Συγγνώμη!...

Πόση αξία έχει μια συγγνώμη; Αν είναι υποκριτική και ο δράστης τη λέει για να γλιτώσει από περιπέτειες που θα τον βλάψουν, δεν έχει καμιά αξία. Είναι μια κίνηση που έχει στόχο τον αποπροσανατολισμό και την εξαπάτηση... Εχουμε πήξει στις συγγνώμες από πολιτικούς που έχουν πιαστεί στα πράσα και προσπαθούν να αποφύγουν τα χειρότερα, ελπίζοντας ότι ο αποδέκτης θα αναδιπλωθεί, θα βάλει νερό στο κρασί του, θα ελέγξει τον θυμό του, θα φανεί γενναιόδωρος και όλα θα επανέλθουν στη φυσική τροχιά τους.


Αν η συγγνώμη είναι ειλικρινής -σπανίως συμβαίνει αυτό στην πολιτική- τότε οφείλουμε να την πάρουμε στα σοβαρά και να προσφέρουμε την κατανόησή μας, αρκεί βεβαίως ο ένοχος να μην είναι υπότροπος, να μην το κάνει δηλαδή συστηματικά ύστερα από κάθε λάθος του.


Δικαιωμένος δήλωσε ο κ. Δημητριάδης μετά την αρχειοθέτηση του πορίσματος Ζήση από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για το σκάνδαλο (ποιο σκάνδαλο;) των υποκλοπών. Του είναι παντελώς αδιάφορο ότι κόμματα, μέσα ενημέρωσης, δικηγορικοί σύλλογοι, δημοσιογραφικές ενώσεις, νομικοί, καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου εξέφρασαν με δηλώσεις και επίσημες ανακοινώσεις την οργή τους για τη συγκεκριμένη εξέλιξη. Αυτό που μετράει για τον κ. Δημητριάδη είναι η απόφαση της διορισμένης από την κυβέρνηση εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, η οποία σε χρόνο-ρεκόρ διάβασε 300 πυκνογραμμένες σελίδες και δεν βρήκε ούτε ένα ψεγάδι, ούτε μια ασάφεια, ούτε ένα δίβουλο συμπέρασμα, ούτε μία φραστική αστοχία. Τα βρήκε όλα άψογα και επί της ουσίας και στο νομικό επίπεδο.




Του είναι επίσης παντελώς αδιάφορο το τι πιστεύουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας, οι διεθνείς οργανώσεις Τύπου, ξένα δίκτυα ενημέρωσης, οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης (το Κοινοβούλιο, οι αρμόδιες επιτροπές). Αυτό που μετράει για τον κ. Δημητριάδη είναι ότι ούτε ο εισαγγελέας που ερευνούσε (;) την υπόθεση ούτε η προϊσταμένη του στον Αρειο Πάγο ανακάλυψαν κάτι μεμπτό, κάτι ύποπτο, κάτι, βρε αδερφέ, επιλήψιμο που θα δημιουργούσε αμφιβολίες για τη στάση του την περίοδο που είχε τοποθετηθεί από τον πρωθυπουργό σε θέση-κλειδί στο μέγαρο Μαξίμου και όλως τυχαίως (συμπτωσάρα) την ίδια εποχή η ΚΥΠ και το Predator (παρέα ή χώρια) παρακολουθούσαν το μισό υπουργικό συμβούλιο, στρατηγούς, εισαγγελείς, πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης, δημοσιογράφους και γενικώς το σύμπαν όλο.




Συνεπώς αυτός δεν έχει κανέναν λόγο να ζητήσει συγγνώμη. Είναι καθαρός. Πεντακάθαρος. Το λέει και το πόρισμα. Αυτοί που πρέπει να του ζητήσουν συγγνώμη είναι όλοι εκείνοι που επί δύο χρόνια τον κατηγορούσαν και τον συκοφαντούσαν. Αδίκως, όπως απεφάνθη η ηγεσία της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης. Αυτός ήταν το θύμα.




Ο φίλος του, υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης, κάλεσε όσους επιτέθηκαν με ανοίκειους χαρακτηρισμούς και δηλητηριώδη υπονοούμενα στον κ. Δημητριάδη, να ανακαλέσουν δημοσίως και να ζητήσουν συγγνώμη. Γραπτώς ή προφορικώς, δεν το διευκρίνισε. Και ο χριστιανισμός και ο δωδεκαθεϊσμός αυτό υπαγορεύουν. Και τις δύο θρησκείες τις έχει μελετήσει σε βάθος ο υπουργός. Υπάρχει όμως ένα μικρό, ένα τόσο δα, ένα ασήμαντο προβληματάκι.




Ο πρώτος που πρέπει να ζητήσει συγγνώμη και με πράξεις να τον αποκαταστήσει είναι ο πρωθυπουργός της χώρας και θείος του κ. Δημητριάδη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτός τον εκπαραθύρωσε από τη θέση του όταν έσκασε το θέμα. Αυτός έδιωξε από το πόστο του και τον τότε επικεφαλής της ΚΥΠ κ. Κοντολέοντα (ο άλλος αδικημένος). Αυτός λοιπόν πρέπει να ζητήσει συγγνώμη και από τους δύο και να τους επαναφέρει στις θέσεις τους. Διάολε, πρωθυπουργός είναι, το κόμμα του είναι ο ιδιοκτήτης της χώρας, το καθεστώς του δεν απειλείται από κανέναν, σίγουρα δεν θα διστάσει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ο ομοτράπεζος του Ορμπαν τέτοιου τύπου ζητήματα τα λύνει στο πι και φι.


Τάσος Παππάς


efsyn.gr