Η Ζέτα Δούκα γιόρτασε τα 51α γενέθλιά της με μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με αφορμή αυτή την ιδιαίτερη ημέρα, μοιράστηκε σκέψεις για τον χρόνο που περνάει, συνοδεύοντας τις με παλιές φωτογραφίες της από διάφορες φάσεις της ζωής της.
Η ανάρτησή της ξεκίνησε με έναν προσωπικό απολογισμό: «Ας μιλήσουμε λίγο για τον χρόνο που περνάει. Πάντα τις μέρες κοντά στα γενέθλια μου, με πιάνει κι ανατρέχω σε παλιές φωτογραφίες. Πώς ήμουν, πώς είμαι, πώς θα ήθελα να-συνεχίσω να- είμαι…». Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις φωτογραφίες που την απεικονίζουν σε διάφορες ηλικίες, από μωρό σχεδόν ενός έτους μέχρι τη σημερινή ημέρα, στα 51 της χρόνια. Η ηθοποιός έκανε μια σύγκριση ανάμεσα στις εξωτερικές και εσωτερικές αλλαγές που έχει βιώσει. Επίσης, τόνισε τη σημασία της προσωπικής εξέλιξης, της συγχώρεσης και της τόλμης να αντιμετωπίζει τα λάθη της, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στους ανθρώπους που επιλέγει να έχει δίπλα της, ακόμα κι αν κάποιες φορές χρειάζεται να τους εξαιρεί.
Αναλυτικά, όσα έγραψε:
«Ας μιλήσουμε λίγο για τον χρόνο που περνάει. Πάντα τις μέρες κοντά στα γενέθλια μου, με πιάνει κι ανατρέχω σε παλιές φωτογραφίες. Πώς ήμουν, πώς είμαι, πώς θα ήθελα να-συνεχίσω να- είμαι… Βρήκα λοιπόν φωτογραφίες μου σχεδόν 1 έτους , σχεδόν 11 ετών, σχεδόν 31 ετών, σχεδόν 41 ετών και σχεδόν 51 ετών , που τα κλείνω σήμερα 24 Νοεμβρίου. Τα 21 απουσιάζουν γιατί ήμουν απελπιστικά τσακωμένη με τον εαυτό μου και με το ζόρι έβγαζα φωτογραφίες , πόσο μάλλον με μαγιό! Οι ομοιότητες είναι αρκετές μπορώ να πω. Οπως και στον καθέναν μας. Ιδίως στα μάτια , στο ύφος, στο γενικότερο στήσιμο του σώματος, στη… σπασμένη μύτη ( εκτός απο όταν ήμουν μωρό!). Ομοιότητες σωματικής και κοινωνικής εξέλιξης. Ολες ορατές, οι περισσότερες κατανοητές. Συνάδουν με την κληρονομικότητα, τον τρόπο που μεγάλωσα κι αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα. Οι διαφορές πάλι, αν και θα έλεγε κανείς ότι είναι λίγες , είναι σίγουρα περισσότερες και μάλλον αόρατες . Ειδικά στους ανθρώπους που δεν με γνωρίζουν τόσα χρόνια . Ειναι διαφορές στη ψυχή. Στον τρόπο που με «κοιτάω» και μου συμπεριφέρομαι, ειδικά στα λάθη μου, κάποια από τα οποία μάλλον θα τα πάρω μαζί μου στο τέλος της ζωής μου. Που με εκτιμώ , που με προσέχω, που με σέβομαι. Που επιλέγω ποιους ανθρώπους θα έχω δίπλα μου, όσο κι αν πληγώνομαι που κάποιους τους εξαιρώ. Που με καθησυχάζω όταν δεν μπορώ να κάνω όσα θα ήθελα γιατί πολύ απλά, δεν περνάνε από το χέρι μου. Που με αφήνω να θυμώνω και να συγ-χωρώ τους πάντες, όταν το έχω ανάγκη. Να διεκδικώ το δίκιο μου αλλά και να ζητάω συγγνώμη όταν φταίω. Ειναι διαφορές εξέλιξης , που μόνο το πέρασμα του χρόνου φέρνει. Και η τόλμη για προσωπική συνειδητή εξέλιξη. Αυτές τις διαφορές , που τις βλέπω εγώ και κάποιοι «τυχεροί» (χαχα) δίπλα μου, τις αγαπώ πολύ. Ειναι η βάση μου και τα μαθήματά μου. Είναι το βιβλίο της ζωής μου , που θα ήθελα να διαβάσει η κόρη μου και όλοι όσοι το επιθυμούν. Ειναι εγώ, με τα καλά και τα στραβά μου, που μπορεί να μην ισιώσουν ποτέ αλλά δεν πειράζει. Χρόνια ευτυχισμένα , αγαπημένα και θαρραλέα, μου εύχομαι! Οπως και σε όλον τον κόσμο».
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου