Η οδηγία που έδωσε το Μαξίμου για τον Κώστα Καραμανλή

Του Μανώλη Κοττάκη

Η έγγραφη οδηγία που δόθηκε στους βουλευτές της Νέας ∆ημοκρατίας από το Μέγαρο Μαξίμου, μέσω ενός non paper που ονομάζεται «σφυγμός της μέρας», ήταν να μην απαντούν στα κανάλια όταν ερωτώνται για την ομιλία του Κώστα Καραμανλή. Να λένε «ουδέν σχόλιον». Σοβιέτ.

Απ’ ό,τι φαίνεται, εκτός από πρώην πρωθυπουργούς, η Ν.∆. τώρα «διαγράφει» και ομιλίες. Νομίζει ότι τις διαγράφει… Γιατί, την ώρα που μιλούσε ο Καραμανλής στην Πάτρα και προειδοποιούσε κάποιους στην Αθήνα για την Ουκρανία, ο -θορυβημένος από τους νέους υπερηχητικούς πυραύλους του Πούτιν- Ζελένσκι δήλωνε την ετοιμότητά του να συναντήσει αμέσως τον πρόεδρο Τραμπ και να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τη λήξη του πολέμου. Η ∆ύση είχε πιστέψει πως έχει στρατιωτική τεχνολογία που είναι πλέον προηγμένη της ρωσικής, αλλά στην πράξη μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί το αντίθετο. Οι πρωτεύουσές της είναι στο έλεος της ρωσικής τεχνολογίας, όχι μόνο το Κίεβο. Ο νέος πύραυλος δεν αναχαιτίζεται – και δεν είναι πυρηνικός. Τα τελεσίγραφα έρχονται. Ο Καραμανλής λοιπόν, ο οποίος τον Ιούνιο του 2022 κάλεσε από το Μέγαρο Μουσικής τις ανιστόρητες ευρωπαϊκές ηγεσίες να σταματήσουν τον αδιέξοδο πόλεμο της Ουκρανίας, έστειλε πολύ συγκεκριμένα μηνύματα από την Πάτρα, που αφορούν την ουσία της πολιτικής και συνδέονται ευθέως με την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Καθώς όσοι και στην Ελλάδα επιμένουν στην κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία στην πραγματικότητα εκθέτουν την πατρίδα μας στο βεληνεκές ενός ρωσικού πυραύλου στην Αλεξανδρούπολη. Τι είπε λοιπόν σε γενικές γραμμές ο πρώην πρωθυπουργός, μήπως ξυπνήσουν οι κοιμισμένοι πρίγκιπες; Πως όσοι επιμένετε -και εδώ στην Αθήνα- να παίζετε στο παιχνίδι της κλιμάκωσης στην Ουκρανία κινδυνεύετε να συμπράξετε σε μια πολιτική ήττα μεγάλων διαστάσεων της ∆ύσης. Τι είπε για τα Βαλκάνια; Ότι υπάρχει σταθερά ο κίνδυνος ανάφλεξης στα βόρεια σύνορά μας. Τι είπε για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή; Ότι όποιος πίστεψε ιστορικά πως μπορεί να νικήσει με αλόγιστη βία όλους τους αντιπάλους του, ακόμα και τους δυνητικούς, διαψεύστηκε οικτρά – εννοούσε την πιθανότητα επίθεσης του Ισραήλ στην Τουρκία. Θέση η οποία είναι βέβαιο ότι αναγνώστηκε με θετικό τρόπο από την Άγκυρα, η οποία σε περίπτωση απώλειας εδάφους της στο Κουρδιστάν είναι πολύ πιθανό να θελήσει να ξεσπάσει κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας στο Αιγαίο ή αλλού. Το οποίο σημαίνει πως, αν θες να προστατεύσεις το εθνικό συμφέρον και την εδαφική ακεραιότητα, μπορεί καμιά φορά να χρειάζεται να δυσαρεστείς και φίλους.

ADVERTISING


Ακόμα και η θέση Καραμανλή για τη διαγραφή Σαμαρά πέρασε μέσα από το μικροσκόπιο του εθνικού συμφέροντος, όχι της εσωκομματικής μιζέριας. Ο πρώην πρωθυπουργός διεμήνυσε στον κύριο Μητσοτάκη το εξής: «Στέλνεις λάθος μήνυμα στους Τούρκους αν, την ώρα που βρίσκεσαι σε διαπραγμάτευση μαζί τους (για τη μία και μόνη διαφορά, όπως λες), διαγράφεις τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του κόμματός σου επειδή είπε μια κουβέντα παραπάνω για την αποστρατιωτικοποίηση και ουσιαστικά ενίσχυσε την εθνική θέση».

Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής που προσπαθεί να υπηρετήσει ο Καραμανλής τα τελευταία πέντε χρόνια με τις σποραδικές δημόσιες ομιλίες του, ασχέτως αν κάποιοι ανιστόρητοι στο κόμμα δεν τις καταλαβαίνουν και θεωρούν ότι περνά κάτω από τον πήχη. Καθώς πρόκειται για ομιλίες που δεν γίνονται με όρους εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά με όρους εθνικού συμφέροντος. Τι συμφέρει την πατρίδα, όχι τι συμφέρει τους συμμάχους και τις διπλανές χώρες. Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα που διαπερνά όλες του τις ομιλίες; Αυτό: «Λόγοι εθνικής συνείδησης σου υπαγορεύουν να βλέπεις την Ελλάδα μέσα από την Ελλάδα και να μη βλέπεις την Ελλάδα μέσα από τη Γερμανία ή μέσα από την Αμερική ή μέσα από την Ουκρανία». Με αμερικανικούς όρους, αυτή η πολιτική θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στο σύνθημα «Είναι η Ελλάδα, ηλίθιοι». Η βενιζελική οπτική, ότι το εθνικό συμφέρον εξυπηρετείται διαμέσου της εξυπηρέτησης του συμφέροντος των συμμάχων, αποδεικνύεται απολύτως ατελέσφορη, ειδικώς όταν οι σύμμαχοι χαράσσουν καταστροφικές και αδιέξοδες πολιτικές. Συνήθως παίρνουν στον λαιμό τους όποιον σφιχταγκαλιάζεται μαζί τους.

Συμφέρον
Τώρα, εάν μέσα σε αυτή την προσπάθειά του (με τις «βαρετές», χωρίς συνθήματα, ομιλίες) να εξηγήσει το εθνικό συμφέρον ο Καραμανλής αφήνει και καμιά αιχμή για το έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη, για τις ανεπάρκειες στις ηγεσίες της και για τους κινδύνους αυτές οι ηγεσίες να χρεώσουν τη ∆ύση ολόκληρη και τους λαούς της με μια τεράστια πολιτική ήττα από τον Πούτιν, δεν πειράζει. Ουδέν σχόλιον! ‘Οποιος έχει τη μύγα… Για την ιστορία, παραθέτω την καρδιά της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού. Και αφήνουμε τα παρατράγουδα να ασχολούνται με την παραπολιτική: «Την ίδια ώρα, η Ευρώπη μοιάζει ανήμπορη να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, πόσο μάλλον να τις επηρεάσει αποφασιστικά. Με τη διαδικασία ολοκλήρωσής της επιεικώς μετέωρη, χωρίς κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, με εμφανές έλλειμμα ηγεσίας και αδύναμες κυβερνήσεις, ειδικά στις μεγάλες χώρες της, η Ευρώπη δεν έχει αυτόνομη και αξιόπιστη παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της. Περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου ακόμα και σε διενέξεις που την αφορούν άμεσα».

«Έχει λεχθεί ότι η Ευρώπη προχωρά προς τα εμπρός μόνο μέσα από κρίσεις και ότι η ανάγκη θα αφυπνίσει τις ευρωπαϊκές χώρες, και κυρίως βέβαια εκείνες που εκ των πραγμάτων έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Βλέποντας πάντως το σημερινό τοπίο, τον εσωτερικό διχασμό, τη δυσαρεστημένη κοινή γνώμη, τις ανεπαρκείς πολιτικές ηγεσίες, ιδιαίτερη αισιοδοξία δεν επιτρέπεται».


«Παρ’ όλα αυτά, βλέπουμε και εδώ κάποιους να επιμένουν στην περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι τα πράγματα αργότερα πιθανότατα να είναι πολύ χειρότερα και για την Ουκρανία και για την ειρήνη, αλλά και για τη ∆ύση, που κινδυνεύει πλέον να χρεωθεί μια πολιτική ήττα μεγάλων διαστάσεων. Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμιστεί και ένα αλγεινό φαινόμενο που παρατηρήθηκε στα χρόνια αυτού του πολέμου. Οι όποιες επιφυλάξεις, η άλλη άποψη για τους χειρισμούς της ∆ύσης, αντιμετωπίστηκαν από διάφορες δυτικές ελίτ με μια ενορχηστρωμένη επίθεση ισοπεδωτικής απαξίωσης και συκοφάντησης, στα όρια της νοσηρότητας. Για όσους επί δεκαετίες αγωνιστήκαμε για την πολιτική, ποιοτική και ηθική υπεροχή των ιδεών της ∆ύσης, το φαινόμενο αυτό μόνο οδύνη και απαισιοδοξία για το μέλλον γεννά».

«Στη Μέση Ανατολή, αναντίρρητα το Ισραήλ έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να υπερασπίζεται την ασφάλεια, την ακεραιότητά του και τους πολίτες του. Όμως, η υπέρμετρη χρήση βίας, πέραν του ότι οδηγεί στην απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος, δεν βγάζει πουθενά. Είναι αναγκαίο να πεισθεί ότι, αν δεν συναινέσει με ειλικρίνεια στην ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, το αδιέξοδο θα παραμένει. Η στρατιωτική υπεροχή δεν αρκεί για να εξασφαλίσει τη σταθερότητα, την ασφάλεια, την ειρηνική συνύπαρξη. Όποιος ιστορικά πίστεψε ότι μπορεί στο διηνεκές να εξαλείψει βιαίως όλους τους αντιπάλους του, ακόμα και τους δυνητικούς, διαψεύστηκε οικτρά».

Υστερόγραφο 1: Ο Καραμανλής δεν ανέφερε το όνομα «Τραμπ».


Υστερόγραφο 2: Μάθημα Ιστορίας για τους αδιάβαστους. Ο Καραμανλής προειδοποίησε τους «7» το 1998, δύο μέρες πριν από την ψηφοφορία, να μην ψηφίσουν το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ και του Γιάννου Παπαντωνίου, το οποίο επέτρεψε στις ∆ΕΚΟ να γίνουν άντρα διαφθοράς. Οι «7» παρακάλεσαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και ζήτησαν να ψηφίσει μαζί τους την τροπολογία Γιάννου για να λειτουργήσει ως ασπίδα και να γλιτώσουν τη διαγραφή. Ψήφισαν τελικώς όλοι μαζί. Ο Κώστας Καραμανλής διέγραψε τους «7» και εξαίρεσε για λόγους αρχής τον πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ουδεμία ομοιότης με τα σημερινά. Πέραν του γεγονότος ότι ο Γιάννος αθωώθηκε επί αυτής της Νέας ∆ημοκρατίας.