Την ώρα που η Τουρκία σκληραίνει το διπλωματικό πόκερ στη Μέση Ανατολή, η κυβέρνηση παρακολουθεί ανίκανη να αντιδράσει και να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα
Το διπλωματικό και ενεργειακό πόκερ στη Μέση Ανατολή σκληραίνει ολοένα περισσότερο από πλευράς Τουρκίας, η οποία επιδιώκει, καθαρά πλέον, να κυριαρχήσει σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να τρέχει, με αμηχανία και φοβικότητα, πίσω από τις εξελίξεις.
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Η ανακοίνωση του Τούρκου υπουργού Μεταφορών Αμπντουλκαντίρ Ουράλογλου ότι επίκειται σύναψη τουρκοσυριακού μνημονίου για κοινή ΑΟΖ έπιασε εκ των πραγμάτων «στον ύπνο» την ελληνική κυβέρνηση, η οποία δηλώνει μεν ότι «βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με την Κύπρο, τις γειτονικές χώρες και την Ευρωπαϊκή Ενωση για την αποτροπή της δημιουργίας τετελεσμένων γεγονότων», αλλά βρίσκεται σε αδυναμία να εξηγήσει πώς θα γίνει αυτό. Ενώ μάλιστα -όπως είχε γράψει και η «δημοκρατία» την επαύριο της πτώσης του Ασαντ- ήταν ορατό το σχέδιο του Ερντογάν για άμεση οριοθέτηση της ΑΟΖ με τη Συρία, στα πρότυπα του τουρκολιβυκού μνημονίου, εμπλέκοντας και το ψευδοκράτος, η Αθήνα άφησε ανεκμετάλλευτο τον πολύτιμο χρόνο που μεσολάβησε και έδωσε περισσότερο χώρο στην Αγκυρα για να εδραιώσει την ηγεμονία της. Επί του παρόντος, αυτό που εξετάζει -και με το… ζόρι- το Μέγαρο Μαξίμου είναι, κατά τις πληροφορίες, να μετατεθεί για τον Φεβρουάριο η αρχικά προγραμματισμένη για τον επόμενο μήνα επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Αγκυρα.
Πλέγμα κινήσεων
Το θέμα της ΑΟΖ με τη Συρία έχει να κάνει με όλο το πλέγμα των κινήσεων που έχει δρομολογήσει ο «σουλτάνος» προκειμένου να αναδειχθεί η Τουρκία σε περιφερειακή υπερδύναμη, αφενός υπερισχύοντας του Ισραήλ, αφετέρου περιορίζοντας κι άλλο την Ελλάδα, με στόχο να την περικυκλώσει πλήρως και να την αναγκάσει να αποδεχτεί παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και εδαφικό ακρωτηριασμό της. Στο στρατιωτικό, διπλωματικό και ενεργειακό πεδίο -λόγω των αγωγών φυσικού αερίου, όπως αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα η «κυριακάτικη δημοκρατία»-, ο κλοιός σφίγγει περισσότερο για τη χώρα μας.
Με το σχέδιο για την ΑΟΖ, η Τουρκία θέλει να κάνει και μια πρόβα τζενεράλε επί του πεδίου, για να επιβάλει την παράνομη και αυθαίρετη θεωρία της ότι τα νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες. Στους σχετικούς χάρτες που ήδη κυκλοφόρησαν, με τις αντικριστές ακτές Τουρκίας και Συρίας, η Κύπρος «διαγράφεται» – όπως επιχειρείται να συμβεί με το Καστελόριζο και τα άλλα ελληνικά νησιά, που υποστηρίζεται από τουρκικής πλευράς ότι είναι μειωμένης ή και μηδενικής επήρειας στον καθορισμό ΑΟΖ. Το εναλλακτικό σενάριο που φέρεται ότι συζητείται από τους Τούρκους είναι ο καθορισμός ΑΟΖ με τη Συρία να γίνει μέσω «εξουσιοδότησης» από την ηγεσία του ψευδοκράτους προς την Αγκυρα, ενώ επικρέμαται πάντα η απειλή, στα παρασκήνια, για προσάρτηση των Κατεχομένων.
Οι ρωσικές βάσεις
Οπως επισημαίνουν γνώστες των εξελίξεων, η νέα μεγάλη απειλή που προβάλλει τώρα η πλευρά της Αγκυρας συνδέεται με την τύχη των δύο ρωσικών βάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Μόσχα, αφού αρχικά άφησε το καθεστώς Ασαντ να καταρρεύσει, έδειξε τάσεις απόσυρσης από την περιοχή -όπου ειδικά μετά το 2015 έπαιζε έντονο εξισορροπητικό ρόλο- και μετακίνησης των δυνάμεών της, σε εξοπλισμό και στρατεύματα, στην ανατολική Λιβύη, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του στρατάρχη Χαφτάρ. Εν μέσω των συζητήσεων για τη μελλοντική δομή διακυβέρνησης της Συρίας, το νέο καθεστώς φέρεται ότι έχει ξεκινήσει διάλογο με τους Ρώσους για διμερή συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών σχετικά με την παρουσία των στρατιωτικών βάσεων, τη ναυτική βάση στην Ταρτούς και το στρατιωτικό αεροδρόμιο στη Χμεϊμίμ.
O κίνδυνος να περάσουν υπό τον τουρκικό έλεγχο, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, οι δύο βάσεις θεωρείται υπαρκτός και, δεδομένου ότι αυτές βρίσκονται ακριβώς απέναντι από την Κύπρο, είναι προφανές τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο για τη γιγάντωση της τουρκικής πίεσης και της -στρατιωτικής- απειλής από την Αγκυρα σε βάρος του Ελληνισμού. Η απειλή αυτή θα γίνει μεγαλύτερη εφόσον η Τουρκία, στο πλαίσιο των συμφωνιών που προωθεί με τη Δαμασκό, διασφαλίσει, όπως αναμένεται, τη δυνατότητα για ελλιμενισμό των πλοίων της, σε κάθε περίπτωση, στα λιμάνια της Ταρσού και της Λαττάκειας.
Προτεκτοράτο
Ηδη η Τουρκία, με τα γρήγορα βήματα που κάνει σε επίπεδο ενεργειακής συνεργασίας και θαλάσσιων ζωνών, μετατρέπει τη Συρία σε κανονικό προτεκτοράτο, σε προέκταση της δικής της επικράτειας μέσω των εξαρτήσεων και στο οικονομικό και στο ενεργειακό επίπεδο. Την ίδια ώρα -και ενώ έχει εξασφαλίσει τη συναίνεση του Αλ Τζολάνι κατά της δημιουργίας κουρδικού κράτους, χαρακτηρίζοντας τις οργανώσεις των Κούρδων «τρομοκρατικές»- αυξάνει την πίεση προς το Ισραήλ, προκειμένου να μη διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη χάραξη της επόμενης ημέρας για τη Συρία.
Χαρακτηριστικές είναι οι απειλητικές δηλώσεις του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Αμυνας για την «άμεση υποχρέωση του Ισραήλ να σταματήσει την παρέμβασή του στη Συρία, σε μια περίοδο που η χώρα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές από 13 χρόνια πολέμου», καθώς και οι υποδείξεις προς την κυβέρνηση Νετανιάχου «να ακολουθήσει πλήρως την υπογεγραμμένη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με τον Λίβανο και να αποδεχτεί την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα». Για τα επόμενα στάδια, το ενδιαφέρον στρέφεται στο πώς θα διαμορφωθεί η ισορροπία των σχέσεων της Αγκυρας τόσο με την Αίγυπτο όσο και με την Ιορδανία, που θεωρούνται χώρες-κλειδιά για την υλοποίηση του νεοοθωμανικού σχεδιασμού του Ερντογάν να ελέγξει ολόκληρη την περιοχή, περικυκλώνοντας το Ισραήλ.
«Κλειδί» για την Ελλάδα η στάση της Αιγύπτου
Η στάση της Αιγύπτου -ο πρόεδρος Σίσι τις προηγούμενες ημέρες έστειλε το δικό του μήνυμα ότι «κάποιοι θέλουν να καταστρέψουν την Αίγυπτο, όπως κατέστρεψαν τη Συρία»– ενδιαφέρει άμεσα την Ελλάδα, καθώς η διαμόρφωση νέων διπλωματικών συμμαχιών είναι ζωτικής και επείγουσας σημασίας για τη χώρα μας. Η Αίγυπτος είχε καταδικάσει με επιστολή στον ΟΗΕ και το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Γι’ αυτό και, υπό τα καινούργια δεδομένα, αποκτά άλλο βάρος η τριμερής Σύνοδος Κορυφής Κύπρου, Ελλάδας και Αιγύπτου που έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στις 8 Ιανουαρίου στο Κάιρο, και μεταξύ άλλων θα εστιάσει σε θέματα ενέργειας, περιφερειακής ασφάλειας, οικονομίας και τεχνολογίας.
Ειδικά το Ενεργειακό μπαίνει εκ των πραγμάτων πάλι σε προτεραιότητα, λόγω των εξελίξεων στη Συρία και της αναθέρμανσης του σχεδίου για τον αγωγό φυσικού αερίου από το Κατάρ, με τον οποίο η Τουρκία θέλει να «κλειδώσει» την κυριαρχία της ως κόμβος, σε συνδυασμό με τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Η Αγκυρα έσπευσε να δείξει τις προθέσεις της και ως προς αυτό μέσω του υπουργού Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, ο οποίος επρόκειτο να μεταβεί στη Συρία χθες Σάββατο για να συζητήσει για την ηλεκτρική μετάβαση της χώρας, την αποκατάσταση των υποδομών, αλλά και «τη δημιουργία πετρελαϊκού αγωγού από τη Συρία ως την Τουρκία, την ένωση αυτού με τον αγωγό Ιράκ – Τουρκίας».
Μια συζήτηση που γίνεται με φόντο το θέμα της ΑΟΖ και αφορά τον αγωγό Κατάρ – Τουρκίας, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το τεράστιο κοίτασμα South Pars/North Dome του Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Συρίας και της Τουρκίας, αφήνοντας εντελώς απέξω την Ελλάδα. Η δημιουργία του χρονολογείται στο 2009, αλλά είχε «παγώσει» λόγω της αντίθεσης του Ασαντ, ο οποίος τώρα δεν αποτελεί εμπόδιο στην κατασκευή του…
Πηγή: Κυριακάτικη Δημοκρατία
Η ανακοίνωση του Τούρκου υπουργού Μεταφορών Αμπντουλκαντίρ Ουράλογλου ότι επίκειται σύναψη τουρκοσυριακού μνημονίου για κοινή ΑΟΖ έπιασε εκ των πραγμάτων «στον ύπνο» την ελληνική κυβέρνηση, η οποία δηλώνει μεν ότι «βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με την Κύπρο, τις γειτονικές χώρες και την Ευρωπαϊκή Ενωση για την αποτροπή της δημιουργίας τετελεσμένων γεγονότων», αλλά βρίσκεται σε αδυναμία να εξηγήσει πώς θα γίνει αυτό. Ενώ μάλιστα -όπως είχε γράψει και η «δημοκρατία» την επαύριο της πτώσης του Ασαντ- ήταν ορατό το σχέδιο του Ερντογάν για άμεση οριοθέτηση της ΑΟΖ με τη Συρία, στα πρότυπα του τουρκολιβυκού μνημονίου, εμπλέκοντας και το ψευδοκράτος, η Αθήνα άφησε ανεκμετάλλευτο τον πολύτιμο χρόνο που μεσολάβησε και έδωσε περισσότερο χώρο στην Αγκυρα για να εδραιώσει την ηγεμονία της. Επί του παρόντος, αυτό που εξετάζει -και με το… ζόρι- το Μέγαρο Μαξίμου είναι, κατά τις πληροφορίες, να μετατεθεί για τον Φεβρουάριο η αρχικά προγραμματισμένη για τον επόμενο μήνα επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Αγκυρα.
Πλέγμα κινήσεων
Το θέμα της ΑΟΖ με τη Συρία έχει να κάνει με όλο το πλέγμα των κινήσεων που έχει δρομολογήσει ο «σουλτάνος» προκειμένου να αναδειχθεί η Τουρκία σε περιφερειακή υπερδύναμη, αφενός υπερισχύοντας του Ισραήλ, αφετέρου περιορίζοντας κι άλλο την Ελλάδα, με στόχο να την περικυκλώσει πλήρως και να την αναγκάσει να αποδεχτεί παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και εδαφικό ακρωτηριασμό της. Στο στρατιωτικό, διπλωματικό και ενεργειακό πεδίο -λόγω των αγωγών φυσικού αερίου, όπως αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα η «κυριακάτικη δημοκρατία»-, ο κλοιός σφίγγει περισσότερο για τη χώρα μας.
Με το σχέδιο για την ΑΟΖ, η Τουρκία θέλει να κάνει και μια πρόβα τζενεράλε επί του πεδίου, για να επιβάλει την παράνομη και αυθαίρετη θεωρία της ότι τα νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε θαλάσσιες ζώνες. Στους σχετικούς χάρτες που ήδη κυκλοφόρησαν, με τις αντικριστές ακτές Τουρκίας και Συρίας, η Κύπρος «διαγράφεται» – όπως επιχειρείται να συμβεί με το Καστελόριζο και τα άλλα ελληνικά νησιά, που υποστηρίζεται από τουρκικής πλευράς ότι είναι μειωμένης ή και μηδενικής επήρειας στον καθορισμό ΑΟΖ. Το εναλλακτικό σενάριο που φέρεται ότι συζητείται από τους Τούρκους είναι ο καθορισμός ΑΟΖ με τη Συρία να γίνει μέσω «εξουσιοδότησης» από την ηγεσία του ψευδοκράτους προς την Αγκυρα, ενώ επικρέμαται πάντα η απειλή, στα παρασκήνια, για προσάρτηση των Κατεχομένων.
Οι ρωσικές βάσεις
Οπως επισημαίνουν γνώστες των εξελίξεων, η νέα μεγάλη απειλή που προβάλλει τώρα η πλευρά της Αγκυρας συνδέεται με την τύχη των δύο ρωσικών βάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Μόσχα, αφού αρχικά άφησε το καθεστώς Ασαντ να καταρρεύσει, έδειξε τάσεις απόσυρσης από την περιοχή -όπου ειδικά μετά το 2015 έπαιζε έντονο εξισορροπητικό ρόλο- και μετακίνησης των δυνάμεών της, σε εξοπλισμό και στρατεύματα, στην ανατολική Λιβύη, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του στρατάρχη Χαφτάρ. Εν μέσω των συζητήσεων για τη μελλοντική δομή διακυβέρνησης της Συρίας, το νέο καθεστώς φέρεται ότι έχει ξεκινήσει διάλογο με τους Ρώσους για διμερή συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών σχετικά με την παρουσία των στρατιωτικών βάσεων, τη ναυτική βάση στην Ταρτούς και το στρατιωτικό αεροδρόμιο στη Χμεϊμίμ.
O κίνδυνος να περάσουν υπό τον τουρκικό έλεγχο, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, οι δύο βάσεις θεωρείται υπαρκτός και, δεδομένου ότι αυτές βρίσκονται ακριβώς απέναντι από την Κύπρο, είναι προφανές τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο για τη γιγάντωση της τουρκικής πίεσης και της -στρατιωτικής- απειλής από την Αγκυρα σε βάρος του Ελληνισμού. Η απειλή αυτή θα γίνει μεγαλύτερη εφόσον η Τουρκία, στο πλαίσιο των συμφωνιών που προωθεί με τη Δαμασκό, διασφαλίσει, όπως αναμένεται, τη δυνατότητα για ελλιμενισμό των πλοίων της, σε κάθε περίπτωση, στα λιμάνια της Ταρσού και της Λαττάκειας.
Προτεκτοράτο
Ηδη η Τουρκία, με τα γρήγορα βήματα που κάνει σε επίπεδο ενεργειακής συνεργασίας και θαλάσσιων ζωνών, μετατρέπει τη Συρία σε κανονικό προτεκτοράτο, σε προέκταση της δικής της επικράτειας μέσω των εξαρτήσεων και στο οικονομικό και στο ενεργειακό επίπεδο. Την ίδια ώρα -και ενώ έχει εξασφαλίσει τη συναίνεση του Αλ Τζολάνι κατά της δημιουργίας κουρδικού κράτους, χαρακτηρίζοντας τις οργανώσεις των Κούρδων «τρομοκρατικές»- αυξάνει την πίεση προς το Ισραήλ, προκειμένου να μη διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη χάραξη της επόμενης ημέρας για τη Συρία.
Χαρακτηριστικές είναι οι απειλητικές δηλώσεις του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Αμυνας για την «άμεση υποχρέωση του Ισραήλ να σταματήσει την παρέμβασή του στη Συρία, σε μια περίοδο που η χώρα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές από 13 χρόνια πολέμου», καθώς και οι υποδείξεις προς την κυβέρνηση Νετανιάχου «να ακολουθήσει πλήρως την υπογεγραμμένη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με τον Λίβανο και να αποδεχτεί την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα». Για τα επόμενα στάδια, το ενδιαφέρον στρέφεται στο πώς θα διαμορφωθεί η ισορροπία των σχέσεων της Αγκυρας τόσο με την Αίγυπτο όσο και με την Ιορδανία, που θεωρούνται χώρες-κλειδιά για την υλοποίηση του νεοοθωμανικού σχεδιασμού του Ερντογάν να ελέγξει ολόκληρη την περιοχή, περικυκλώνοντας το Ισραήλ.
«Κλειδί» για την Ελλάδα η στάση της Αιγύπτου
Η στάση της Αιγύπτου -ο πρόεδρος Σίσι τις προηγούμενες ημέρες έστειλε το δικό του μήνυμα ότι «κάποιοι θέλουν να καταστρέψουν την Αίγυπτο, όπως κατέστρεψαν τη Συρία»– ενδιαφέρει άμεσα την Ελλάδα, καθώς η διαμόρφωση νέων διπλωματικών συμμαχιών είναι ζωτικής και επείγουσας σημασίας για τη χώρα μας. Η Αίγυπτος είχε καταδικάσει με επιστολή στον ΟΗΕ και το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Γι’ αυτό και, υπό τα καινούργια δεδομένα, αποκτά άλλο βάρος η τριμερής Σύνοδος Κορυφής Κύπρου, Ελλάδας και Αιγύπτου που έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στις 8 Ιανουαρίου στο Κάιρο, και μεταξύ άλλων θα εστιάσει σε θέματα ενέργειας, περιφερειακής ασφάλειας, οικονομίας και τεχνολογίας.
Ειδικά το Ενεργειακό μπαίνει εκ των πραγμάτων πάλι σε προτεραιότητα, λόγω των εξελίξεων στη Συρία και της αναθέρμανσης του σχεδίου για τον αγωγό φυσικού αερίου από το Κατάρ, με τον οποίο η Τουρκία θέλει να «κλειδώσει» την κυριαρχία της ως κόμβος, σε συνδυασμό με τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Η Αγκυρα έσπευσε να δείξει τις προθέσεις της και ως προς αυτό μέσω του υπουργού Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, ο οποίος επρόκειτο να μεταβεί στη Συρία χθες Σάββατο για να συζητήσει για την ηλεκτρική μετάβαση της χώρας, την αποκατάσταση των υποδομών, αλλά και «τη δημιουργία πετρελαϊκού αγωγού από τη Συρία ως την Τουρκία, την ένωση αυτού με τον αγωγό Ιράκ – Τουρκίας».
Μια συζήτηση που γίνεται με φόντο το θέμα της ΑΟΖ και αφορά τον αγωγό Κατάρ – Τουρκίας, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το τεράστιο κοίτασμα South Pars/North Dome του Κατάρ στην Ευρώπη μέσω της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας, της Συρίας και της Τουρκίας, αφήνοντας εντελώς απέξω την Ελλάδα. Η δημιουργία του χρονολογείται στο 2009, αλλά είχε «παγώσει» λόγω της αντίθεσης του Ασαντ, ο οποίος τώρα δεν αποτελεί εμπόδιο στην κατασκευή του…
Πηγή: Κυριακάτικη Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου