AP-EPAΑβεβαιότητα επικρατεί στη Γαλλία την επόμενη του β’ γύρου των βουλευτικών εκλογών, μίας και η πλειοψηφία δεν επετεύχθη, παρά τη μεγάλη ανατροπή που κατάφερε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο - η συμμαχία Σοσιαλιστών, Οικολόγων, Κομμουνιστών και της Ανυπότακτης Γαλλίας (LFI) που σχηματίστηκε μετά την προκήρυξη πρόωρων εκλογών από τον Πρόεδρο Μακρόν στις 9 Ιουνίου.
Για εβδομάδες, η προοπτική της κατάληψης της εξουσίας από την ακροδεξιά για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας ήταν το μόνο που συζητιόταν. Ωστόσο, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο -μια βιαστικά συναφθείσα συμμαχία μεταξύ των παραπάνω τεσσάρων αριστερών κομμάτων- βγήκε μπροστά, ενώ ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν έπεσε στην τρίτη θέση.
Το τι θα επακολουθήσει παραμένει εξαιρετικά αβέβαιο. Η επιλογή του μελλοντικού πρωθυπουργού της Γαλλίας ανήκει επισήμως στον πρόεδρο της χώρας, τον Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος δεν δεσμεύεται νομικά από τα αποτελέσματα των εκλογών - αν και το πολιτικό έθιμο υπαγορεύει ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης επιλέγεται από τις τάξεις της ισχυρότερης πολιτικής δύναμης ή συνασπισμού.
Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιον θα προτείνει η Αριστερά για πρωθυπουργό. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο επέλεξε να μην κατέβει με μια φυσιογνωμία, σε αντίθεση με τον Εθνικό Συναγερμό με τον πρόεδρό του Ζορντάν Μπαρντελά και τον συνασπισμό υπέρ του Μακρόν, με επικεφαλής τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ.
Όπως εξηγεί το Politico, ο ανομολόγητος λόγος ήταν απολύτως σαφής: Τα κόμματα δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν συναίνεση επί του θέματος.
Έχοντας πλέον κερδίσει, δεκάδες νεοεκλεγέντες αριστεροί βουλευτές είναι πιθανό να ρίξουν τα ονόματά τους στο «ρινγκ». Οι δύο κύριες δυνάμεις εντός του συνασπισμού, η Ανυπότακτη Γαλλία και οι Σοσιαλιστές, θα έχουν το μεγαλύτερο βάρος στις επερχόμενες συνομιλίες, οι οποίες θα μπορούσαν να αποκλείσουν εξαρχής την ηγέτιδα των Πρασίνων Μαρίν Τοντελιέ, παρά την έντονη παρουσία της κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Παρακάτω θα δείτε τους κορυφαίους υποψηφίους, χωρισμένους σε τέσσερις ομάδες:
Ο Ζαν Λικ Μελανσόν και οι πιστοί του
Το κίνημα France Unbowed (LFI) του Μελανσόν, το πιο ριζοσπαστικό από τα τέσσερα κύρια κόμματα του συνασπισμού, προβλέπεται να λάβει τις περισσότερες έδρες μεταξύ των αριστερών ομάδων.
Η δύναμή τους στο κοινοβούλιο, σε συνδυασμό με την ισχυρή παρουσία του Μελανσόν στις δύο τελευταίες προεδρικές εκλογές, θα δώσει στο LFI επιχειρήματα για να ισχυριστεί ότι ο μελλοντικός επικεφαλής της κυβέρνησης θα πρέπει να προέρχεται από τις τάξεις του.
Αν το LFI είχε τη δυνατότητα επιλογής, η προφανής επιλογή θα ήταν πιθανότατα ο ίδιος ο Μελανσόν - αλλά η σκληροπυρηνική στάση του σε θέματα που κυμαίνονται από την οικονομία μέχρι τον πόλεμο στη Γάζα, τον έχει καταστήσει τοξικό για τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Οι ηγέτες άλλων μελών του Νέου Λαϊκού Μετώπου ήταν ανένδοτοι κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στο ότι δεν θα υποστήριζαν τον 72χρονο ηγέτη για πρωθυπουργό.
Ο Μελανσόν δήλωσε ότι δεν θα «επέβαλε» τον εαυτό του σε έναν ηγετικό ρόλο.
Έχουν προταθεί και άλλα ονόματα πιστών του LFI, όπως ο συντονιστής του κινήματος Manuel Bompard, η πρόεδρος της ομάδας του στο κοινοβούλιο Mathilde Panot, η ανερχόμενη προσωπικότητα Clémence Guetté ή ο Eric Coquerel, πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Σύμφωνα με το Politico, ο Μελανσόν έχεις τις περισσότερες πιθανότητες από τους παραπάνω.
Οι αντίπαλοι της σκληρής αριστεράς δεν υποκύπτουν στον Μελανσόν
Η πρώτη αμφισβήτηση της ηγεσίας του Μελανσόν και των συμμάχων του θα μπορούσε να προέλθει από βουλευτές που κάποτε αγωνίστηκαν στο πλευρό του τρεις φορές υποψήφιου προέδρου, αλλά έκτοτε έχουν κόψει τους δεσμούς μαζί του. Τέτοιοι υποψήφιοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι είναι ιδεολογικά εναρμονισμένοι με τον κυρίαρχο κλάδο του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ενώ θεωρούνται λιγότερο διχαστικοί από τον Μελανσόν.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται ο François Ruffin, πρώην δημοσιογράφος και κινηματογραφιστής, ο οποίος σκοπεύει να θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες προεδρικές εκλογές και ο οποίος έχει επικρίνει το LFI για αυτό που περιέγραψε ως έλλειψη προσέγγισης στις αγροτικές περιοχές της Γαλλίας και αποκάλεσε τον Μελανσόν ως «βαρίδι».
Η Clémentine Autain, η οποία συμμετείχε στην ομάδα του LFI στα δύο προηγούμενα νομοθετικά σώματα, αλλά έχει γίνει όλο και πιο επικριτική απέναντι στον Μελανσόν, θα μπορούσε ομοίως να κάνει μια υπόθεση για τον εαυτό της. Η Autain δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι «γνωρίζει» ότι είναι «μία από εκείνους που μπορούν να διεκδικήσουν να γίνουν πρωθυπουργοί σε περίπτωση νίκης».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο François Ruffin έχει τις περισσότερες πιθανότητες.
Οι αναστημένοι σοσιαλιστές
Το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έφτασε στο χαμηλότερο σημείο του το 2022, όταν συγκέντρωσε 1,7% στις προεδρικές εκλογές.
Αλλά έκτοτε ξεκίνησε μια απροσδόκητη αναγέννηση, με αποκορύφωμα την ισχυρή εμφάνισή του στις ευρωεκλογές, όπου τερμάτισε πρώτο μεταξύ των αριστερών δυνάμεων με σχεδόν 14% των ψήφων. Οι Σοσιαλιστές έχουν λιγότερους βουλευτές από το France Unbowed, αλλά εντούτοις ενίσχυσαν την παρουσία τους στο κοινοβούλιο και κάλυψαν τη διαφορά από το ριζοσπαστικό LFI του Μελανσόν. Θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι θα λάβουν υποστήριξη από τους Πράσινους σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν το France Unbowed να αναλάβει τον έλεγχο.
Πιθανοί υποψήφιοι θα μπορούσαν να προέρχονται από τη νέα γενιά των σοσιαλδημοκρατών, συμπεριλαμβανομένου του νυν επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Olivier Faure, του απερχόμενου προέδρου της ομάδας του Boris Vallaud ή του επικεφαλής υποψηφίου στις ευρωεκλογές Raphaël Glucksmann. Ο 48χρονος Vallaud εξελέγη για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο το 2017. Σπούδασε μαζί με τον Μακρόν στην κορυφαία σχολή δημοσίων υπαλλήλων της Γαλλίας και, όπως και ο σημερινός πρόεδρος, διετέλεσε προηγουμένως αναπληρωτής γενικός γραμματέας του Ελιζέ.
Αλλά ένας πρώην πρωταθλητής θα μπορούσε επίσης να προσπαθήσει να έχει λόγο: Ο Φρανσουά Ολάντ, ο πρώην σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας, πρόκειται να επιστρέψει μετά τη νίκη του στην πρώην εκλογική του περιφέρεια, και να γίνει μόλις ο δεύτερος πρόεδρος στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας που θα επανέλθει στην Εθνοσυνέλευση αφού έχει διατελέσει αρχηγός κράτους.
Το δημοσίευμα «βλέπει» τον Boris Vallaud να συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες.
Οι μη κομματικές επιλογές
Ένας τρόπος για να αποφευχθούν οι διαφωνίες μεταξύ των κομμάτων θα μπορούσε να είναι η επιλογή από την αριστερά ενός προσώπου εκτός πολιτικής σκηνής.
Ο σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής Glucksmann έθεσε αυτή την επιλογή στο τραπέζι τον περασμένο μήνα, προτείνοντας τον Laurent Berger, πρώην ηγέτη του ρεφορμιστικού συνδικάτου CFDT. Ο Berger είναι επίσης αναγνωρισμένος, τόσο στην αριστερά όσο και στη δεξιά, για την ικανότητά του να δημιουργεί συναίνεση και να γεφυρώνει χάσματα. Η μετριοπαθής προσέγγισή του θα μπορούσε ωστόσο να μην είναι μια ευκαιρία για τον Μελανσόν.
Ως προς τα πρόσωπα εκτός πολιτικής σκηνής, ο Laurent Berger συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες, σύμφωνα πάντα με το Politico.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου