Με όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, τα περισσότερα εκρηκτικά, με τις εκτιμήσεις να στέκουν αμήχανες απέναντι στις ραγδαίες εξελίξεις και τις προβλέψεις να φλερτάρουν με την αστοχία, μπαίνεις στον πειρασμό να κάνεις μια βουτιά στο πρόσφατο παρελθόν και να αναμετρηθείς με ορισμένα «αν»... Βεβαίως με τα «αν» μπορείς να γράψεις ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα αν έχεις ταλέντο, δεν γίνεται όμως να γράψεις ξανά την Ιστορία. Ωστόσο σε κεντρίζουν, σε ενοχλούν, σε προκαλούν, φωνάζουν, μπουκάρουν απρόσκλητα στις συνομιλίες με φίλους και γνωστούς και ζητούν απαντήσεις. Και αυτά ξέρουν ότι η συζήτηση μαζί τους έχει μεταφυσικό χαρακτήρα, αλλά επιμένουν. Χορηγός αυτής της προσπάθειας αναστοχασμού, ο Καστοριάδης: «Η ιστορία δεν μπορεί να είναι το πεδίο του δυνατού μελλοντικά και να πάψει να ήταν αναδρομικά» («Ο θρυμματισμένος κόσμος», σελ. 106, Εκδόσεις ύψιλον). Για παράδειγμα:
● Αν αποφασιζόταν πριν από 12 μήνες ότι δεν πρέπει να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα σε εκλογή προέδρου και μετά σε συνέδριο θα κέρδιζε ο ουρανοκατέβατος Στέφανος Κασσελάκης τη μάχη της κάλπης; Θα είχε υποχρεωθεί να δώσει δείγματα της ιδεολογικής συγκρότησής του και της πολιτικής ταυτότητάς του, οπότε τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος θα είχαν μια σαφέστερη εικόνα για το τι κουβαλάει στις αποσκευές του και η κρίση τους γι’ αυτόν ενδεχομένως θα ήταν πιο αυστηρή. Ετσι στα γρήγορα που έγιναν όλα, αυτό που μέτρησε ήταν η επικοινωνία (χαρισματικός όντως ο κ. Κασσελάκης) και η ουσία έμεινε στον πάγκο.
● Αν δεν είχαν υποτιμήσει τον Στέφανο Κασσελάκη οι αντίπαλοί του κι αν δεν υπήρχαν δύο υποψηφιότητες από την περιοχή τους (Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος), μήπως είχαμε άλλο αποτέλεσμα; Πλεόνασμα αλαζονείας. Απαράδεκτη στάση από έμπειρα πολιτικά στελέχη, με μπόλικα κομματικά ένσημα και με καλές επιδόσεις στον φραξιονισμό.
● Αν οι ηττημένοι της εκλογικής διαδικασίας δεν ξεκινούσαν από την επόμενη μέρα πόλεμο φθοράς και αντάρτικο εναντίον του νέου προέδρου, αν δηλαδή του έδιναν μια μικρή περίοδο χάριτος την οποία εδικαιούτο, αν κρατούσαν στο ακέραιο τις απόψεις τους και τις κατέθεταν στα όργανα, αν εξέφραζαν τις αντιρρήσεις τους και τις διαφωνίες τους με τη μία ή την άλλη παρέμβασή του, εντός του πλαισίου, μήπως θα κέρδιζαν τμήματα του στελεχικού δυναμικού και της οργανωμένης βάσης που τους είχαν γυρίσει την πλάτη και είχαν στηρίξει τον Στ. Κασσελάκη;
● Αν δεν βιάζονταν να αποχωρήσουν από τα καθοδηγητικά όργανα στα οποία η δύναμή τους κάθε άλλο παρά αμελητέα ήταν και αντιμετώπιζαν με θεσμικό τρόπο τις όποιες παλινωδίες, αστοχίες, κραυγαλέες αντιφάσεις και τις εκτός γραμμής του κόμματος τοποθετήσεις του νέου αρχηγού, αν περίμεναν με άλλα λόγια το συνέδριο για να αναμετρηθούν εκεί με τον εισβολέα όπως τον αποκαλούσαν, μήπως θα μπορούσαν να ανατρέψουν την κατάσταση; Πιθανότατα θα έβρισκαν ανταπόκριση και στα άλλα ρεύματα του κόμματος, αυτά που σήμερα κατάφεραν να περάσουν από την Κεντρική Επιτροπή την πρόταση μομφής εναντίον του Στ. Κασσελάκη. Προτίμησαν σε πρώτη φάση να φύγουν από τα όργανα, σε δεύτερη φάση και σε δύο δόσεις να εγκαταλείψουν το κόμμα τους, δημιουργώντας άλλο σχήμα και αφήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια της νέας διοίκησης, η οποία αμυνόμενη τους χαρακτήρισε αποστάτες και κλέφτες των εδρών, κατηγορίες που βρήκαν οπαδούς στις τάξεις των μελών και των φίλων.
Ο επικεφαλής της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, προφανώς διαισθανόμενος ότι αυτά τα «αν» απασχολούν κόσμο και κοσμάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και στο εσωτερικό του κόμματός του, τοποθετήθηκε επί του θέματος: «Για εμάς στη Νέα Αριστερά και για μένα προσωπικά οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ συνιστούν μια πολύ πικρή δικαίωση… Το εύκολο θα ήταν να μέναμε στον ΣΥΡΙΖΑ και να κάναμε ότι δεν βλέπαμε την πορεία προς τον γκρεμό. Το σωστό ήταν αυτό που πράξαμε». Είναι νωρίς να κρίνουμε αν έπραξαν το σωστό. Πάντως το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν δικαιώνει μέχρι τώρα την επιλογή τους.
Τασος Παππας
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου