ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSIΓράφει ο Δήμος Βερύκιος
Με αφορμή μια ατάκα του υπουργού Άμυνας περί «πιασμένων» δημοσιογράφων στα εξοπλιστικά, γι' άλλη μια φορά αναπόφευκτα ανοίγει η συζήτηση για τη σχέση δημοσιογράφων και αμυντικών εταιριών. Έχοντας μια εμπειρία 40 ετών στο στρατιωτικό ρεπορτάζ νομίζω ότι μου επιτρέπεται να έχω άποψη επί του θέματος, την οποία και δεν διστάζω να την εκφράζω δημοσίως.
- Καταρχάς υπάρχουν «πιασμένοι» δημοσιογράφοι;
Απάντηση: Βεβαίως και υπάρχουν, όπως υπάρχουν και «πιασμένοι» πολιτικοί αλλά και «πιασμένοι» στρατιωτικοί. Ο κ.υπουργός ως έμπειρος νομικός σύμβουλος μεγάλων πολυεθνικών Ομίλων με παγκόσμια επενδυτική δράση γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι για να κλείσει επιτυχώς και ταχέως μια δουλειά σε οποιαδήποτε Δυτική χώρα απαιτείται και η σιωπηρή συναίνεση των Media.
- Πώς εξασφαλίζεται η «σιωπηρή συναίνεση» των MME;
Απάντηση: Με συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι, φανερές και κρυφές.1η συμφωνία: Φανερή πάνω από το τραπέζι. Η κατασκευάστρια εταιρία διαφημίζει το προϊόν της στο Μέσον και κόβει κανονικά τιμολόγιο.
2η συμφωνία: Κρυφή κάτω από το τραπέζι. Το Μέσον ή κατά μόνας ο διευθυντής δημοσιογράφος αναλαμβάνει ρόλο μεσάζοντα μεταξύ εταιρίας και πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας για την προώθηση σχέσεων και προϊόντων εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη σιωπή στα media. Αυτού του είδους οι συμφωνίες άνθησαν τη δεκαετία του '90 με πρώτο διδάξαντα τον επικεφαλής ιστορικού Εκδοτικού Ομίλου ο οποίος είχε τη φήμη του «Μέγα νταραβεριτζή» καθώς ανά πάσα στιγμή μπορούσε να συνομιλεί με πρωθυπουργούς και υπουργούς. Για τον λόγο αυτό το κατεστημένο της εποχής στον χώρο της εμπορίας όπλων έκλεινε συμφωνίες εκατομμυρίων δολαρίων μαζί του. Επί της ουσίας τον έβαζαν «συνέταιρο» στα κέρδη τους. Έτσι από απλός συντάκτης της δεκαετίας του '70 έγινε ζάμπλουτος τη δεκαετία του 90…
- Υπάρχει σήμερα «Μέγας νταραβεριτζής» στον χώρο των όπλων προερχόμενος από τα media;
Όχι! «Μικρομεσαίοι νταραβεριτζήδες» υπάρχουν που ωστόσο μάταια πασχίζουν να γίνουν «Μεγάλοι» εκμεταλλευόμενοι τη διευθυντική ή εκδοτική θέση που κατέχουν.
- Οι «Μικρομεσαίοι νταραβεριτζήδες» όπλων από τα Media, κλείνουν δουλειές;
Μεγάλες δουλειές όχι διότι αυτές πλέον κλείνονται από πάνω με fast track διαδικασίες χωρίς την εμπλοκή της εγχώριας παραδοσιακής μεσιτείας όπλων.
Δουλίτσες όμως της τάξης των 500 με 800 εκατομμυρίων κλείνουν οι «Μικρομεσαίοι νταραβεριτζήδες» και η προμήθεια τους κυμαίνεται από 1 έως και 5 εκατομμύρια ευρώ. Οι εν δράσει «Μικρομεσαίοι νταραβεριτζήδες» όπλων με τα λευκά κολάρα συνήθως είναι υπεράνω πάσης υποψίας, δηλωμένοι αντιμιλιταριστές στα νιάτα τους, ευαίσθητοι πατριώτες στα στερνά τους με περίσσια οικονομική άνεση! Άλλους τους βρίσκεις στα σαλόνια και άλλους στα αλώνια…
Οι σαλονάτοι λανσάρουν από τις πρώτες σελίδες των Μέσων που εκπροσωπούν ως εθνική αναγκαιότητα την εξοπλιστική πραμάτεια των εταιριών που συνεργάζονται.
Οι άλλοι με τον brutal (μπρουτάλ) τρόπο τους επιδίδονται σε ανορθόδοξες μορφές πάλης δια των παραπολιτικών και των αιχμών που αφήνουν, όπως η κόμπρα το δηλητήριο, ξεσκίζουν όποιον βρίσκεται απέναντι από τον στόχο που προωθούν.
- Οι μικρομεσαίοι νταραβεριτζήδες έχουν άκρες με τα κέντρα λήψης των αποφάσεων;
Όχι απλώς έχουν άκρες αλλά στενή συνεργασία μαζί τους.
- Απλοί ρεπόρτερ είναι «πιασμένοι» από τους οπλάδες;
Προφανώς! Αναπόφευκτο είναι στα δίχτυα που ρίχνει στην αγορά η κάθε εταιρία εκτός από τα μεγάλα και τα μεσαία ψάρια να πιάνονται και μαρίδες και κοκοβιοί που λόγω της συνεχούς παρουσία τους στα Επιτελεία για τις ανάγκες του ρεπορτάζ είναι χρήσιμοι και στους οπλάδες για το ξεμπλοκάρισμα της γραφειοκρατίας με το περίφημο push papers (σπρώξιμο των εγγράφων) από το ένα γραφείο στο άλλο. Οι μαρίδες και οι κοκοβιοί είναι μικρά και φθηνά ψαράκια που η ταρίφα τους κυμαίνεται από τρεις έως πέντε χιλιάδες και όχι τακτικά, αλλά στη χάση και τη φέξη…
- Άλλη κατηγορία «πιασμένων» δημοσιογράφων στον μαγικό κόσμο των εξοπλισμών υπάρχει;
Βεβαίως. Τα «αετόπουλα». Δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι που δεν έχουν καμία σχέση με την Άμυνα αλλά έχουν με το κουβέρνο ως γυρολόγοι. Τους χρησιμοποιούν οι αντιπρόσωποι για να κλείνουν τα δύσκολα ραντεβού με υπουργούς και ανθρώπους που βρίσκονται στον κύκλο προσευχής του εκάστοτε πρωθυπουργού. Είναι άνθρωποι «κλειδιά» για να κλειδώσει ένα deal.
Για παράδειγμα, δημοσιογράφος πρώην βουλευτής και υπουργός κατάφερε να κλείσει ραντεβού ενός εκ των κορυφαίων μεσαζόντων με στενό συνεργάτη πρωθυπουργού που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να κλείσει η δουλειά εκατοντάδων εκατομμυρίων.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι οι «πιασμένοι» δημοσιογράφοι που εμπλέκονται σε αξιόλογες δουλειές στον χώρο των όπλων είναι αόρατοι σαν το AZAX, ωστόσο επειδή ο τόπος είναι μικρός αργά ή γρήγορα άπαντες γίνονται αντιληπτοί.
Σ.Σ: Υπάρχει και άλλη μια κατηγορία στρατιωτικών συντακτών, οι «ομπρελιστές».
Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών του ρεπορτάζ που κρατάνε ομπρέλα όταν δίπλα τους βρέχει εκατομμύρια.
Αλλά μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου