Και νέο Ελσίνκι με ολοκλήρωση της τελωνειακής ένωσης ΕΕ - Τουρκίας, με την προϋπόθεση μετάβασης στη Χάγη για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα
Καρφωμένοι προς τη Δύση και μάλιστα πέραν του Ατλαντικού, προς την πλευρά των ΗΠΑ και τη νέα διοίκηση Τραμπ είναι οι δείκτες της «Εθνικής Πυξίδας» του κ. Αλέξη Τσίπρα όπως την παρουσίασε με το πολυσέλιδο κείμενό του λίγο προτού αναχωρήσει για τη Βοστώνη.
Από την Ουρανία Γαλανού
Αν αναγνώσει κανείς πιο προσεκτικά όσα αναφέρει στο κείμενό του-για πολλούς μανιφέστο Τσίπρα- ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί άνοιγμα με σαφή μετατόπιση προς τις θέσεις που διατυπώνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τραμπ τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον τρόπο επίλυσης του Ουκρανικού και την στάση που ακολούθησαν τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη μετά την επίθεση που εξαπέλυσε η Ρωσία προς την Ουκρανία.
Συνομιλητές του κ. Αλέξη Τσίπρα εξηγούν πως η προσέγγισή του στα μείζονα γεωπολιτικά ζητήματα είναι εντελώς διαφορετική από εκείνην της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ομοίως και από τη θέση που προσφάτως διατύπωσε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος αναφερόμενος στις εξελίξεις που συνδέονται με την προσπάθεια τερματισμού του πολέμου.
Για να υποδείξουν την διαφορετική οπτική σημειώνουν ότι ο κ. Βενιζέλος επιμένει στην γραμμή ότι η ελληνική κυβέρνηση για λόγους εθνικής ασφάλειας δεν είχε άλλη επιλογή από το να ταυτιστεί με την κυβέρνηση του κ. Τζο Μπάιντεν στο Ουκρανικό, αν και με ισχνά στρατηγικά ανταλλάγματα διότι δεν θα είχε την κάλυψη των ΗΠΑ, ώστε να αντιρροπήσει τις πρωτοβουλίες της Τουρκίας η οποία βρισκόταν σε επαφή και με τις δύο πλευρές.
Μάλιστα ο ρόλος της γείτονος θεωρήθηκε κρίσιμος διότι κάλυπτε τόσο το κενό της απουσίας της Δύσης όσο και το κενό της ευρωπαϊκής απουσίας από όλες τις εμπόλεμες περιοχές.
Στον αντίποδα όμως, όπως εξηγούν όσοι παρακολουθούν στενά τις θέσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα ο πρώην πρωθυπουργός πιστεύει ότι η Ελλάδα έπρεπε να εκφράσει την αλληλεγγύη της στον ουκρανικό λαό διατηρώντας τη δυνατότητά της να παίξει τον ρόλο του πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας. Κάτι που σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα θα βοηθούσε ώστε σήμερα να έχουμε και καλύτερες επαφές με τη νέα αμερικανική διοίκηση υπό τον κ. Τραμπ και να αποκαταστήσουμε διαύλους με τη Ρωσία (σημειωτέον πως μία από τις πρώτες πρωτοβουλίες του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν η επανέναρξη των συνομιλιών με τη Ρωσία και με τον ίδιο τον Πρόεδρό της Βλαντιμίρ Πούτιν).
Όπως μάλιστα αναφέρουν όσοι συνομιλούν με τον κ. Τσίπρα η εξαίρεση της χώρας μας από τις πρόσφατες γαλλοβρετανικές πρωτοβουλίες για το Ουκρανικό αποδεικνύουν ότι δεν αποκομίσαμε τα προσδοκώμενα οφέλη πρωτοστατώντας στην αντιρωσική γραμμή στο Ουκρανικό.
Στο πλαίσιο αυτό ο κ. Αλέξης Τσίπρας επεκτείνεται και σε μία συνολικότερη κριτική για την δυτική στάση ως προς την Ουκρανία σημειώνοντας ότι είναι από τους ελάχιστους στην Ευρώπη που αναφέρει με ρητό τρόπο ότι η απόφαση για ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου το 2008 ήταν λανθασμένη και οδήγησε στο διαμελισμό και των δύο αυτών χωρών.
Ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει άλλωστε ότι «ένα μέρος της ουκρανικής κυριαρχίας χάθηκε από τους εχθρούς της στο πεδίο της μάχης, καθώς η Ρωσία κατέλαβε περίπου το 20% των εδαφών της. Κι ένα άλλο από τους συμμάχους της και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ, οι οποίες σήμερα τής συμπεριφέρονται σαν αποικία και απαιτούν την ιδιοκτησία των σπάνιων γαιών της, ως αντάλλαγμα για την στήριξη που τής παρείχαν σε έναν πόλεμο που τελικά την διέλυσε». Αντιθέτως, ο κ. Τσίπρας φέρεται να υποστηρίζει ότι η ιστορία θα ήταν διαφορετική εάν εξασφαλιζόταν μία ευρωπαϊκή προοπτική για αυτές τις χώρες με παράλληλη δέσμευση μη ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογες επισημάνσεις έκανε ο πρώην πρωθυπουργός και κατά την πρώτη του διάλεξη στη Βοστώνη σε φοιτητές του πανεπιστημίου Harvard ζητώντας αλλαγή στρατηγικής για τις Ουκρανία, Γεωργία και Μολδαβία με ευρωπαϊκή και όχι νατοϊκή προοπτική για τις συγκεκριμένες χώρες.
Μίλησε επίσης για την ανάγκη στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ διατηρώντας τον διατλαντικό διάλογο, ανεξάρτητα από το μέλλον του ΝΑΤΟ. Σε ό,τι αφορά ειδικά την Ουκρανία επεσήμανε ότι η Ευρώπη πρέπει να υποστηρίξει την ειρήνη με τους καλύτερους δυνατούς όρους για το Κίεβο, την ανάπτυξη διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης και την επιλογή των Ουκρανών για ένα ευρωπαϊκό μέλλον. Επιπλέον, μίλησε για την αναγκαιότητα προώθησης μιας ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.
Πάντως στην «Εθνική Πυξίδα» του πρώην πρωθυπουργού εντυπωσιάζει και η ελαφρά μετακίνηση των θέσεών του -συγκριτικά με την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ως προς τα θέματα του Αιγαίου. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας πρακτικά ζητεί την επέκταση των χωρικών υδάτων στην Μεσόγειο χωρίς αναφορά ούτε στο Αιγαίο, ούτε στα 12 ναυτικά μίλια, ενώ επί της ουσίας παρουσιάζει ένα νέο “Ελσίνκι” που οφείλει να υιοθετήσει η χώρα και το οποίο θεωρητικώς συνδέει την ολοκλήρωση της τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας με την προϋπόθεση μετάβασης στη Χάγη για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
Πηγή: Εστία της Κυριακής
Αν αναγνώσει κανείς πιο προσεκτικά όσα αναφέρει στο κείμενό του-για πολλούς μανιφέστο Τσίπρα- ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί άνοιγμα με σαφή μετατόπιση προς τις θέσεις που διατυπώνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τραμπ τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον τρόπο επίλυσης του Ουκρανικού και την στάση που ακολούθησαν τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη μετά την επίθεση που εξαπέλυσε η Ρωσία προς την Ουκρανία.
Συνομιλητές του κ. Αλέξη Τσίπρα εξηγούν πως η προσέγγισή του στα μείζονα γεωπολιτικά ζητήματα είναι εντελώς διαφορετική από εκείνην της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ομοίως και από τη θέση που προσφάτως διατύπωσε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος αναφερόμενος στις εξελίξεις που συνδέονται με την προσπάθεια τερματισμού του πολέμου.
Για να υποδείξουν την διαφορετική οπτική σημειώνουν ότι ο κ. Βενιζέλος επιμένει στην γραμμή ότι η ελληνική κυβέρνηση για λόγους εθνικής ασφάλειας δεν είχε άλλη επιλογή από το να ταυτιστεί με την κυβέρνηση του κ. Τζο Μπάιντεν στο Ουκρανικό, αν και με ισχνά στρατηγικά ανταλλάγματα διότι δεν θα είχε την κάλυψη των ΗΠΑ, ώστε να αντιρροπήσει τις πρωτοβουλίες της Τουρκίας η οποία βρισκόταν σε επαφή και με τις δύο πλευρές.
Μάλιστα ο ρόλος της γείτονος θεωρήθηκε κρίσιμος διότι κάλυπτε τόσο το κενό της απουσίας της Δύσης όσο και το κενό της ευρωπαϊκής απουσίας από όλες τις εμπόλεμες περιοχές.
Στον αντίποδα όμως, όπως εξηγούν όσοι παρακολουθούν στενά τις θέσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα ο πρώην πρωθυπουργός πιστεύει ότι η Ελλάδα έπρεπε να εκφράσει την αλληλεγγύη της στον ουκρανικό λαό διατηρώντας τη δυνατότητά της να παίξει τον ρόλο του πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας. Κάτι που σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα θα βοηθούσε ώστε σήμερα να έχουμε και καλύτερες επαφές με τη νέα αμερικανική διοίκηση υπό τον κ. Τραμπ και να αποκαταστήσουμε διαύλους με τη Ρωσία (σημειωτέον πως μία από τις πρώτες πρωτοβουλίες του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν η επανέναρξη των συνομιλιών με τη Ρωσία και με τον ίδιο τον Πρόεδρό της Βλαντιμίρ Πούτιν).
Όπως μάλιστα αναφέρουν όσοι συνομιλούν με τον κ. Τσίπρα η εξαίρεση της χώρας μας από τις πρόσφατες γαλλοβρετανικές πρωτοβουλίες για το Ουκρανικό αποδεικνύουν ότι δεν αποκομίσαμε τα προσδοκώμενα οφέλη πρωτοστατώντας στην αντιρωσική γραμμή στο Ουκρανικό.
Στο πλαίσιο αυτό ο κ. Αλέξης Τσίπρας επεκτείνεται και σε μία συνολικότερη κριτική για την δυτική στάση ως προς την Ουκρανία σημειώνοντας ότι είναι από τους ελάχιστους στην Ευρώπη που αναφέρει με ρητό τρόπο ότι η απόφαση για ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου το 2008 ήταν λανθασμένη και οδήγησε στο διαμελισμό και των δύο αυτών χωρών.
Ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει άλλωστε ότι «ένα μέρος της ουκρανικής κυριαρχίας χάθηκε από τους εχθρούς της στο πεδίο της μάχης, καθώς η Ρωσία κατέλαβε περίπου το 20% των εδαφών της. Κι ένα άλλο από τους συμμάχους της και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ, οι οποίες σήμερα τής συμπεριφέρονται σαν αποικία και απαιτούν την ιδιοκτησία των σπάνιων γαιών της, ως αντάλλαγμα για την στήριξη που τής παρείχαν σε έναν πόλεμο που τελικά την διέλυσε». Αντιθέτως, ο κ. Τσίπρας φέρεται να υποστηρίζει ότι η ιστορία θα ήταν διαφορετική εάν εξασφαλιζόταν μία ευρωπαϊκή προοπτική για αυτές τις χώρες με παράλληλη δέσμευση μη ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογες επισημάνσεις έκανε ο πρώην πρωθυπουργός και κατά την πρώτη του διάλεξη στη Βοστώνη σε φοιτητές του πανεπιστημίου Harvard ζητώντας αλλαγή στρατηγικής για τις Ουκρανία, Γεωργία και Μολδαβία με ευρωπαϊκή και όχι νατοϊκή προοπτική για τις συγκεκριμένες χώρες.
Μίλησε επίσης για την ανάγκη στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ διατηρώντας τον διατλαντικό διάλογο, ανεξάρτητα από το μέλλον του ΝΑΤΟ. Σε ό,τι αφορά ειδικά την Ουκρανία επεσήμανε ότι η Ευρώπη πρέπει να υποστηρίξει την ειρήνη με τους καλύτερους δυνατούς όρους για το Κίεβο, την ανάπτυξη διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης και την επιλογή των Ουκρανών για ένα ευρωπαϊκό μέλλον. Επιπλέον, μίλησε για την αναγκαιότητα προώθησης μιας ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.
Πάντως στην «Εθνική Πυξίδα» του πρώην πρωθυπουργού εντυπωσιάζει και η ελαφρά μετακίνηση των θέσεών του -συγκριτικά με την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ως προς τα θέματα του Αιγαίου. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας πρακτικά ζητεί την επέκταση των χωρικών υδάτων στην Μεσόγειο χωρίς αναφορά ούτε στο Αιγαίο, ούτε στα 12 ναυτικά μίλια, ενώ επί της ουσίας παρουσιάζει ένα νέο “Ελσίνκι” που οφείλει να υιοθετήσει η χώρα και το οποίο θεωρητικώς συνδέει την ολοκλήρωση της τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας με την προϋπόθεση μετάβασης στη Χάγη για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
Πηγή: Εστία της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου