«Το ότι ο Μπάιντεν δεν παραιτήθηκε έγκαιρα, με δεδομένη την φυσική του αδυναμία, ήταν καταστροφικό, και οδήγησε σε ένα τοπίο όπου ο Τραμπ ήταν πλέον πολύ κοντά στην κυριαρχία του», επισημαίνει ο Γιάννης Λούλης, σχολιάζοντας τις εξελίξεις στις ΗΠΑ μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές.
Ο διδάκτωρ του Cambridge, επικοινωνιολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων, αναφέρει σε άρθρο του στο iEidiseis.gr πως οι δύο απόπειρες δολοφονίας εναντίον του - και ειδικά η πρώτη από αυτές - είχαν ενισχύσει την εικόνα του Ντόναλντ Τραμπ και ήδη από τότε, υπήρχε αέρας στα πανιά του και παράλληλα σημειώνει ότι «το σκηνικό άκρως προβληματικό για τους Δημοκρατικούς, αντίθετα ο Τραμπ ήταν πανέτοιμος».
Αναλυτικά, το άρθρο του Γιάννη Λούλη:
«H καθαρή νίκη του Τραμπ, ήρθε τελικά με ορμή, κάτι που είχε σχεδόν καταστεί αναπόφευκτο.
Το ότι ο Μπάιντεν δεν παραιτήθηκε έγκαιρα, με δεδομένη την φυσική του αδυναμία, ήταν καταστροφικό, και οδήγησε σε ένα τοπίο όπου ο Τραμπ ήταν πλέον πολύ κοντά στην κυριαρχία του.
Ούτως ή άλλως ήταν αποφασισμένος για όλα! Και καλά προετοιμασμένος.
Επιπρόσθετα, οι δύο απόπειρες δολοφονίες εναντίον του - και ειδικά η πρώτη από αυτές - είχαν ενισχύσει την εικόνα του.
Ήδη από τότε, υπήρχε αέρας στα πανιά του.
Το κεφάλαιο Μπάιντεν δεν έκλεινε απλώς - κατέρρεε.
Μια τηλεοπτική εμφάνισή του με τον Τραμπ ήταν τραγική.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Δημοκρατικοί καλούντο να βρουν βιαστική και απελπισμένη λύση.
Όπως είχαν τα πράγματα, η επιλογή της Κάμαλα Χάρις αποτελούσε μονόδρομο.
Ως αντιπρόεδρος, αν μη τι άλλο, στεκόταν αξιοπρεπώς.
Είχε βαρύτητα, όμως ήταν ουσιαστικά ανέτοιμη.
Και το σκηνικό άκρως προβληματικό για τους Δημοκρατικούς.
Αντίθετα, ο Τραμπ ήταν πανέτοιμος.
Μια αντίδραση της Χάρις ήταν χαρακτηριστική της ανετοιμότητάς της όταν ρωτήθηκε πολύ αρχικά: «Τι το διαφορετικό θα κάνατε από εκείνο που έκανε ο Μπάιντεν ως πρόδρος;»
Η απάντησή της υπήρξε δείγμα της απόλυτης ανετοιμότητάς της (κάτι λίγο πολύ αναπόφευκτο)- καθώς και χαρακτηριστικό:
«Δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό»! (Not a thing comes to mind).
Η αλήθεια είναι πως η Χάρις, πάντως στην εκστρατεία της, στάθηκε αξιοπρεπώς. Πρόβαλε όσα -λίγο πολύ- καλείτο να προβάλει.
Ήταν συγκροτημένη στον διάλογό της και γι' αυτό ο Τραμπ από τη σκοπιά του, μόνο μια φορά συνομίλησε απευθείας μαζί της χάνοντας μάλιστα τις εντυπώσεις στο πεδίο αυτό.
Οι σύμβουλοι του Τραμπ πήραν όμως το μάθημά τους, και η πόρτα αυτή έκλεισε ερμητικά.
Ο Τραμπ θα επικοινωνούσε μόνο με τους ψηφοφόρους που ήσαν έτοιμοι να τον ακολουθήσουν, απλά πράγματα.
Επίσης η υπεροχή του Τραμπ ήταν ότι έλεγε - με τον τρόπο του - όσα ενθουσίαζαν το κοινό του, αλλά και τα αποδέχονταν.
Οι σύμβουλοι του Τραμπ από εκεί και πέρα απέφυγαν οποιονδήποτε διάλογο με την Χάρις - και ο Τραμπ τους άκουσε.
Εμφάνιζαν τον Τραμπ ως τον γνήσιο εαυτό του, που καταλαβαίνει τον θυμό των ψηφοφόρων τους οποιόυς διεκδικεί και στους οποίους απευθύνεται και κυρίως μόνο σε αυτούς.
Ξεσηκώνοντάς τους.
Βάζοντας την σφραγίδα του ακόμη πιο έντονα, από τις προηγούμενες μάχες, καθώς τα υπάρχοντα προβλήματα, που έθετε, ήταν τα συγκεκριμένα που πρότασσαν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι!
Και ο ίδιος, ήταν φανερό ότι έπαιζε κυριολεκτικά τα ρέστα του!
Το ντέρμπι δεν θα ήταν ντέρμπι τελικά, διότι όσα αρνητικά επεσήμαινε ο Τραμπ, ήταν πολύ πιο σημαντικά για τους περισσότερους ψηφοφόρους σε σχέση με την κριτική που οι αντίπαλοί του επιστράτευαν εναντίον του.
Τούτο ήταν κομβικό.
Ένα συγκεκριμένο σκηνικό λοιπόν που είχε πλέον διαμορφωθεί από την κυβέρνηση Μπάιντεν, ευνοούσε κατάφωρα τον Τραμπ.
Που στη μάχη αυτή «έπαιζε τα ρέστα του»,
Ενώ για τον Τραμπ, το ότι ο Μπάιντεν δεν φρόντισε να αποσυρθεί έγκαιρα, ήταν ένα τεράστιο δώρο.
Επίσης, ο Τραμπ, παρέμεινε ο κλασσικός Τραμπ με την όλη παρουσία και εκφορά του σε επίπεδο ύφους, που είναι και το σήμα κατατεθέν του - είτε αυτό αρέσει είτε όχι.
Επί της ουσίας πάντως, θα πατούσε όλα τα κρίσιμα κουμπιά που πρότασσαν οι οργισμένοι ψηφοφόροι.
Οι δημοσκοπήσεις άλλωστε επιβεβαίωναν πως η επικοινωνιακή στρατηγική του Τραμπ στόχευε στα προβλήματα που έκαιγαν τους ψηφοφόρους.
Αυτά περιέχονταν στα εξής ερωτήματα:
«Είστε τώρα καλύτερα ή χειρότερα σε σχέση με πριν τέσσερα χρόνια;»
Η απάντηση υπήρξε συντριπτική για τους Δημοκρατικούς και την κυβέρνηση του Μπάιντεν:
Στο ερώτημα εάν οι Αμερικάνοι είναι ευχαριστημένοι με τη γενικότερη κατάσταση στη χώρα τους, το όχι θα εκτοξεύονταν στο 72%, ενώ το ναι θα περιορίζονταν μόνο στο 26%.
Την ίδια ώρα στο κατά πόσο η πορεία της οικονομίας βελτιώνονταν ή χειροτέρευε:
Τα ποσοστά ήσαν:
- Καλυτέρευση 32% και 62% χειροτέρευση.
Στην ουσία τα πράγματα ήσαν ξεκάθαρα: Οι πιο ευάλωτοι οικονομικά, καθώς και τα πιεσμένα οικονομικά μεσαία στρώματα, έτειναν πλέον να στρέφονται προς τον Τραμ που προηγείτο άνετα ειδικά τα πιο χαμηλά εισοδηματικά στρώματα της μεσαίας τάξης. Καθώς και η εργατική τάξη ήσαν καταφανώς αρνητικοί για την κυβέρνηση Μπάιντεν.
Η ουσία όλων αυτών λοιπόν είναι μια: Ο Τραμπ είναι κυρίαρχος και πιο ισχυρός παρά ποτέ το πού θα οδηγήσει την Αμερική όμως τα επόμενα χρόνια είναι ένα ερώτημα χωρίς απάντηση.
Που αφορά όχι μόνο την Αμερική αλλά κυρίως το παγκόσμιο σκηνικό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου