Τρίτη, Ιουλίου 09, 2024

Γρίφος το Νέο Λαϊκό Μέτωπο: Τι είναι, πώς θέλει να κυβερνήσει τη Γαλλία Με ριζοσπαστική ατζέντα προτείνει «φόρο στους πλουσίους», αυξήσεις μισθών, σύνταξη στα 60. Από τον «τοξικό» Μελανσόν στον «ειρηνιστή» Γκλυκσμάν.



ASSOCIATED PRESS

 
 


Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), η Αριστερή συμμαχία που κέρδισε με ανατροπή τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, έχοντας 182 βουλευτές σε 577 έδρες, έκανε τη μεγάλη έκπληξη στις 7 Ιουλίου.

Παράλληλα, όμως, τα στελέχη αυτής της συμμαχίας έρχονται αντιμέτωπα με ένα μεγάλο ερώτημα: Πώς θα κυβερνήσουν τη Γαλλία. Ειδικά από τη στιγμή που η Βουλή πλέον είναι «μοιρασμένη» μεταξύ των τριών μεγάλων αντιμαχόμενων μπλοκ, όμως κανένα από αυτά δεν διαθέτει πλειοψηφία.


Τι είναι όμως πραγματικά το Νέο Λαϊκό Μέτωπο; Ποιοι το απαρτίζουν, τι προτείνει, ποια είναι τα βασικά στελέχη του και κατά πόσο μπορεί να συνεχίσουν να συνεργάζονται.

Το μεγαλύτερο κόμμα είναι το France Unbowed (LFI), με επικεφαλής τον Ζαν Λυκ Μελανσον. Ιδρύθηκε το 2016, είναι ριζοσπαστικό αριστερό και λαϊκιστικό, πιστεύοντας ότι τα παραδοσιακά κόμματα και οι πολιτικές οργανώσεις δεν υπηρετούν τη δημοκρατία πλέον. 


Ακολουθεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), το κυρίαρχο κεντροαριστερό κόμμα του Φρανσουά Μιτεράν και του Φρανσουά Ολάντ. Σοσιαλδημοκρατικό και φιλοευρωπαϊκό, ήταν για δεκαετίες το μεγαλύτερο κόμμα της γαλλικής αριστεράς, αλλά συγκέντρωσε λιγότερο από 2% στις προεδρικές εκλογές του 2022.

Το κόμμα των Πρασίνων (LE-EELV) είναι η τελευταία επανάληψη ενός κινήματος που ιδρύθηκε το 1984. Έχει συμμετάσχει μία φορά στην κυβέρνηση, συμμετέχοντας σε μια αριστερή συμμαχία με το PS και τους κομμουνιστές το 1997, όταν ο τότε ηγέτης του, Ντομινίκ Βουανέ, ήταν υπουργός Περιβάλλοντος.


Το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (PCF), από τα παλαιότερα της Ευρώπης, ήταν επί μακρόν η κύρια δύναμη της μεταπολεμικής γαλλικής αριστεράς και συμμετείχε στην κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν υπό την ηγεσία του PS από το 1997 έως το 2002. Το PCF εξακολουθεί να στοχεύει στην «υπέρβαση» του καπιταλισμού, αλλά είναι ρεαλιστικό σε ό,τι αφορά την υλοποίησή του.


Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα του NFP

Ενώ και τα τέσσερα κόμματα δήλωσαν ότι έκαναν παραχωρήσεις, το πρόγραμμα του NFP επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτό του LFI, συμπεριλαμβανομένων δεσμεύσεων που θα αυξήσουν σημαντικά τις ήδη υψηλές δημόσιες δαπάνες της Γαλλίας.

Πιο αναλυτικά, υπόσχεται:να ανατρέψει τις αλλαγές του Μακρόν στις συντάξεις και να επαναφέρει την ηλικία συνταξιοδότησης στο προ του 2010 επίπεδο των 60 ετών (από 64),
να αυξήσει τους μισθούς του δημόσιου τομέα,
να συνδέσει τους μισθούς με τον πληθωρισμό,
να ενισχύσει τα επιδόματα στέγασης και νεολαίας,
να μειώσει τον φόρο εισοδήματος και την κοινωνική ασφάλιση για τους χαμηλόμισθους και να εισαγάγει φόρο πλούτου για τους πλούσιους.

Παράλληλα, στοχεύει:στην αύξηση του κατώτατου μισθού,
στη χρηματοδότηση 500.000 θέσεων παιδικής φροντίδας,
στην επιβολή ανώτατων ορίων στις τιμές των βασικών τροφίμων, του ηλεκτρικού ρεύματος, του φυσικού αερίου και της βενζίνης,
στην ενίσχυση των πράσινων μέτρων -μεταξύ άλλων της νομοθέτησης για ουδετερότητα ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050-
στην αναθεώρηση της κοινής γεωργικής πολιτικής της ΕΕ.

Αναφορικά με τις εξωτερικές υποθέσεις, δήλωσε ότι θα απαιτήσει άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, θα αναγνωρίσει την Παλαιστίνη, θα «σταματήσει τον επιθετικό πόλεμο της Μόσχας» στην Ουκρανία, θα συνεχίσει να παρέχει όπλα στο Κίεβο και θα «υπερασπιστεί αταλάντευτα την κυριαρχία και την ελευθερία του ουκρανικού λαού».
Πώς τα πήγε τόσο καλά το Νέο Λαϊκό Μέτωπο

Τα τέσσερα κόμματα αυτά σχημάτισαν μία παρόμοια συμφωνία μετά τις προεδρικές εκλογές του 2022 και πριν από την κοινοβουλευτική ψηφοφορία, με αποτέλεσμα να κερδίσουν λίγο περισσότερους από 150 βουλευτές. Όμως η συμφωνία κατέρρευσε το 2023 λόγω προσωπικών συγκρούσεων και μεγάλων πολιτικών διαφορών.


Το NFP «φτιάχτηκε» βιαστικά μετά την απόφαση του Μακρόν να διαλύσει το Κοινοβούλιο τον Μάιο μετά το στραπάτσο που υπέστη στις ευρωεκλογές, με τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό (RN) να συγκεντρώνει πάνω από 30%.

Ενώ εκατομμύρια αριστερόστροφοι Γάλλοι ψηφοφόροι θα έχουν ψηφίσει τους υποψηφίους του NFP, η συμμαχία επωφελήθηκε από το «ρεπουμπλικανικό μέτωπο» που δημιουργήθηκε μετά τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, τον οποίο κέρδισε με άνεση το RN.

Για να μην διασπάσει την ψήφο των αντι-ΡΝ σε ενδεχόμενες τριπλές επαναληπτικές εκλογές, το NFP άφησε εκτός 132 υποψηφίους που κατέλαβαν την τρίτη θέση. Επίσης, περισσότεροι από 80 κεντρώοι αποσύρθηκαν υπέρ των υποψηφίων του NFP και πολλοί κεντρώοι και κεντροδεξιοί υποστηρικτές ψήφισαν στη συνέχεια Αριστερά για να εμποδίσουν το RN.

Όπως αναφέρει η Ipsos, το 54% όσων ψήφισαν Μακρόν στον πρώτο γύρο και το 29% εκείνων που ψήφισαν τους κεντροδεξιούς Les Républicains (LR) μεταπήδησαν στο NFP όταν ο υποψήφιος της συμμαχίας ήταν από το PS, τους Πράσινους ή το Κομμουνιστικό Κόμμα.


Λιγότεροι έκαναν την αλλαγή όταν ο υποψήφιος του NFP ήταν από το πιο ριζοσπαστικό LFI, αλλά τα ποσοστά ήταν και πάλι σημαντικά: Το 43% των ψηφοφόρων του "Μαζί" και το 26% των ψηφοφόρων του LR.
Θα μπορέσει η συμμαχία να κρατηθεί αυτήν τη φορά;

Η Nupes κατέρρευσε λόγω του αυταρχικού και μαχητικού χαρακτήρα του Mélenchon και των όλο και πιο ριζοσπαστικών θέσεων του, αλλά και λόγω βαθιών πολιτικών διαφορών όσον αφορά την υποστήριξη της Ουκρανίας, τον πόλεμο στη Γάζα - το LFI αρνήθηκε να αποκαλέσει τη Χαμάς τρομοκρατική ομάδα - και την ΕΕ.

Ο ηγέτης του LFI, 72 ετών, είχε υποσχεθεί να υποχωρήσει στο NFP, αλλά φαίνεται ότι δεν μπόρεσε να το κάνει, απαιτώντας ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας να προέρχεται από τη συμμαχία και να εφαρμόσει «το μανιφέστο μας, και μόνο το μανιφέστο μας» - χωρίς πλειοψηφία.

Παράλληλα, ανέφερε ότι θα του άρεσε αρκετά η θέση, όμως τα συχνά ξεσπάσματα οργής, οι επιθέσεις του στους αντιπάλους του, η αντι-αμερικανική στάση του, η ευρωφοβία του και - πριν από την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία - τα συχνά φιλικά προς τη Μόσχα σχόλιά του τον έχουν καταστήσει υπερβολικά τοξικό.


Ο Mélenchon έχει αντιμετωπίσει κατηγορίες για αντισημιτισμό, περιγράφοντας πρόσφατα τους συμμετέχοντες σε μια διαδήλωση κατά του αντισημιτισμού ως «τους φίλους της άνευ όρων υποστήριξης της σφαγής [στη Γάζα]» και εμφανιζόμενος να ελαχιστοποιεί τον αντισημιτισμό στη Γαλλία χαρακτηρίζοντάς τον ως «υπολειμματικό». Πάντως, ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες.

Πολλοί από τους συναδέλφους του Mélenchon στο NFP δεν τον αντέχουν, και οι αποστάτες του LFI που εγκατέλειψαν το κόμμα εξαιτίας των τακτικών εκφοβισμού του και είναι τώρα ανεξάρτητοι αριστεροί βουλευτές, όπως η Clémentine Autain και ο François Ruffin, μιλούν για αυτόν ως «εμπόδιο» για την Αριστερά.

Ενώ ο Mélenchon και οι υπαρχηγοί του, όπως ο Manuel Bompard, έχουν αποκλείσει οποιαδήποτε μορφή συνασπισμού με το κέντρο ή την κεντροδεξιά και επιμένουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει "καμία διαπραγμάτευση" σχετικά με το πρόγραμμα του NFP, άλλα ηγετικά στελέχη του NFP, όπως ο Raphaël Glucksmann, διαφωνούν.

Ο Glucksmann, επικεφαλής της εκστρατείας του PS για τις ευρωεκλογές, επανέλαβε ότι τα αποτελέσματα των εκλογών απαιτούν τον τερματισμό της «συγκρουσιακής, μπλοκαρισμένης πολιτικής» και την προθυμία να «μιλήσουμε, να συζητήσουμε - και να αλλάξουμε την πολιτική κουλτούρα της Γαλλίας».
Ποια παράταξη μπορεί να κερδίσει και ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί

Το LFI είναι η μεγαλύτερη παράταξη εντός του NFP, με 74 βουλευτές, ενώ τα άλλα τρία κόμματα μαζί υπερτερούν αριθμητικά του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς. Συγκεκριμένα, το PS έχει 59 βουλευτές, οι Πράσινοι 28 και οι Κομμουνιστές εννέα.


Ο Autain δήλωσε τη Δευτέρα ότι οι αντιφρονούντες του LFI μπορεί να προσπαθήσουν να σχηματίσουν ξεχωριστή πολιτική ομάδα εντός του NFP, ενδεχομένως με τους κομμουνιστές και κάποιους μη προσκείμενους αριστερούς βουλευτές, γεγονός που θα μπορούσε να αποδυναμώσει περαιτέρω τη θέση του LFI εντός της συμμαχίας.

Ο ηγέτης των Σοσιαλιστών, Ολιβιέ Φορ, δήλωσε ότι το Εθνικό Λαϊκό Κόμμα θα επιδιώξει να παρουσιάσει έναν υποψήφιο για τη θέση του πρωθυπουργού μέχρι τα μέσα της εβδομάδας.

Η Marine Tondelier, ηγέτης των Πρασίνων, δήλωσε ότι θα μπορούσε να είναι μέλος ενός από τα τέσσερα μεγάλα κόμματα, αλλά και «κάποιος εκτός πολιτικής».

«Η καλύτερη μέθοδος θα είναι η συναίνεση, η συλλογική εξεύρεση έξυπνων λύσεων», δήλωσε η Tondelier, από τα ξεχωριστά αστέρια της εκστρατείας. «Αν θέλουμε να κυβερνήσουμε, πρέπει να είμαστε πραγματικά ενωμένοι», είπε η ίδια, όμως όλοι ξέρουν ότι αυτό δεν θα είναι εύκολο χωρίς σοβαρούς συμβιβασμούς.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου