PIXABAYΓράφει ο Δήμος Βερύκιος
Σοκ και δέος προκαλεί η αποκάλυψη του IEidiseis.gr ότι οι διοικητές των συστημικών τραπεζών με αποφάσεις που πήραν οι ίδιοι, τριπλασίασαν μισθούς και μπόνους για τους εαυτούς τους έτσι ώστε οι αποδοχές τους για το 2023 να κυμαίνονται από 1 έως 1,5 εκατομμύριο ευρώ!
Ταυτόχρονα αφού το 2023 ήταν η δεύτερη χρονιά κερδοφορίας για τις 4 συστημικές τράπεζες και η πρώτη χρονιά κατά την οποία ο δείκτης κόκκινων δανείων έπεσε κάτω από το 10%, γεγονός που σήμανε την «εξυγίανση» των ισολογισμών τους και άναψε το πράσινο φως για τη διανομή μπόνους για τις διοικήσεις και τα στελέχη και μερισμάτων για τους μετόχους ύστερα από 14 χρόνια απαγορεύσεων που είχε επιβάλλει η τρόικα.
Αλλά προς τι, το «σοκ και δέος» αφού πρόκειται για συνήθη πρακτική στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Κάθε φορά που προκύπτει κερδοφορία σ´ ένα τραπεζικό ίδρυμα δίνονται αυξήσεις και μπόνους στα στελέχη και μερίσματα στους μετόχους;
Σωστά, αλλά με την ουσιώδη διαφορά ότι η κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών δεν προκύπτει από προϊόντα και επενδυτικά προγράμματα που οι ίδιες διακίνησαν στην αγορά αλλά κυρίως από τη ληστεία των καταθέσεων. Το 2023 εμφανίζουν κέρδη 4,8 δισ. με βασική πηγή κερδοφορίας τη «λίμνη των καταθέσεων» και των χρεώσεων που επιβάλουν σε κάθε τραπεζική συναλλαγή. Δίνουν στις καταθέσεις των Ελλήνων επιτόκιο 0,5% και την ίδια στιγμή τις επανακαταθέτουν στην ΕΚΤ με επιτόκιο 3,75%!
Αυτή είναι η πηγή της κερδοφορίας τους και όχι τραπεζικές εργασίες, οχι χρηματοδοτήσεις, οχι επιχειρηματικό ρίσκο. Κανονικοί τοκογλυφοι με μαύρο κοστούμι και λευκό κολάρο που εξασφαλίζουν χρυσούς μισθούς για πάρτη τους.
Περίσσιο θράσος που πηγάζει απο την ασυδοσία που τους έχει εξασφαλίσει το ίδιο το σύστημα, απο τον προστατευτικό μανδύα του ακαταδίωκτου και της ανωνυμίας λόγω τραπεζικού απορρήτου και προσωπικών δεδομένων.
Και τούτο διότι οι τράπεζες αποτελούν βασική κολώνα του κάθε κυβερνητικού οικοδομήματος για να αντέχει τους κραδασμούς που αναπόφευκτα προκαλούνται εξ αιτίας των προβλημάτων που γεννά διαρκώς η καθημερινότητα. Συγκοινωνούντα δοχεία κυβέρνηση και τράπεζες που παρέχουν διευκολύνσεις και χορηγίες όποτε και όπου απαιτείται…
Διοικητές και Golden boys τραπεζών σημαντικά γρανάζια του συστήματος που επιδεικνύουν θράσος για να κρύψουν την δειλία τους. Καθώς διάβασα το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του iEidiseis.gr (δείτε αναλυτικά ΕΔΩ) αυτόματα στη μνήμη μου ζωντάνεψε η τραυματική εμπειρία που είχα πριν μερικά χρόνια καθώς εκπροσωπούσα ένα μεγάλο ραδιοτηλεοπτικό μιντιακό γκρουπ και η ανάγκη το έφερε να χτυπήσω την πόρτα των διοικήσεων ορισμένων εκ των συστημικών τραπεζών ζητώντας δίκαιη κατανομή της διαφημιστικής πίτας καθ´ ότι εκείνη την εποχή θεωρούσαμε ότι είχαμε άνιση μεταχείριση με τα υπόλοιπα ανταγωνιστικά Μέσα.Ήταν κάτι το απερίγραπτο αυτό που είχα συναντήσει. Ο κυνισμός σε όλο του το μεγαλείο. Όσους είχα συναντήσει αποτελούσαν μια κόπια, ένα ύφασμα…
Έμοιαζαν σαν να μην πατάνε στο έδαφος , για την ακρίβεια να πατάνε επι πτωμάτων…
Συμπεριφέρονταν ως παιδία ενός ανώτατου Θεού που αποτελούν μια ξεχωριστή κάστα , το Α και το Ω της κινητήριας δύναμης του καπιταλιστικού συστήματος…
Αντιδρούσαν με μεγαλομανία ως τραπεζίτες και όχι ως υπάλληλοι… Ως αυτοί να έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι. Έδιναν την αίσθηση ότι δεν υπολογίζουν κανέναν, ότι είναι άτρωτοι και αφορούσαν Babylino μέσα από το εσώρουχο τους.
Αντιμετώπιζαν τους συνομιλητές τους με περίσσια υπεροψία ως να έχουν απέναντι τους μυρμηγκάκια έτοιμοι να τα πατήσουν.
Ζούσαν τον μύθο τους που τους καθιστούσε αγνώμονες ακόμη και για τους ευεργέτες τους, για τους δασκάλους τους, για εκείνους που τους έμπασαν στην δουλειά και τους έμαθαν τα κόλπα και έγιναν αυτό που έγιναν…:
Χαρακτήρες που είχαν αλλοιωθεί με πλείστες διαταραχές στην επαγγελματική, προσωπική και οικογενειακή τους ζωή.
Και όλοι αυτοί οι κονιόρδοι των τραπεζών με τα λευκά κολάρα προσγειώνονταν ανώμαλα μόνο όταν διέβλεπαν κίνδυνο διατάραξης του εκκρεμούς που στηρίζεται στο ακαταδίωκτο και το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων. Ίδιον της θρασυδειλίας…
Χαρακτηριστική περίπτωση εκείνος ο παλιός Διοικητής - μακαρίτης σήμερα - που έκανε τον καμπόσο από την καρέκλα της τράπεζας, το «μαντρόσκυλο» που έδειχνε να αγριεύει και να αγνοεί ακόμη και στις επιθυμίες του πρωθυπουργού που τον είχε διορίσει και αίφνης ένα πρωινό μετατράπηκε σε «τσιουάουα» όταν αποκαλύφθηκαν οι συνήθειες του στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης της παραλιακής…
Αυτοί οι τύποι σκαρφαλωμένοι στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας των τραπεζών έχουν συνηθίσει , μόνοι τους να κερνάνε και μόνοι τους να πίνουν εις υγείαν των κορόιδων, στην προκειμένη περίπτωση των καταθετών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου