Ένα σπήλαιο με βάθος τουλάχιστον 100 μέτρων ανακάλυψαν οι επιστήμονες στη Σελήνη, το οποίο μάλιστα θα μπορούσε να είναι ένα ιδανικό μέρος για να χτίσουν μια μόνιμη βάση οι άνθρωποι.
Ειδικότερα, πρόκειται για ένα μόνο από τα εκατοντάδες σπήλαια που βρίσκονται σε έναν «υπόγειο, ανεξερεύνητο κόσμο», σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Για να γίνει μόνιμη η ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη, χρειάζεται να βρεθούν οι τρόποι ώστε οι άνθρωποι να προστατευτούν από την ακτινοβολία, τις ακραίες θερμοκρασίες και τον διαστημικό καιρό.
Άνθρωποι σε σπηλιές στη Σελήνη τα επόμενα 20-30 χρόνια
Η Helen Sharman, η πρώτη βρετανίδα αστροναύτης που ταξίδεψε στο διάστημα, δήλωσε στο BBC ότι το εν λόγω σπήλαιο δείχνει κατάλληλο για μια βάση και ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν ενδεχομένως να ζουν σε σεληνιακές σπηλιές τα επόμενα 20-30 χρόνια.
Ωστόσο, όπως είπε, αυτό το σπήλαιο είναι τόσο βαθύ που οι αστροναύτες ίσως χρειαστεί να κάνουν αναρρίχηση και να χρησιμοποιήσουν «αεριωθούμενα πακέτα ή ανελκυστήρα» για να βγουν στην επιφάνεια.
Οι Lorenzo Bruzzone και Leonardo Carrer του Πανεπιστημίου του Τρέντο στην Ιταλία ανακάλυψαν το σπήλαιο χρησιμοποιώντας ραντάρ για να διεισδύσουν στο άνοιγμα ενός λάκκου σε μια βραχώδη πεδιάδα που ονομάζεται Mare Tranquillitatis. Είναι ορατή με γυμνό μάτι από τη Γη και είναι επίσης το σημείο όπου προσγειώθηκε το Apollo 11 το 1969.
Το σπήλαιο έχει έναν φεγγίτη στην επιφάνεια της Σελήνης, που οδηγεί σε κάθετους και προεξέχοντες τοίχους, και ένα κεκλιμένο δάπεδο που μπορεί να εκτείνεται περαιτέρω στο υπέδαφος.
Δημιουργήθηκε πριν από εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η λάβα έρεε στη Σελήνη, δημιουργώντας μια σήραγγα μέσα στον βράχο.
Το πλησιέστερο αντίστοιχο στη Γη θα ήταν τα ηφαιστειακά σπήλαια στο Λανζαρότε της Ισπανίας, εξηγεί ο καθηγητής Carrer, προσθέτοντας ότι οι ερευνητές επισκέφθηκαν αυτά τα σπήλαια στο πλαίσιο των εργασιών τους.
«Είναι πραγματικά συναρπαστικό. Όταν κάνεις αυτές τις ανακαλύψεις και βλέπεις αυτές τις εικόνες, συνειδητοποιείς ότι είσαι ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία της ανθρωπότητας που το βλέπει», δήλωσε ο καθηγητής Carrer.
Μόλις οι καθηγητές Bruzzone και Carrer κατάλαβαν πόσο μεγάλο ήταν το σπήλαιο, συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσε να είναι ένα καλό σημείο για μια σεληνιακή βάση.
«Εξάλλου, η ζωή στη Γη ξεκίνησε σε σπήλαια, οπότε είναι λογικό ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν μέσα σε αυτά στη Σελήνη», λέει ο καθηγητής Carrer.
Το σπήλαιο δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί πλήρως, αλλά οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ραντάρ διείσδυσης στο έδαφος, κάμερες ή ακόμη και ρομπότ για τη χαρτογράφησή του.
Οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά ότι πιθανώς υπάρχουν σπήλαια στη Σελήνη πριν από περίπου 50 χρόνια. Στη συνέχεια, το 2010, μια κάμερα σε μια αποστολή που ονομάζεται Lunar Reconnaissance Orbiter τράβηξε φωτογραφίες από λάκκους που οι επιστήμονες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να είναι είσοδοι σπηλαίων.
Όμως οι ερευνητές δεν γνώριζαν πόσο βαθιά μπορεί να ήταν τα σπήλαια ή αν θα είχαν καταρρεύσει.
Η εργασία των καθηγητών Bruzzone και Carrer έχει πλέον απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, αν και πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη για να κατανοηθεί η πλήρης κλίμακα του σπηλαίου.
«Έχουμε πολύ καλές εικόνες της επιφάνειας -με ανάλυση έως και 25 εκατοστά- μπορούμε να δούμε τις θέσεις προσεδάφισης του Apollo 11 - αλλά δεν γνωρίζουμε τίποτα για το τι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια. Υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες που μένουν να ανακαλυφθούν», δήλωσε στο ο Francesco Sauro, συντονιστής της ομάδας «Πλανητικά Σπήλαια» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.
Εξερεύνηση σπηλαίων αι στον Άρη;
Η έρευνα μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να εξερευνήσουμε σπήλαια στον Άρη στο μέλλον, λέει.
Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα για την εύρεση αποδείξεων ζωής στον Άρη, διότι αν υπήρχε, θα ήταν σχεδόν σίγουρα μέσα σε σπηλιές προστατευμένες από τα στοιχεία της επιφάνειας του πλανήτη.
Η σπηλιά της Σελήνης μπορεί να είναι χρήσιμη για τους ανθρώπους, αλλά οι επιστήμονες τονίζουν επίσης ότι θα μπορούσε να βοηθήσει να απαντηθούν θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με την ιστορία της Σελήνης, ακόμη και του ηλιακού μας συστήματος.
Τα πετρώματα στο εσωτερικό του σπηλαίου δεν θα έχουν υποστεί τόσο μεγάλη φθορά ή διάβρωση από τις διαστημικές καιρικές συνθήκες, οπότε μπορούν να παρέχουν ένα εκτεταμένο γεωλογικό αρχείο που θα πηγαίνει δισεκατομμύρια χρόνια πίσω.
Η έρευνα δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature Astronomy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου