Κωδικός «μείωση συντάξεων»: Η αύξηση των ορίων ηλικίας και ο ρόλος των πλασματικών (Παραδείγματα) Οι συζητήσεις στο υπουργείο Εργασίας και το Μέγαρο Μαξίμου για τις συντάξεις.

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI

 


Γράφει ο Χρήστος Μέγας
 


Δυο βασικές αρχές που εγγυώνται στη συμφωνία κράτους-πολιτών γύρω από το Ασφαλιστικό τίθενται εκ νέου εν αμφιβόλω.

Πρόκειται για τους τρόπους συμπλήρωσης της 40ετίας, χρόνος που αποτελεί προϋπόθεση για την χορήγηση ολόκληρη της σύνταξης, καθώς και τα ηλικιακά όρια «εξόδου».


Πίσω απ όλα αυτά είναι η νεοφιλελεύθερη ατζέντα που εκτιμά ότι δεν μειώνεται με… συντριπτικούς ρυθμούς η συνταξιοδοτική δαπάνη. Να περιοριστούν δηλαδή ταχύτερα στο 12% του ΑΕΠ οι πληρωμές για συντάξεις (από 16,5% σήμερα), σαν να λέμε να δίνονται τα 2 από τα 3 ευρώ των συντάξεων. Από 32,5 δισ. ευρώ το 2024 τα πέσουν στα 25 δισ. σε σημερινές τιμές.

Αυτό δεν θα γίνει με ονομαστική μείωση, όπως την περίοδο 2010-2019, αλλά δια της επιβάρυνσης των όρων συνταξιοδότησης, της μείωσης των ποσοστών αναπλήρωσης-σύνταξης (πλήρης ανάπτυξη του νόμου Κατρούγκαλου) και του «παγώματος» των επικουρικών συντάξεων (οι οποίες δεν πρόκειται να αυξηθούν ποτέ στο μέλλον και θα διαλυθούν από τον πλθωρισμό...) 


Οι συζητήσεις στο υπουργείο Εργασίας και το Μέγαρο Μαξίμου αφορούν:

α. στην αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από 1/1/2027 τόσο για την «έξοδο» με 40ετία (συνταξιοδότησης το 62ο έτος και 6 μήνες από το 62ο όπως ισχύει σήμερα) όσο και την ηλικία χορηγήσης σύνταξης με λιγότερα χρόνια ασφάλισης (στο 67ο και 6 μήνες από 67ο σήμερα). Επ’ αυτού υπάρχει νομοθετική «υποχρέωση» για προσαρμογή των ηλικιακών ορίων αναλόγως του προσδόκιμου ζωής στο 65ο έτος της ηλικίας.


β. στον περιορισμό των πλασματικών ετών. Ειδικά όταν αυτά αναγνωρίζονται στο 62ο έτος της ηλικίας και στοχεύουν στην συνέχιση της… απασχόλησης.

Να σημειωθεί ότι σήμερα οι ασφαλισμένοι μπορούν να αναγνωρίσουν έως και 7 πλασματικά έτη (σπουδές, στρατός, ασφαλιστικά κενά, παιδιά ανεξαρτήτως ηλικίας, άδεια ανατροφής τέκνων κ.λπ.), συνταξιοδοτούμενοι με 33 πραγματικά χρόνια απασχόλησης στο 62ο έτος της ηλικίας.

Τα εν λόγω πλασματικά έτη αναγνωρίζονται με υψηλό κόστος καθώς πρέπει να πληρωθεί από τους ασφαλισμένους το 20% του τελευταίου, πριν την κατάθεση της αίτησης αναγνώρισης, μισθού (ή επί της τρέχουσας ασφαλιστικής κλάσης για τους αγρότες και ελεύθερου επαγγελματίες). Συν 6% για την επικουρική ασφάλιση.
Παράδειγμα

Εν προκειμένω, με μεικτό μισθό 1.500 ευρώ ο κάθε μήνας αναγνώρισης κοστίζει 300 ευρώ (390 μαζί με το επικουρικό) και συνολικά η 7ετία 25.200 ευρώ (32.760 μαζί με το επικουρικό).

 

Στο στόχαστρο βρίσκεται και η ευχέρεια των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι μπορούν να αναγνωρίσουν ξεχωριστά τα πλασματικά από τα παιδιά (2-5 χρόνια για 1 έως 3 παιδιά). Και έτσι να αναγνωρίσουν έως 12 πλασματικά έτη (7 από στρατό, σπουδές, εκπαιδευτική άδεια, κ.λπ.)

Η σχετική συζήτηση πυροδοτήθηκε από την εκτιμώμενη εκτίναξη της συνταξιοδοτικής δαπάνης φέτος, η οποια αναμένεται να αυξηθεί έως και σχεδόν 500 εκ. ευρώ, πέραν του προϋπολογισμού του ΕΦΚΑ. Και αυτό καθώς αναμένεται να αποδοθούν πάνω από 220.000 συντάξεις. Εξ αιτίας τεσσάρων λόγων:

1. Την κανονικοποίηση απόδοσης των συντάξεων με την μείωση των αναμονών (προηγούμενων ετών) στην απονομή (ψηφιοποίηση κ.α.)

2. Τα «κίνητρα» συνταξιοδότησης και συνέχισης της εργασίας (κατάργηση του πέναλτι επί των συντάξεων σε περίπτωση ανάληψης εργασίας). Θέμα που φαίνεται ότι επιδρά θετικά στην συνταξιοδότηση των ελευθέρων επαγγελματιών (σ.σ. οι οποίοι, έτσι κι αλλιώς, λαμβάνουν πολύ χαμηλή σύνταξη), αλλά και όσων εργάζονται σε φορείς του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

 

3. Την μείωση των συντάξιμων αποδοχών καθώς όσο παραμένει κάποιος στην αγορά εργασίας λαμβάνει, συνήθως, μικρότερες αποδοχές εν σχέσει με τη περίοδο προ του 2010. (κατάργηση Δώρων, ονομαστική μείωση αποδοχών με τα μνημόνια, μη υπολογισμού των ωριμάνσεων-3ετίες κ.α.). Και για τον υπολογισμό της ανταποδοτική σύνταξης λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος αποδοχών από το 2002 και μετά, συν τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.

4. Το γεγονός ότι το ασφαλιστικό σύστημα εμποδίζει την, προτιμώμενη διεθνώς, ενεργό γήρανση. Μετά την 40ετία τιμωρεί τον απασχολούμενο καθώς η προσαύξηση της ανταποδοτικής σύνταξης είναι 0,5% κατ’ έτος έναντι 2,55% για κάθε χρόνο μεταξύ 35ου και 40ου έτους!