«Μαμά κουράστηκα, θέλω να πεθάνω. Γιατί δεν μεγαλώνουν τα μαλλιά μου;» ρωτούσε τη μητέρα της, Ομ-Μοχάμεντ, όταν το CNN επισκέφθηκε για πρώτη φορά την οικογένεια, τον Σεπτέμβριο του 2024. «Θέλω να πεθάνω και να μεγαλώσουν τα μαλλιά μου στον Παράδεισο, αν το θέλει ο Θεός».

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσίευσε η UNICEF τον περασμένο Ιούνιο, σχεδόν όλα τα 1,2 εκατομμύρια παιδιά που ζουν στη Γάζα χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη, καθώς έχουν εκτεθεί κατ’ επανάληψη σε τραυματικά γεγονότα.

Το Ισραήλ εξαπέλυσε νέο κύμα αεροπορικών επιδρομών τα ξημερώματα της Τρίτης (18.03.2025), βάζοντας τέλος στην εκεχειρία και σκοτώνοντας εκατοντάδες Παλαιστίνιους, σύμφωνα με αξιωματούχους υγείας στη Γάζα. Μία γιατρός δήλωσε στο CNN ότι οι σκηνές που αντίκρισε σε νοσοκομείο της Γάζας «δεν είχαν καμία σχέση με οτιδήποτε είχε βιώσει στο παρελθόν» και ότι η πλειονότητα των περιστατικών που αντιμετώπισε ήταν παιδιά.

Λίγες μέρες πριν την επανεκκίνηση των εχθροπραξιών, το CNN μίλησε ξανά με την οικογένεια της μικρής Σάμα στον καταυλισμό της Χαν Γιουνίς. Το σπίτι της Σάμα έχει ισοπεδωθεί από τους βομβαρδισμούς, και η οικογένειά της δεν έχει αρκετά χρήματα ούτε για να καλύψει το κόστος της μετακίνησης.

«Το σπίτι μας βομβαρδίστηκε και μαζί χάθηκαν οι αναμνήσεις μου – οι φωτογραφίες μου, τα βραβεία μου. Είχα φορέματα, είχα διάφορα πράγματα, αλλά το σπίτι χάθηκε και δεν μπορώ καν να το επισκεφθώ», είπε η Σάμα στη δεύτερη συνέντευξή της στο CNN τον Φεβρουάριο του 2025. «Τα έξοδα για να ταξιδέψουμε σπίτι είναι πολλά. Ακόμη κι αν πηγαίναμε, δεν υπάρχει νερό και δεν ξέρουμε πού θα μείνουμε».

«Έπαιζα μπάλα, ήρθε ένα drone και σκότωσε τους γονείς μου»

Στον καταυλισμό εκτοπισμένων στη Χαν Γιουνίς ζουν επίσης ο 7χρονος Άνας Αμπού Εΐς και η 8χρονη αδελφή του, Ντόα, μαζί με τη γιαγιά τους. Τα δύο αδέλφια έχασαν τους γονείς τους σε ισραηλινή επίθεση.

«Έπαιζα με την μπάλα μου, κατέβηκα τις σκάλες και βρήκα τον μπαμπά και τη μαμά πεσμένους στον δρόμο, ήρθε ένα drone και εξερράγη πάνω τους», είπε ο Άνας στο CNN τον Νοέμβριο του 2024.

Η Ομ-Αλαμπέντ ανέφερε στο CNN ότι τα παιδιά έχουν επηρεαστεί βαθιά από την απώλεια και ότι ο Άνας εκδηλώνει επιθετικότητα κάθε φορά που βλέπει άλλα παιδιά να αγκαλιάζονται από τις μητέρες τους. «Υπενθυμίζω συχνά στους ανθρώπους να δείχνουν κατανόηση, καθώς δεν έχει χάσει μόνο τους γονείς του, αλλά και την αίσθηση ασφάλειας, ζεστασιάς και αγάπης που του παρείχαν».

Όταν το CNN ξεκίνησε να παίρνει συνέντευξη από την Ντόα, εκείνη προσπάθησε να αποσπάσει την προσοχή της πειράζοντας τα νύχια της και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, άρχισε να κλαίει.

Βλέποντας το υλικό με τον Άνας και την Ντόα, με τη συγκατάθεση της γιαγιάς τους, η Ισραηλινή ψυχολόγος και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, Έντνα Φόα, δήλωσε στο CNN ότι παραμένει αισιόδοξη πως τα αδέλφια μπορούν να αναρρώσουν. «Αλληλεπιδρούν. Έχω δει παιδιά που απλώς κοιτάζουν και δεν λένε τίποτα. Δεν κλαίνε, απλώς κοιτάζουν το κενό. Για εκείνα τα παιδιά ανησυχώ περισσότερο», ανέφερε η Φόα.

«Είχα άμμο στο στόμα μου, ούρλιαζα»

Στον ίδιο καταυλισμό, η 6χρονη Μανάλ Τζούντα μίλησε στο CNN για τη νύχτα που το σπίτι της καταστράφηκε, σκοτώνοντας τους γονείς της και παγιδεύοντάς την κάτω από τα συντρίμμια.

«Είχα άμμο στο στόμα μου, ούρλιαζα, έσκαβαν με ένα φτυάρι, ο γείτονάς μας έλεγε “αυτή είναι η Μανάλ, αυτή είναι η Μανάλ”. Ήμουν ξύπνια, τα μάτια μου ήταν ανοιχτά, το στόμα μου ήταν ανοιχτό και η άμμος έμπαινε μέσα», είπε.