Photo: Shutterstock
Ευρισκόμενη σχετικά κοντά στο Ναύπλιο –έναν πολύ αγαπητό προορισμό για τους κατοίκους της πρωτεύουσας– αλλά και ανάμεσα σε φημισμένα κοσμοπολίτικα θέρετρα σαν το Πόρτο Χέλι, τις Σπέτσες και την Ύδρα, δεν είναι η πρώτη που έρχεται κατά νου όταν μιλάει κανείς για την περιοχή. Πρόκειται όμως για έναν ιδιαίτερα γραφικό τόπο, εύκολα προσβάσιμο από την Αθήνα, ο οποίος διατηρεί τους δικούς του θαυμαστές μέσα στα χρόνια.
Ο λόγος για την Ερμιόνη, την παραθαλάσσια κωμόπολη της νοτιοανατολικής Αργολίδας, η οποία είναι χτισμένη πάνω στην ομώνυμη χερσόνησο.
Παλιότερα ο πληθυσμός στηριζόταν στις αγροτικές καλλιέργειες και στην αλιεία για την επιβίωσή του. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η Ερμιόνη μπήκε δυναμικά και στον σύγχρονο τουριστικό χάρτη, χάρη σε μια πολιτική στοχευμένης ανάπτυξης, η οποία έφερε κοντά της επισκέπτες από διάφορα μέρη του κόσμου. Ερχόμενοι εδώ, λοιπόν, οι περισσότεροι από αυτούς βρήκαν μια μικρή πόλη-λιμάνι με σημαντική ιστορία, που αφήνει τη ζωηρή εντύπωση ότι είναι χτισμένη σε νησί και όχι σε μια ακτή της Πελοποννήσου.
Πολλοί από όσους επισκέπτονται την Ερμιόνη έχουν την αίσθηση ότι βρίσκονται σε κάποιο νησί. Photo: Shutterstock
Η Ερμιόνη μέσα στα χρόνια
Η Ερμιόνη έχει αρχαίο μα και πολύ ιδιαίτερο παρελθόν, γιατί η ίδρυσή της αποδίδεται σε Δρύοπες, αντανακλώντας μια περίοδο αναταραχών και μετακινήσεων ελληνικών και πρωτοελληνικών φύλων στην κεντρική Στερεά Ελλάδα. Σίγουρα, πάντως, τη βρίσκουμε να μετέχει στον Τρωικό Πόλεμο, αφού ο Όμηρος τη συγκαταλέγει ανάμεσα στους συμμάχους των Αχαιών –οπότε είμαστε βέβαιοι ότι στεκόταν ήδη στην Αργολίδα του 1300 π.Χ. Μετά την πτώση των μεγάλων μυκηναϊκών κέντρων στην Πελοπόννησο (1100 π.Χ.) προσαρτήθηκε στο Άργος, διατηρώντας ωστόσο μια κάποια αυτονομία. Ανέκτησε την ανεξαρτησία της τον 7ο αιώνα π.Χ. και έκτοτε υπήρξε πιστή σύμμαχος της Σπάρτης, επιζώντας ως τη ρωμαϊκή κατάκτηση του 146 π.Χ.
Τα ρωμαϊκά και πρώτα βυζαντινά χρόνια βρήκαν την Ερμιόνη σε τροχιά ανόδου χάρη στην επεξεργασία και εμπορία της περίφημης πορφύρας (ανεξίτηλης φυσικής βαφής που παράγεται από όστρακο), αλλά κατά τον 12ο αιώνα η ανθηρή περίοδος είχε πια τελειώσει. Μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Φράγκους (1210) συνέβησαν και πληθυσμιακές μετατροπές –με τη μαζική εγκατάσταση Αρβανιτών– που είχαν ως αποτέλεσμα τη μετονομασία της περιοχής σε Καστρί. Γύρω στο 1750 η πόλη ακμάζει ξανά, γεγονός που αντανακλάται και στα χρόνια της Επανάστασης του 1821, αφού εκεί ξεκίνησε τις εργασίες της η Γ’ Εθνοσυνέλευση το 1827. Κατά τον 20ό αιώνα, έπειτα, ο πληθυσμός γνώρισε αρκετές αυξομειώσεις, αλλά από τη δεκαετία του 1990 και μετά (χάρη και στην τουριστική ανάπτυξη, μα και στις καλλιέργειες ροδιών, τα οποία θεωρούνται από τα καλύτερα σε όλη την Ελλάδα) έφτασε ξανά στα επίπεδα του 1896.
Η Ερμιόνη είναι εύκολα προσβάσιμη από την Αθήνα, από την οποία μπορείτε να έρθετε και οδικώς, αλλά και με ιπτάμενο δελφίνι. Photo: Shutterstock
Πώς να έρθετε στην Ερμιόνη και τι να δείτε
Η Ερμιόνη απέχει 169 χιλιόμετρα από την Αθήνα, τα οποία διανύονται εύκολα οδικώς –υπολογίστε ότι θα χρειαστείτε περίπου 2,5 ώρες για να φτάσετε εδώ. Στον Ισθμό της Κορίνθου θα παρακάμψετε για Λουτρά Ωραίας Ελένης και αργότερα, προσεγγίζοντας στη γέφυρα της Επιδαύρου, θα κατευθυνθείτε προς το χωριό Κολιάκι. Λίγο πριν μπείτε στο Κρανίδι, έπειτα, θα πάρετε τον δρόμο προς Ερμιόνη. Εναλλακτικά μπορείτε να έρθετε και με ιπτάμενο δελφίνι από τον Πειραιά, περνώντας από τον Πόρο, την Ύδρα και τις Σπέτσες. Το ταξίδι αυτό διαρκεί 2 ώρες.
Η καλοκαιρινή Ερμιόνη διαθέτει κάμποσες επιλογές για μπάνιο, αφού σε κοντινή απόσταση βρίσκονται ωραίες παραλίες σαν π.χ. την Κουβέρτα (με σκούρα άμμο) ή τη Λεπίτσα, έναν γραφικό κολπίσκο με γαλανά νερά. Όμως και οι υπόλοιπες εποχές του χρόνου έχουν τη δική τους χάρη. Πρώτα-πρώτα, η Ερμιόνη είναι μια κωμόπολη που αξίζει να την περπατήσετε για να τη «γνωρίσετε», αφού είναι κάτι που γίνεται εύκολα και θα σας φέρει σε άμεση επαφή με τα πλακόστρωτα σοκάκια της, αλλά και με τα ασβεστωμένα αρχοντικά με τα γαλάζια παραθυρόφυλλα. Μάλιστα, μπορείτε να προσαρμόσετε έτσι τους χρόνους σας ώστε να περάσετε και από το πρωτότυπο Μουσείο Παιχνιδιών στην Εστία Πολιτισμού «Μιχαήλ Παπαβασιλείου», το οποίο απλώνει τα εκθέματά του από την αρχαιότητα ως τη σύγχρονη εποχή.
To πευκόφυτο ακρωτήρι Μπίστι προσφέρει την ευκαιρία μιας εύκολης, ωραίας βόλτας, δίπλα ακριβώς στην κωμόπολη. Photo: Shutterstock
Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, όμως, υπάρχει και η διαδρομή προς το πευκόφυτο ακρωτήρι Μπίστι, απέναντι ακριβώς από την Ύδρα και το νησί Δοκός. Είναι μια ωραία βόλτα, η οποία, πέρα από το τοπίο, θα σας συστήσει και το αρχαίο παρελθόν της περιοχής, αφού εδώ βρίσκονταν ο ναός της Σοφίας της Αθηνάς, όπως και ιερά αφιερωμένα στον Ποσειδώνα, στον Ήλιο και στη Δήμητρα. Τα παγκάκια που έχουν ανεγερθεί στην περιοχή προσφέρουν ξεκούραση με θέα στη θάλασσα, ενώ στη «μύτη» της χερσονήσου, στο λεγόμενο Ποσείδιο, θα δείτε τον κατάλευκο μύλο των Μητσαίων, οικογένειας που έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην Επανάσταση του 1821.
Μια άλλη ειδυλλιακή διαδρομή, η οποία θα σας πάρει μόλις μισή ώρα, είναι προς το μικρό φαράγγι του Καταφυκιού, προς την κατεύθυνση του γειτονικού χωριού Φούρνοι. Η βλάστηση είναι πλούσια, υπάρχουν τρεχούμενα νερά κι ένα ιστορικό γεφύρι μέσα στα πεύκα, ενώ θα περάσετε και από το εκκλησάκι του Άη-Νικόλα, το οποίο στέκει εκεί από το 1740, σε τοποθεσία όπου υπήρχε και μεσαιωνική οχύρωση (σώζεται τμήμα της, στον περίγυρό του). Περάστε όμως και από τον αρχαίο λόφο που λέγεται «Πρωνός». Στις μέρες μας φιλοξενεί την όμορφη, νησιωτικού τύπου εκκλησία του Άγιου Γεράσιμου, διακρίνοντας το λιμάνι της Ερμιόνης (όπου αγκυροβολούν τα δελφίνια) από τα Μανδράκια, που αποτελούν επίκεντρο της βραδινής διασκέδασης και της κοινωνικής ζωής. Από εδώ, η θέα φτάνει μέχρι την Ύδρα.
Τέλεση του ιδιαίτερου τοπικού εθίμου «Γιάλα-Γιάλα», ανήμερα των Φώτων. Photo: Δήμος Ερμιονίδας
Γιάλα-γιάλα, το ιδιαίτερο έθιμο των Φώτων
Εάν έρθετε στην Ερμιόνη στις μέρες που πέφτουν τα Φώτα, τότε δεν πρέπει να χάσετε την ευκαιρία να δείτε από κοντά το ξεχωριστό, τοπικό έθιμο Γιάλα-Γιάλα. Παραδοσιακά, τα πάντα ξεκινούν από την προηγούμενη ημέρα των Θεοφανείων, όταν οι νέοι που θα συμμετάσχουν σε αυτό μεταβαίνουν στο λιμάνι, ώστε να στολίσουν με φύλλα φοίνικα τις βάρκες από όπου θα βουτήξουν για να πιάσουν τον σταυρό και την εικόνα της Παναγίας.
Έπειτα, κατά τα ξημερώματα των Φώτων, οι νέοι τριγυρίζουν την κωμόπολη ντυμένοι με ναυτικές στολές. Τραγουδώντας «γιάλα-γιάλα» (από όπου και το όνομα του εθίμου) περνάνε από σπίτι σε σπίτι, όπου οι κάτοικοι τους προϋπαντούν με ευχές και κεράσματα. Το «γιάλα-γιάλα» συνεχίζεται μέχρι την ώρα που μεταβαίνουν πια στο λιμάνι κι ανεβαίνουν στις στολισμένες βάρκες. Τις οποίες και κουνάνε με δύναμη καθώς βγάζουν τις στολές τους και πέφτουν στα θαλασσινά νερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου