Ανέκαθεν, από την αρχαία εποχή, ήταν αναγκαίο να επικρατούν πάντοτε οι ανανεωτικές αντιλήψεις. Μόνο έτσι μπορούσαν να εξελίσσονται και να προοδεύουν οι κοινωνίες. Βέβαια, σε ήρεμες εποχές είναι προτιμότερο για μια χώρα να πορεύεται σύμφωνα με τα καθιερωμένα. Οταν όμως οι πολίτες βρίσκονται υπό την πίεση πολλών δυσκολιών, όπως συμβαίνει σήμερα, οι πολιτικές ηγεσίες -είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε είναι στην αντιπολίτευση- οφείλουν, εκτός από σύνεση, να επιδεικνύουν και πολλή εφευρετικότητα.
Δυστυχώς, τόσο στον χώρο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς περισσεύουν οι «καμμένοι εγκέφαλοι». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η επικείμενη εκλογή για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Συζητούμε και ερίζουμε από το καλοκαίρι αν θα (πρέπει να) παραμείνει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο ύπατο αξίωμα ή θα (πρέπει να) τη διαδεχθεί κάποιος/α άλλος/η και ποιος/α. Και το κάνουμε παρότι γνωρίζουμε ότι η ΠτΔ από το 1986, με τη συνταγματική αναθεώρηση, είναι «ευνουχισμένη». Οι αρμοδιότητές της είναι τυπικές και εξαντλούνται σε συμβολισμούς και επετειακές τελετουργίες. Μπορεί να υπήρχαν κομματικά παίγνια γύρω από την προεδρική εκλογή, όμως τα τελευταία 30 χρόνια οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας εκλέγονταν με μεγάλη πλειοψηφία. Ο Κωστής Στεφανόπουλος στην πρώτη του θητεία (1995) εξελέγη με 181 ψήφους και στη δεύτερη (2000) με 269. Ο Κάρολος Παπούλιας για την πρώτη του θητεία (2005) έλαβε 279 ψήφους και 266 για τη δεύτερη (2010). Ο Προκόπης Παυλόπουλος το 2015 εξελέγη με 233 ψήφους και η Κατερίνα Σακελλαροπούλου το 2020 με 261.
Φέτος, μάλλον θα είναι διαφορετικά τα πράγματα, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ, που το 2020 είχε ψηφίσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ την πρόταση του Κυριάκου για την Σακελλαροπούλου, εκ προοιμίου λέει «όχι» σε οποιοδήποτε πρόσωπο υποδειχθεί από την κυβερνητική πλειοψηφία. Γι’ αυτό και σπεύδει να προλάβει τον πρωθυπουργό. Η Κουμουνδούρου θα ανακοινώσει την προτίμησή της για την Ηρώδου Αττικού, πριν ο Μητσοτάκης συναντηθεί την Τετάρτη με τη Σακελλαροπούλου. Βεβαίως, αναλαμβάνει ένα ρίσκο. Ενδεχομένως και σημαντικό εάν ο Κυριάκος ανακοινώσει κάποιο πρόσωπο εγνωσμένου κύρους και ευρύτερης αποδοχής για το οποίο θα είναι δύσκολο να αιτιολογηθεί η άρνηση υπερψήφισής του. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει αποφασισμένη να το αναλάβει και θα πει «όχι ακόμη κι αν αυτός είναι ο Τσίπρας», μας λέει στενός συνεργάτης του Σωκράτη Φάμελου.
Παρότι η εκλογή Προέδρου, για πρώτη φορά, δεν μπορεί να παράξει πολιτικά αποτελέσματα, να οδηγήσει δηλαδή, όπως συνέβαινε παλαιότερα, σε εκλογές εάν δεν συγκεντρωνόταν στην τρίτη ψηφοφορία η πλειοψηφία των 2/3 της Βουλής, εντούτοις ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μετατρέψει την προεδρική εκλογή σε πολιτική σύγκρουση. Και το κάνει για τρεις λόγους. Πρώτον, θέλει να δείξει ότι δεν υπάρχει τίποτε κοινό με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεύτερον, για να εκθέσει το ΠΑΣΟΚ ως «συμπληρωματικό κόμμα» της ΝΔ, σε περίπτωση που ο Ανδρουλάκης αποδεχθεί την πρόταση Μητσοτάκη και εκλέξουν από κοινού Πρόεδρο. Και τρίτον, για να βαδίσει στο ίδιο «αριστερό μονοπάτι» με τη Νέα Αριστερά, αφού και το κόμμα του Αλέξη Χαρίτση δεν πρόκειται να ψηφίσει το πρόσωπο που θα υποδείξει ο πρωθυπουργός. «Μπορεί να είναι πρόσωπο που σε άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε να το ψηφίσουμε, όμως σήμερα αυτό που προέχει είναι να καταδειχθεί η αντίθεση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη», μας εξηγεί πρώην υπουργός και ηγετικό στέλεχος της Νέας Αριστεράς.
Πάντως, ο Αλέξης Χαρίτσης θα περιμένει να ακούσει την πρόταση του πρωθυπουργού και μετά θα συμφωνήσει στο πρόσωπο που θα υποδείξει ο Σωκράτης Φάμελλος ή σε κάποια άλλη προοδευτική υποψηφιότητα, εφόσον το ΠΑΣΟΚ δεν συμφωνήσει με την πρόταση Μητσοτάκη. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τη Δευτέρα στην Πολιτική Γραμματεία, θα καταλήξει σε ένα από τα τρία πρόσωπα που βρίσκονται στην προεδρική short list της Κουμουνδούρου. Ενδεχομένως, η απόφαση να είναι ανάμεσα στον Γιάννη Δραγασάκη και τη Λούκα Κατσέλη, αφού, σύμφωνα με τις πληροφορίες, για τον τρίτο της παρέας, τον Νίκο Κοτζιά, υπάρχουν ενστάσεις από τη Νέα Αριστερά. Ο Γιάννης Δραγασάκης πάντως περισσότερο ανταποκρίνεται -και αυτή είναι η επιθυμία του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και αντιπροέδρου των κυβερνήσεων Τσίπρα- σε ένα σχέδιο ανασυγκρότησης της Αριστεράς και λιγότερο σε μια γέφυρα προς το ΠΑΣΟΚ, όπως είναι η στρατηγική του Σωκράτη Φάμελου και των συνεργατών του.
Από αυτή την άποψη, το πιθανότερο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει δεκτή την πρόταση του ευρωβουλευτή Φαραντούρη για τη Λούκα Κατσέλη. Η Νέα Αριστερά θα την αποδεχθεί. Δεν θα την αποδεχθεί όμως το ΠΑΣΟΚ. «Ο Φάμελλος κάνει λάθος», μας λέει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Και συμπληρώνει: «Αν θέλει να δημιουργηθεί αντιδεξιό μέτωπο με το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει για την Προεδρία της Δημοκρατίας να προτείνει ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και όχι ένα στέλεχος της Προοδευτικής Συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ». Το δεύτερο λάθος του Φάμελλου είναι ότι προσπαθεί, και μέσω της προεδρικής εκλογής, να τεκμηριώσει τη θέση της Κουμουνδούρου ότι στη συνάντηση Μητσοτάκη - Ανδρουλάκη συμφωνήθηκε να υπάρξει κυβερνητική συνεργασία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, σε περίπτωση που στις εκλογές δεν υπάρξει αυτοδυναμία. Η προσπάθεια να εμφανιστεί το ΠΑΣΟΚ ως συναινετική δύναμη και κυβερνητικό συμπλήρωμα της Ν.Δ δεν κόβει πάντως αρκετά... εισιτήρια στους ψηφοφόρους. Και ιδιαίτερα στους κεντροαριστερούς. Κατά συνέπεια, ο Φάμελλος θα πρέπει να διορθώσει τη στρατηγική του για τις συνεργασίες.
Ο ανταγωνισμός με το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα μετά την απώλεια της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξελίσσεται σε υπαρξιακή υπόθεση για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο διεξάγεται στο πεδίο της Κεντροαριστεράς. Τα κέρδη για την Κουμουνδούρου θα ήταν μάλλον περισσότερα εάν επέλεγε να δώσει τη μάχη της ηγεμονίας στο πεδίο της εναλλακτικής και κυβερνώσας Αριστεράς και όχι της φθίνουσας και φθισικής Σοσιαλδημοκρατίας. Οι μάχες μπορεί να κρίνονται στο Κέντρο, όπου βρίσκεται η πλειοψηφία των ψηφοφόρων, δεν κερδίζονται όμως από το Κέντρο. Δεν μπορεί να θέλεις να συμπεθεριάσεις και με τη Διαμαντοπούλου και με την Αχτσιόγλου. Θα πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στον Δουδωνή και τον Σκουρλέτη. Η Προοδευτική Παράταξη δεν είναι «όλοι μαζί για την Αλλαγή», έχει επιλογές και προτεραιότητες. Σε πολιτικές και σε πρόσωπα. Δεν είναι καβαλικεύω γάιδαρο, ώσπου να βρω ένα άτι. Θα πρέπει να είσαι σαν την αλεπού που ανοίγει περισσότερα μονοπάτια απ’ όσα χρειάζεται και μερικά να είναι στη λάθος κατεύθυνση.
Στην Κουμουνδούρου πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι θέλουν. Η προεδρική εκλογή είναι το πρώτο βήμα για κοινή πορεία με τη Νέα Αριστερά, που μετά το συνέδριό της θα καταλήξει σε επανασύνδεση ή θα υπάρξει συνεννόηση και με το ΠΑΣΟΚ ώστε στις επόμενες εκλογές να σχηματιστεί προοδευτική κυβερνητική πλειοψηφία; Εάν θέλει το πρώτο, ορθώς επισπεύδει και δεν περιμένει τον Μητσοτάκη να προτείνει τον/την υποψήφιο/α για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Εάν θέλει το δεύτερο, θα έπρεπε για λόγους τακτικής να περιμένει και να κινηθεί ανάλογα με το τι θα πράξει το ΠΑΣΟΚ. Εάν ο Μητσοτάκης προτείνει είτε την επανεκλογή της Σακελλαροπούλου είτε κάποιο πρόσωπο από τον προοδευτικό χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Θα εμφανιστεί ως κόμμα που αντιμετωπίζει μια πολιτειακή διαδικασία ήσσονος πολιτικής σημασίας ως πεδίο μίζερης αντιπαράθεσης προκειμένου να προσποριστεί αμφίβολα κομματικά οφέλη. Μια τέτοια συμπεριφορά προσιδιάζει σε μικρό κόμμα και όχι σε κάποιο που, όπως διακηρύττει, επιδιώκει να ξαναγίνει αξιωματική αντιπολίτευση.
Δυστυχώς, οι μικρομεγαλισμοί συνεχίζουν να υπάρχουν στην Κουμουνδούρου ακόμη και μετά την απομάκρυνση του Κασσελάκη, την υποχώρηση κοινοβουλευτικά στην τρίτη θέση και δημοσκοπικά στην πέμπτη, κάτω ακόμη και από το ΚΚΕ και την Ελληνική Λύση. Και επειδή αναφερθήκαμε στον τέως πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, να σημειώσουμε πως η παρουσίαση του βιβλίου του με τίτλο «Δεύτερη Ευκαιρία», που ήταν για τις 16 Ιανουαρίου, ενδέχεται να αναβληθεί, αφού το πιθανότερο είναι πως την ημέρα εκείνη πρώτη είδηση θα είναι η πρόταση του πρωθυπουργού για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και ο Stefanos δεν θέλει να είναι δεύτερη (ενδεχομένως και τρίτη ή τέταρτη, ανάλογα με τα γεγονότα) είδηση. Λέγεται ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζουν προσφυγές στην περίπτωση που στο βιβλίο περιέχονται προσωπικά τους δεδομένα, όπως γραπτά μηνύματα και ιδιωτικές συνομιλίες. Βεβαίως, η αλήθεια είναι πως «αυτού του είδους οι πληροφορίες πρωτίστως προέρχονται από την πλευρά Κασσελάκη προκειμένου να γίνει διαφήμιση στο βιβλίο του και να γίνει από την πρώτη κιόλας μέρα της κυκλοφορίας του ευπώλητο», μας επισημαίνει κορυφαίος παράγων του ΣΥΡΙΖΑ, το όνομα του οποίου έχει την τιμητική του στη «Δεύτερη Ευκαιρία».
ΚλείσιμοΤο βιβλίο του Κασσελάκη, σε συνάρτηση με τις δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματος Κίνημα Δημοκρατίας, που μπορεί να μην είναι υψηλές, όμως ρίχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κατηγορία του «μικρομεσαίου» και «μη κυβερνητικού» κόμματος, θα συζητηθούν στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας που είναι προγραμματισμένη για τη Δευτέρα και στην Κεντρική Επιτροπή, που θα συνεδριάσει στις 18 Ιανουαρίου προκειμένου, μεταξύ των άλλων, να αποφασίσει και για τη διεξαγωγή συνεδρίου αναδιοργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πιθανότητα να μην γίνει το συνέδριο την άνοιξη, αλλά λίγο πριν ή αμέσως μετά το θέρος, είναι ισχυρή, αφού αρκετά από τα στελέχη της ομάδας των «87» που καθαίρεσαν τον Κασσελάκη και στη θέση του εξέλεξαν τον Σωκράτη Φάμελλο θα ήθελαν να υπάρχει άνεση χρόνου προκειμένου να υπάρξει αυτοκριτική σε βάθος και να συζητηθούν με σοβαρότητα τα θέματα της στρατηγικής, των συμμαχιών και της πολιτικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης της πληθυντικής Αριστεράς.
Οι απόψεις διίστανται. Και για τον Κασσελάκη και για το συνέδριο και για τις συμμαχίες. Ακόμη και για τον θάνατο του Κώστα Σημίτη. Πολάκης και Βερναρδάκης διαφώνησαν με την εξύμνηση του έργου Σημίτη και τη «λογοτεχνία της νεκρολογίας» στην οποία, κατ’ αυτούς, επιδόθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, επειδή στην ανακοίνωσή του ο πρώην πρωθυπουργός κάνει λόγο για «ισχυρό αποτύπωμα στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας».
Μάλιστα, ο Πολάκης βαρέθηκε, λέει, να βλέπει «αγιογραφίες του αποθανόντος από όλο το σύστημα της διαπλοκής που τότε συγκροτήθηκε και τμήμα του αγκαλιά με τον Μητσοτάκη κυβερνάει και σήμερα». Χαρακτηρίζει τη διακυβέρνηση Σημίτη «καταστροφική για τα λαϊκά συμφέροντα». Παρέλκει να πούμε πως ο Πολάκης αντιπροσωπεύει το 43,5% του ΣΥΡΙΖΑ και ήταν αντίθετος για την πολυμελή αντιπροσωπεία με την οποία εκπροσωπήθηκε η Κουμουνδούρου στην κηδεία του Κώστα Σημίτη.
Σε ένα ακόμη θέμα όπου υπάρχουν αν όχι διαφωνίες σίγουρα διαφορετικές προσεγγίσεις και στο οποίο η Πολιτική Γραμματεία θα πρέπει να δώσει απάντηση, είναι η εκδήλωση για τα 10 χρόνια από την «Πρώτη Φορά Αριστερά» που θέλουν κάποιοι να γίνει στις 25 Φεβρουαρίου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 πήρε 36,34% και 149 έδρες και ο Αλέξης Τσίπρας σχημάτισε κυβέρνηση υποστηριζόμενος και από το πούρο δεξιό κόμμα του Πάνου Καμμένου. Ορισμένοι φοβούνται ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μπορεί να εκμεταλλευτούν την εκδήλωση προκειμένου να επανέλθουν μνήμες από το «αντισύριζα μέτωπο», ειδικά του πρώτου εξαμήνου, όπου στο αντιμνημονιακό κρεσέντο, που κορυφώθηκε με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, πρωταγωνιστούσαν Βαρουφάκης, Λαφαζάνης και Κωνσταντοπούλου.
Αντίθετα, άλλοι υποστηρίζουν πως θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστεί και να αναδείξει το κυβερνητικό παρελθόν του και να μη φοβάται τις επικρίσεις των αντιπάλων του. Εάν τελικά αποφασιστεί, θα πρέπει, λένε, να γίνει με τρόπο που να ενσωματώνει τα κόμματα, τις συλλογικότητες και τα πρόσωπα που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και πρωτίστως τον κόσμο της Νέας Αριστεράς, αλλά και όσους προτίμησαν την αποχή. Κάποιοι εισηγούνται η εκδήλωση να είναι μια ημερίδα στην οποία εκτός από τον Τσίπρα και τον Φάμελλο να δώσουν το «παρών» με ομιλίες και άλλα στελέχη που είτε συμμετείχαν είτε είδαν με συμπάθεια την «Πρώτη Φορά Αριστερά»..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου