Τον Ιούνιο του 2018, ο Αλέξης Τσίπρας ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, υπέγραψε την Συμφωνία των Πρεσπών με Υπουργό Εξωτερικών τον Νίκο Κοτζιά. Όσοι γνωρίζουν θα θυμούνται κιόλας, πως η περίοδος πριν την υπογραφή της Συμφωνίας, ήταν περίοδος υπεύθυνης στάσης και γενναίων αποφάσεων για τον τότε Πρωθυπουργό. Ο Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβανόταν, ότι η απόφασή του να λήξει η εκκρεμότητα δεκαετιών με τη Βόρεια Μακεδονία, θα γινόταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Παρότι η οικογένεια Μητσοτάκη είχε σαφή θέση για το Μακεδονικό (ναι θυμόμαστε παρότι έχουν περάσει περισσότερα από 10 χρόνια όπως έλεγε ο γέρος Μητσοτάκης) ο Κυριάκος Μητσοτάκης επένδυσε στη μαύρη προπαγάνδα και τον διχασμό για να εξασφαλίσει το ακροδεξιό κοινό και την άνοδό του στην εξουσία.
Από άποψη ουσίας, ο Τσίπρας δεν θέλησε να υπεκφύγει μπροστά στις επερχόμενες εκλογές και λειτούργησε με υπευθυνότητα για να βάλει τέλος σε μια Βαλκανική ανωμαλία και εκκρεμότητα για τη χώρα.
Τα «Σκόπια» αποκαλούνταν διεθνώς «Μακεδονία» και η ελληνική κυβέρνηση, ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς, έκαναν αυτό που έπρεπε για να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται. H θέση για γεωγραφικό προσδιορισμό στην ονομασία της γείτονος χώρας, ήταν θέση που είχε διατυπωθεί επισήμως από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι και φυσικά από την Ντόρα Μπακογιάννη στη συνάντησή της με τον Αμερικανό Πρέσβη στην Αθήνα. Λίγα χρόνια πριν, ο Κώστας Σημίτης (όπως έχει αποκαλύψει το Documento) είχε κάνει πρόταση να ονομαστεί η σημερινή Βόρεια Μακεδονία, «Ορεινή Μακεδονία».
Το 2017, η Ευρωβουλευτής του Μητσοτάκη, Μαρία Σπυράκη, όπως αποκάλυψε η Γερμανική FAZ, είχε δύο συναντήσεις με τον Πρωθυπουργό των Σκοπίων, Ζόραν Ζάεφ, στον οποίο μετέφερε τη θέση και τη διάθεση του Μητσοτάκη να λύσει το θέμα της ονομασίας. Ζητούσε ωστόσο από τον Ζάεφ να κατανοήσει ότι λόγω επερχόμενων εκλογών είχε πρόβλημα με τους ακροδεξιούς της ΝΔ, οι οποίοι δεν ήθελαν επίλυση.
Ο Μητσοτάκης ήθελε να είναι ο ίδιος που θα υπογράψει την Συμφωνία των Πρεσπών και αφού δεν το επέτρεπαν οι συνθήκες, επέλεξε να δημιουργήσει κόστος στον Τσίπρα και να κάνει ρεσάλτο στην εξουσία.
Από τη πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας, γνώριζε πολύ καλά, ότι η απόφασή του να υπογράψει την Συμφωνία θα είχε πολιτικό και εκλογικό κόστος, την ώρα μάλιστα που ο Μητσοτάκης επέλεγε να σκηνοθετήσει την Μακεδονομαχία της γραβατοχλαμύδας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τσίπρας ξεκαθάριζε στους φίλους και συνεργάτες του που έθεταν την εποχή εκείνη το θέμα του εκλογικού κόστους ότι «είμαι πρωθυπουργός της Ελλάδας και έχω ευθύνη να κάνω όσα πρέπει να κάνω για τη χώρα και όχι να κρύβομε για να μην έχω εκλογικές απώλειες».
Σε αντίθεση με τους πρωθυπουργούς που αντιμετώπισαν το Μακεδονικά υποκριτικά και ψηφοθηρικά, Τσίπρας και Κοτζιάς, προχώρησαν στην υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Δεν κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλο, την ψήφο, τις σατέν χλαμύδες και τα αχαμνά του Βουκεφάλα.
Η νίκη του εθνικιστικού κόμματος VMRO, στη Βόρεια Μακεδονία, μοιάζει να ανασκαλεύει το «Μακεδονικό», αφού η νέα Πρόεδρος της χώρας, προσπαθεί να επαναφέρει την ονομασία (σκέτο) «Μακεδονία». Η απάντηση της Ντόρας Μπακογιάννη ότι η παραβίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών δια της ονομασίας θα συνθλίψει τη Μακεδονία η οποία θα βρεθεί κάτω από διεθνή πίεση, είναι μάλλον σωστή. Το VMRO και η Πρόεδρος Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα περισσότερο παίζουν ένα παιχνίδι εσωτερικών συσχετισμών και εξουσίας, παρά εννοούν αυτά που λένε. Πρέπει έστω λεκτικά να επιβεβαιώσουν τις τοποθετήσεις τους στο παρελθόν, ότι μένουν σταθεροί στο όνομα «Μακεδονία».
Όσο όμως στα Σκόπια δίνονται μαθήματα εθνικοφροσύνης και πατριωτισμού, στην Αθήνα, ο Μητσοτάκης, ξεγυμνώνεται για την τακτική πατριδοκαπηλίας που ακολούθησε. Το ΥΠΕΞ, λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις της Σιλιάνοφσκα, με σκληρή ανακοίνωση, υπεραμύνθηκε της Συμφωνίας των Πρεσπών. Οι ηθικοί αυτουργοί του αγοραίου και ψηφοθηρικού εθνικισμού, όπως ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνης Γεωργιάδης, έχουν μετατραπεί σε λάτρεις των Πρεσπών. Το δε επιτελείο του Μαξίμου, απεργάζεται επιχειρήματα και επικοινωνιακή τακτική για να αποδείξει ότι η στάση της κυβέρνησης της Β. Μακεδονίας, αποδεικνύει ότι η συμφωνία είναι προβληματική.
Στο τέλος της ημέρας όμως και των όποιων αναλύσεων, το συμπέρασμα είναι ένα: ο Μητσοτάκης θέλει το Βόρεια Μακεδονία και όχι το Μακεδονία. Ελπίζει μόνο ότι αν το θέμα του νέου Μακεδονικού, αναδειχθεί από την Αντιπολίτευση (ναι και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που δεν ψήφισε την Συμφωνία υπεραμύνεται πλέον όσων έχουν υπογραφεί στις Πρέσπες) , θα μπορέσει να αποδώσει ευθύνες στο ΣΥΡΙΖΑ διατηρώντας ακροδεξιά και πολεμική ρητορική που μπορεί να συσπειρώσει εκλογικά τους ακροδεξιούς αφελείς. Φυσικά δεν προσβλέπει σε διαρροές από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά από το κόμμα του Βελόπουλου.
Σε επίπεδο όμως πολιτικής και όχι τακτικής, ο Αλέξης Τσίπρας είναι δικαιωμένος, όπως και ο Νίκος Κοτζιάς. Η επιμονή στη Συμφωνία, καθιέρωσε ένα όνομα το οποίο αποδεικνύεται ότι δεν είναι αρεστό από τους ακραίους στα Σκόπια. Η επαναδιεκδίκηση και μόνο του ονόματος «Μακεδονία» από τα Σκόπια, αποδεικνύει το πολύ απλό, ότι για τους γείτονες, η αποδοχή και καθιέρωση του ονόματος Βόρεια Μακεδονία, ήταν ήττα τους και όχι νίκη.
Ο Τσίπρας πήρε μια δύσκολη και υπεύθυνη εθνικά απόφαση και πέντε χρόνια μετά, επιβεβαιώνεται από τις ιστορικές εξελίξεις. Το χρέος του, ως πρωθυπουργός το έπραξε στο ακέραιο. Μόνο που χαρίζει την νίκη του αυτή στον Μητσοτάκη. Δεν μίλησε ως τώρα για την ιστορική του δικαίωση, δεν ζήτησε τη συγνώμη του πατριδοκάπηλου Μητσοτάκη που έπραξε με κριτήρια πολιτικού απατεώνα, δηλαδή δεν υπερασπίστηκε αυτό που πέτυχε. Όπως χαρακτηριστικά και δικαίως γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος σε άρθρο του, ο Τσίπρας θα έπρεπε να «έστηνε αντίσκηνο στην Ολομέλεια της Βουλής και με τα προνόμια του λόγου, ως πρώην Πρωθυπουργός, δεν θα άφηνε λίθον επί λίθου, σε κάθε συνεδρίαση…” Αναμφίβολα τον Αλέξη Τσίπρα θα τον κρίνει η Ιστορία και δεν θα τον αδικήσει, αλλά η πολιτική είναι μια καθημερινή υπόθεση. Ο πρώην πρωθυπουργός πρέπει να ζητήσει από τον Μητσοτάκη να απολογηθεί για το έγκλημα του διχασμού που καλλιέργησε για να καταλάβει την εξουσία.
Ας το κάνει στη Βουλή, σε Μέσο Ενημέρωσης, στα social, ακόμη και σε ένα Συνέδριο σαν αυτό της Καθημερινής, αλλά ας το κάνει. Το οφείλει και στον εαυτό του και σε αυτούς που υπερασπίστηκαν την πολιτική του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου