- Θείε;
- Πες μου, παιδί μου
- Πέθανε ένας κυριούλης, πρώην Πρωθυπουργός. Τον συγκρίνουν με τον Τρικούπη. Μακάρι να του μοιάσω
- Όχι
- Ωραία. Να διαβάσεις αυτό που θα ανεβάσω σε 1 ώρα.
- Εντάξει, θείε! Φεύγω, σε αγαπάω! Μην ξεχάσεις, θέλω λιπ στικ με γκλίτερ.
- Καλά! Πήγαινε να παίξεις.
- Σε ροζ χρώμα!
Η Κληρονομιά του Κώστα Σημίτη. Ένας επίπλαστος εκσυγχρονισμός στηριγμένος σε σαθρά θεμέλια και φαντασιακές ονειρώξεις
Σήμερα, 5 Ιανουαρίου 2025, σηματοδοτείται η απώλεια του Κώστα Σημίτη, πρώην Πρωθυπουργού της Ελλάδας (1996–2004) και μιας προσωπικότητας με διχαστική κληρονομιά, ανάλογα σε ποιο ιδιοτελές στρατόπεδο ήσουν εκείνη την εποχή. Ενώ πολλοί τον θυμούνται ως τεχνοκράτη που ενέταξε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη και προώθησε έργα υποδομών μετά από την ολοκληρωτική εγκεφαλική πλύση από φιλικά προσκείμενα Μ.Μ.Ε. και έτσι θα παραμείνει στα βιβλία της ιστορίας (πόσο χαλκευμένη τελικά η διδακτέα ιστορία), μια πιο προσεκτική ανάλυση αποκαλύπτει μια πολιτική θητεία γεμάτη ψευδαισθήσεις, σαθρά οικονομικά θεμέλια και συστημική διαφθορά σε κάθε επαγγελματική ή κοινωνική ομάδα. Ο θάνατός του αποτελεί ευκαιρία για μια αυστηρή αξιολόγηση της προσφοράς του και της βαριάς σκιάς που άφησε στην σύγχρονη Ελλάδα από έναν ενεργό Έλληνα πολίτη που δεν θέλησε δευτερόλεπτο να συμμετάσχει σε αυτό τον τρελό χορό διχασμού δηλώνοντας ευθαρσώς την απέχθεια του απέναντι στην ολοκληρωτική απάθεια των γύρω του να δούνε τα αυτονόητα. Τα νοητικά ή και λεκτικά ναρκωτικά είναι τα χειρότερα, εξάλλου.
Η ψευδαίσθηση του εκσυγχρονισμού
Η πρωθυπουργική θητεία του Σημίτη συχνά επαινείται για σημαντικά ορόσημα, την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, τα μεγάλα έργα υποδομών και την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ωστόσο, η βάση αυτών των «επιτυχιών» αποδεικνύεται διαφορετική, χτισμένη σε ψεύδη, ασθενείς οικονομικές δομές και πελατειακό καπιταλισμό.
Οικονομική απάτη και η ένταξη στην Ευρωζώνη. Η εισαγωγή της δημιουργικής λογιστικής ως οικονομική έννοια (παπάτζα σκέτη)
Το κορυφαίο επίτευγμα του Σημίτη, η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη το 2001, βασίστηκε σε παραποιημένα οικονομικά στοιχεία. Υπό την ηγεσία του, η ελληνική κυβέρνηση συνεργάστηκε με χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς όπως η Goldman Sachs για να αποκρύψει την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας, συγκαλύπτοντας το τεράστιο χρέος και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού.
Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής πράξης
Με την είσοδο στην Ευρωζώνη μέσω ψευδών στοιχείων, η Ελλάδα δεσμεύτηκε σε ένα οικονομικό πλαίσιο που δεν μπορούσε να υποστηρίξει. Όταν η αλήθεια αποκαλύφθηκε κατά την κρίση χρέους του 2009 από τον διάδοχο του Γεώργιο Α. Παπανδρέου, γνωστό για τη λαϊκίστικη φράση του "λεφτά υπάρχουν" (δείτε και σχετικά βίντεο στο luben), η χώρα αντιμετώπισε σκληρά μέτρα λιτότητας, οικονομική κατάρρευση και κοινωνική αναταραχή. Η προτεραιότητα του Σημίτη για βραχυπρόθεσμα πολιτικά κέρδη εις βάρος της μακροπρόθεσμης σταθερότητας άφησε την Ελλάδα ευάλωτη και έχει δεσμεύσει τη χώρα σε οικονομική και πολιτική επιτήρηση μνημονίου μέχρι το 2115. Κάθε επόμενη γενιά, από σήμερα μέχρι το 2115, αν όλα κυλήσουν φυσιολογικά χωρίς εσωτερικά ή εξωτερικά προβλήματα - ουτοπικό διότι η ιστορία δεν είναι γραμμική - έχει υποθηκεύσει τα όνειρα της επειδή ο Σημίτης αποφάσισε να χαλκεύσει τα δεδομένα και να επωφεληθεί ο ίδιος. Τα γεγονότα και η σκληρή πραγματικότητα του σήμερα το πιστοποιούν, ανθρωπάκο!
Υποδομές και Ολυμπιακοί Αγώνες 2004, επίπλαστη πρόοδος ή φαραωνική υπερβολή;
Η κυβέρνηση Σημίτη επένδυσε σε μεγάλα έργα υποδομών, πολλά από τα οποία συνδέονταν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ενώ αυτά τα έργα μετέβαλαν την εικόνα της Ελλάδας, το πραγματικό κόστος τους αποκαλύπτει κακοδιαχείριση και διαφθορά. Εδώ να φέρετε στο μυαλό σας την τύχη όλων αυτών των έργων. Δε θα ξεχάσω την τιμή ενός απινιδωτή συγκεκριμένης εταιρείας που σε τιμές αγοράς είχε 300 ευρώ και στις Ολυμπιακές Συμβάσεις κοστολογήθηκε στα 3.000 ευρώ.
Υπερτιμημένα έργα (αυτό δεν είναι μακέτο)
Συμβόλαια για ολυμπιακά έργα, συστήματα μεταφορών και άλλες υποδομές διογκώθηκαν σκόπιμα, με μίζες να καταλήγουν σε πολιτικούς και εργολάβους. Το συνολικό κόστος των Αγώνων ξεπέρασε τα 24 δισεκατομμύρια ευρώ, επιβαρύνοντας τη χώρα με δυσβάστακτο χρέος που αποτέλεσε την τελευταία μαχαιριά στο οικονομικό ασθενές εθνικό οικοδόμημα.
Κληρονομιά σπατάλης
Πολλές, αν όχι όλες, από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις σήμερα παραμένουν εγκαταλελειμμένες, σύμβολα ενός εκσυγχρονισμού που έδινε προτεραιότητα στην εικόνα αντί στη βιώσιμη ανάπτυξη.
Το σκάνδαλο Siemens και το Χρηματιστήριο. Η διαφθορά στο ζενίθ
Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Σημίτη, η διαφθορά έγινε συστημική, με σκάνδαλα όπως αυτό της Siemens και την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου το 1999 να εκθέτουν τη σήψη της εποχής.
Το σκάνδαλο Siemens
Η Siemens φέρεται να δωροδόκησε εκατομμύρια για να εξασφαλίσει συμβόλαια με την ελληνική κυβέρνηση. Στα έργα περιλαμβάνονται τηλεπικοινωνίες και συστήματα ασφαλείας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Παρότι ο Σημίτης αρνήθηκε προσωπική εμπλοκή, η αποτυχία της κυβέρνησής του να διερευνήσει ή να αποτρέψει τέτοιες πρακτικές δείχνει είτε συνενοχή είτε σοβαρή αμέλεια.
Η κατάρρευση του Χρηματιστηρίου
Το 1999, το Χρηματιστήριο Αθηνών γνώρισε μια τεχνητή άνθηση, ενισχυμένη από κερδοσκοπία και δημόσια ενθάρρυνση από κυβερνητικούς αξιωματούχους. Ποιος θα ξεχάσει την περίτεχνη παρέμβαση του οικονομικού επιτελειου της Κυβέρνησης να σταματήσει το άνοιγμα νέων λογαριασμών ώστε να "παίζουν" στο Χρηματιστήριο ώστε να νομίζει ο κόσμος ότι το πάρτυ είχε και συνέχεια. Πως να μη συγκλονιστώ από την μυωπία του κόσμου να μη βλέπει τον δράκο μπροστά του για χάρη του γρήγορου και εύκολου πλουτισμού; Όταν η φούσκα έσκασε, χιλιάδες μικροεπενδυτές έχασαν τις αποταμιεύσεις τους. Επικριτές κατηγορούν στελέχη του ΠΑΣΟΚ για κέρδη μέσω εσωτερικής πληροφόρησης, ενώ οι πολίτες πλήρωσαν το τίμημα. Παππού; Ευτυχώς που σε άκουσα το 1984 και ανέλυσα τη φράση σου "όταν δεις άσχετους να ασχολούνται με κάτι, πάρε τα μέτρα σου".
Ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων και ανισότητας
Η κυβέρνηση Σημίτη προώθησε μια κουλτούρα πελατειακού καπιταλισμού, όπου πολιτικοί και οικονομικές ελίτ ωφελούνταν σε βάρος της πλειοψηφίας. Οι μεγάλες κρατικές συμβάσεις αποδίδονταν συχνά βάσει πολιτικής εύνοιας, ενώ η συστημική διαφθορά αποδυνάμωσε τους δημόσιους πόρους.
Οικονομική ανισότητα
Τα οφέλη του βαπτισμένου εκσυγχρονισμού του Σημίτη διανεμήθηκαν άνισα. Ενώ πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι πλούτισαν, οι απλοί Έλληνες πολίτες βίωσαν αυξανόμενη ανισότητα και στασιμότητα στους μισθούς.
Διάβρωση εμπιστοσύνης
Μέχρι τη στιγμή που ο Σημίτης αποχώρησε από την εξουσία το 2004, η εμπιστοσύνη στους θεσμούς είχε διαβρωθεί. Τα σκάνδαλα της εποχής και η αποτυχία καταπολέμησης της διαφθοράς προετοίμασαν το έδαφος για τις μετέπειτα πολιτικές και οικονομικές κρίσεις.
Μια κληρονομιά επιφανειακής προόδου
Ο Κώστας Σημίτης θα μείνει στην ιστορία ως ένας ηγέτης που επαναπροσδιόρισε την Ελλάδα σε μια κρίσιμη περίοδο. Τουλάχιστον, έτσι θα γράφουν τα βιβλία. Ωστόσο, η κληρονομιά του χαρακτηρίζεται από επιφανειακή πρόοδο, όπου η εικόνα του εκσυγχρονισμού έκρυβε βαθιά προβλήματα διαφθοράς, κακοδιαχείρισης και μη βιώσιμων πολιτικών. Οι οικονομικές και πολιτικές κρίσεις που ακολούθησαν αποτελούν άμεση συνέπεια των αποφάσεων που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Ο πραγματικός εκσυγχρονισμός δεν μπορεί να βασίζεται σε ψέματα ή σαθρά θεμέλια. Ο θάνατος του Σημίτη πρέπει να λειτουργήσει ως υπενθύμιση της σημασίας της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της βιώσιμης διακυβέρνησης, αξίες που συχνά έλειπαν από την εποχή του. Καθώς η Ελλάδα συνεχίζει μυωπικά να ξαναχτίζει και να επαναπροσδιορίζει το μέλλον της, οφείλει να μάθει από τις αποτυχίες ηγετών όπως ο Σημίτης, διασφαλίζοντας ότι η πρόοδος είναι πραγματική, δίκαιη και διαρκής. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται ένα σύνολο σκεπτόμενων και δίκαιων πολιτών.
Υπάρχει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου