ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ/EUROKINISSIΓράφει ο Δήμος Βερύκιος
«Όπου ακούς πολλά κεράσια , κράτα μικρό καλάθι». Προφανώς ο Σύνδεσμος Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού (ΣΕΚΠΥ) δεν ελάβε υπόψιν του την λαϊκή παροιμία και μέσα στο κατακαλόκαιρο πριν τις θερινές διακοπές ψιλο-διαμαρτύρεται διότι ενώ η πολιτική ηγεσία διακατέχεται τελευταία απο λογοδιάρροια σχετικά με νέες αγορές οπλικών συστημάτων, δεν γίνεται καμία συζήτηση με την εγχώρια βιομηχανία για την προοπτική συμπαραγωγών.
Καταρχάς η κυβέρνηση ανακοινώνει την πρόθεση της για νέες αγορές. Η πρόθεση απο την πραγματοποίηση της αγοράς απέχει παρασάγγας. Τον κύριο λόγο για τις νέες αγορές τον έχει το υπουργείο Οικονομικών που θα πρέπει απο τα επόμενα χρόνια και για μια πενταετία να αποπληρώνει τις μεγάλες δόσεις των εν εξελίξει αμυντικών προγραμμάτων (Rafale & Belharra) και κυρίως τις δόσεις- θηρία του Δημοσίου Χρέους.
Εκτός εάν η παρούσα κυβέρνηση δανειστεί το σύνθημα του ΓΑΠ «Λεφτά υπάρχουν» αλλά θα είναι παράδοξο απο την μια να κατηγορεί την αντιπολίτευση για «λεφτόδενδρα» και απο την άλλη να ανακαλύπτει δάσος με λεφτόδενδρα για νέες αγορές μαμούθ αμυντικών υλικών.«Ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον εβγάλαμε» : Ψηλο-διαμαρτύρεται ο ΣΕΚΠΥ για το γεγονός ότι ενώ το τελευταίο διάστημα υπάρχουν ανακοινώσεις, δηλώσεις και δημοσιεύματα που αφορούν την προμήθεια νέων αμυντικών συστημάτων, αυτές (ανακοινώσεις) δεν συνοδεύονται από αντίστοιχες συμφωνίες για συμμετοχή της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας σε αυτά. Αυτό θα έπρεπε να το περιμένει ο ΣΕΚΠΥ διότι η παρούσα κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός δεν έχει πεισθεί ότι για την έγκαιρη παράδοση των οπλικών συστημάτων μπορεί να στηριχτεί στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία για την συμαπραγωγή τμημάτων αυτών. Κάτι για το οποίο δεν έχει καθόλου άδικο ο πρωθυπουργός.
Ο ΣΕΚΠΥ διαμαρτύρεται ότι κατά την τελευταία συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής των Ελλήνων όπου εγκρίθηκαν δύο κεφάλαια της «Ατζέντας 2030» ήτοι της απόκτησης 20 αεροσκαφών τύπου F-35 και της έναρξης διερεύνησης συμμετοχής στο πρόγραμμα ναυπήγησης στην Ελλάδα της φρεγάτας Constellation, δεν είχε προηγηθεί συζήτηση με την εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία για την εξασφάλιση βιομηχανικών επιστροφών.
Ο ΣΕΚΠΥ κάνει ένα λάθος. Συγκρίνει την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία με της Ινδίας αλλά και μικρότερων χωρών όπως Νορβηγία και Φινλανδία, όπου για την αγορά πανομοιότυπων οπλικών συστημάτων με εκείνα που προμηθεύτηκε η Ελλάδα ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ και ΠΕΤΥΧΑΝ σημαντικές βιομηχανικές επιστροφές:Η Ινδία όπως και η Ελλάδα αγόρασε μαχητικά Αεροσκάφη Rafale υποχρεώνοντας την κατασκευάστρια εταιρεία (Dassault) να κατασκευάσει εργοστάσιο (MRO) για το σκοπό αυτό. Η Ελλάδα απεμπόλησε κάθε τέτοια δυνατότητα, το δε Μέγαρο Μαξίμου απαίτησε την απαγόρευση δια ροπάλου εμπλοκής οποιασδήποτε ελληνικής εταιρίας. Ακόμη και την εποπτεία της συντήρησης ανέλαβαν οι ίδιοι οι Γάλλοι. Αλλά όταν
συνέβη αυτό δεν ξεσηκώθηκε ο ΣΕΚΠΥ και οι άλλοι Σύνδεσμοι να ζητήσουν τον λόγο και τα ρέστα απο την κυβέρνηση για τον αποκλεισμό τους. Απεναντίας συμμετείχαν στις παρελάσεις με τα σημαιάκια και πανηγύριζαν για την διέλευση των Rafale!
Όσον αφορά δε στα F-35 , ο ΣΕΚΠΥ παρατηρεί ότι όλες οι χώρες που τα έχουν αγοράσει έχουν επιτύχει σημαντικές συμφωνίες βιομηχανικών συνεργασιών με τελευταία παραδείγματα Ευρωπαϊκές χώρες μικρότερες της Ελλάδας, όπως η Νορβηγία και η Φινλανδία.
Κάθε σοβαρή αγοράστρια χώρα απαιτεί βιομηχανικές επιστροφές ύψους τουλάχιστον 30% της αξίας της προμήθειας, όπως υφίσταται ως πρακτική διεθνώς.
Σωστά όλα αυτά που επισημαίνει παραπάνω ο ΣΕΚΠΥ , αλλά και η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Οι αμαρτίες του παρελθόντος πληρώνονται σήμερα ! Η προηγούμενη γενιά που έστηνε τα μηχανουργία στα βιομηχανικά πάρκα της ΑττικοΒοιωτίας και να βάφτιζε αμυντικές βιομηχανίες επι της ουσίας μετατρέπονταν σε “πλυντήρια” για να ξεπλένονται οι μίζες. Δεν είχαν όραμα και δεν έβλεπαν στο μέλλον εν αντιθέσει με την τουρκική αμυντική βιομηχανία. Ελάχιστες εταιρίες αφοσιώθηκαν με σοβαρότητα και υπομονή στους Τομείς της Έρευνας και Τεχνολογίας με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελούν υπολογίσιμη δύναμη στην διεθνή αγορά. Αλλά και ορισμένες απο αυτές τις ελληνικές εταιρίες που ξεχωρίζουν και μπορούν να σταθούν στην διεθνή σκηνή, εντοπίζονται παρασκηνιακά να προσπαθούν να εμπλακούν και στα πολιτικά πράγματα της χώρας ! Έχουν εντοπιστεί να ενισχύουν οικονομικά και επικοινωνιακά μέσω της δημιουργίας group ΜΜΕ , τις ανορθόδοξες δράσεις ακραίων ιδεολογικοπολιτικών σχημάτων, γεγονός που εξοργίζει το Μέγαρο Μαξίμου και προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ε! Δεν έχει και άδικο.
Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση - η κάθε κυβέρνηση - να στηρίζει τις εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες και εκείνες απο «πλυντήρια» του παρελθόντος να μετατρέπονται σε «Κέντρα Αιμοδοσίας» της Ακροδεξιάς ;
Πριν τις εκλογές του 2023 ο Κ.Μητσοτάκης είχε στείλει ειδικό απεσταλμένο σε βασικό παίχτη της αμυντικής βιομηχανίας και του διαμήνυσε ότι πρέπει να σταματήσει να ενισχύει οικονομικά συγκεκριμένα κόμματα της Ακροδεξιάς. Αντ´ αυτού ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας διεξήγαγε έρευνα αγοράς για την δημιουργία αλυσίδας περιφερειακών καναλιών για εκλογική χρήση των κομμάτων της Ακροδεξιάς. Κίνηση που εξόργισε περισσότερο τον πρωθυπουργό .
«Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά». Ισχύει και αυτό! Στον χώρο της ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας την τελευταία εικοσαετία που ήδη είχε ολοκληρωθεί το πάρτι των εξοπλισμών 1996- 2010 , τα «πλυντήρια» έκλεισαν αφού ολοκλήρωσαν το έργο τους και οι λιγοστές βιομηχανίες που παρέμειναν ανοιχτές αναζήτησαν δουλειές στο εξωτερικό. Ορισμένες τα κατάφεραν και άρχισαν σιγά - σιγά να αναπτύσσονται. Οι νέες διοικήσεις που ανέλαβαν τα μαραζωμένα “μαγαζιά” έδωσαν βάρος στην Έρευνα και Τεχνολογία, συγκέντρωσαν δυνατά μυαλά που επαναπατρίστηκαν… Σήμερα οι εταιρίες αυτές στηρίζονται σ ένα επιστημονικό δυναμικό με μέσο όρο ηλικίας τα 30 με 35 έτη, πολλά υποσχόμενο. Αυτό και μόνο το στοιχείο γεννά την ΕΛΠΙΔΑ.
Η εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία μπορεί να αναγεννηθεί μόνο εάν τα νέα μυαλά παραμείνουν σταθερά προσηλωμένα στην Έρευνα και Τεχνολογίας και τα αφεντικά τους να μην ονειρεύονται επιστροφή στην εποχή των αρπαχτών και τις λαμογιών.
Το ζητούμενο είναι εάν υπάρχει πολιτική βούληση να αξιοποιηθεί το συγκεκριμένο εγχώριο επιστημονικό δυναμικό και χρησιμοποιηθεί ως μαγιά για να μπορέσει να ακολουθήσει και η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία στην νέα εποχή της παγκόσμιας αμυντικής βιομηχανίας που ήδη έχει ανατείλει.
Είναι εφικτός ένας τέτοιος στόχος ; Βεβαίως και είναι, όπως είπε ο Μέγας Αλέξανδρος « Δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο γι’ αυτόν που θα προσπαθήσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου