παρεμβάσεις του Στέφανου Κασσελάκη –περί “ιερής συμμαχίας” ΝΑΤΟ, Ουκρανικού, επίθεσης Ιράν στο Ισραήλ, κ.ά– για να “εργαλειοποιηθεί” στην εκδήλωση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ από εκείνους που έφτασαν στο σημείο να τον χλευάζουν και να τον αποδομούν μετά την ανακοίνωσή του πριν το πρόσφατο συνέδριο του κόμματος. Από την χλεύη στο χειροκρότημα…
Ποιός από τους δύο είναι ο “νέος Τσίπρας”; Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο πρώτος. Η απόσταση Τσίπρα από την ιδεολογική μετάλλαξη που επιχειρεί ο νέος πρόεδρος του κόμματος είναι περισσότερο από εμφανής για εκείνους, φυσικά, που θέλουν να την δουν. Εκείνοι που δεν θέλουν προσβλέπουν στο “θαύμα με τον παραλυτικό στην Καπερναούμ” και πιστεύουν ότι καμία μετάλλαξη δεν μπορεί να χαλάσει μία ωραία ιστορία που προβλέπει την “ανάσταση” και την επιστροφή σε τροχιά εξουσίας. Αφού περπάτησε ο παραλυτικός της παραβολής, θα περπατήσει κι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχει, βεβαίως, μία ουσιώδης διαφορά που υποτιμάται. Ο Τσίπρας είναι πιά μόνο πρώην πρωθυπουργός με τακτικές παρεμβάσεις για την μεγάλη διεθνή και δευτερευόντως εθνική εικόνα, αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως θα εγκαταλείψει αυτό που ο ίδιος έκτισε (με τα μεγάλα λάθη του), μαζί με τον κόσμο που πιθανώς ασφυκτιά κάτω από το νέο “δέρμα” του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι να αποφασίσει -εάν αποφασίσει και εάν συντρέξουν οι συνθήκες- να γίνει κάτι άλλο…
Αρκετοί διαπίστωσαν μία …αμηχανία στις εκφράσεις και στη γλώσα του σώματος στο αμφιθέατρο του Ελληνικού Κόσμου. Λογικό. Και η αμηχανία δηλωτική της απόστασης απ΄ ότι συμβαίνει στην αυλή των θαυμάτων είναι. Από την άλλη, στέλνει εμμέσως το δικό του μήνυμα. Κατ΄ αναλογία είναι ίδιο με το μήνυμα που έστειλε ο Μπάϊντεν στο Νετανιάχου μετά την επίθεση του Ιράν και την κατάρριψη των drones της Τεχεράνης: “Κράτα αυτή τη νίκη, μην την σπαταλήσεις”. Αυτή τη στιγμή ο Στέφανος Κασσελάκης απολαμβάνει μία δημοσκοπική άνοιξη και μία εσωκομματική ηρεμία. Όλοι του έχουν δώσει χρόνο και άνεση κινήσεων. Εάν το εκλάβει ως αδυναμία και λευκή κάρτα να ολοκληρώσει την μετάλλαξη είναι δικό του θέμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου