Η εξέταση γίνεται στην παράσταση «Η νύφη και το 'Καληνύχτα, Σταχτοπούτα'» - Υπάρχουν όρια στο θέατρο; - Οι δημιουργοί πειραματίζονται και μεταθέτουν συνεχώς τα όρια του τι είναι παραδεκτό και τι όχι, τι μπορεί και τι πρέπει να σοκάρει
Πλήρη και ολοκληρωμένη επί σκηνής κολποσκόπηση περιλάμβανε η παράσταση «Η νύφη και το 'Καληνύχτα, Σταχτοπούτα'», μία από τις πιο σημαντικές της φετινής θερινής περιόδου. Live, ολοζώντανη (ακόμη και εάν ήταν αναπαράσταση, κανείς δεν θα το αντιλαμβανόταν) κολποσκόπηση της πρωταγωνίστριας και δημιουργού, όχι πχ κάποιας ενδιαφερομένης μερίδας του κοινού, ενδεχομένως.
Εξάλλου, το «Η νύφη και το 'Καληνύχτα, Σταχτοπούτα'» της εκ Βραζιλίας ορμώμενης Καρολίνας Μπιάνκι ήταν ένα δρώμενο το οποίο εντάχθηκε στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2025 για το σύμπλεγμα των χώρων εκδηλώσεων της Πειραιώς 260, όχι πχ στο Πρόγραμμα «Προλαμβάνω» του Υπουργείου Υγείας. Εξού και η συμμετοχή σε αυτό δεν ήταν δωρεάν για όσους διαθέτουν ΑΜΚΑ, όπως φερ' ειπείν η κολονοσκόπηση ή εξέταση για τον καρκίνο τραχήλου της μήτρας. Αντιθέτως, έναντι του γλίσχρου εισιτηρίου των 25 ευρώ, σε όσους εκ των θεατών δεν είχαν πρότερη εμπειρία κολποσκοπήσεως, χορηγήθηκε προνομιακή πρόσβαση στο μοναδικό αυτό βίωμα.
Εντούτοις, ήταν άραγε θεατρική αυτή η ιατρική πράξη; Ήταν, έστω, τόσο κρίσιμο συστατικό για τη μεγιστοποίηση της μέθεξης του κοινού το να γνωρίσουν τα εντόσθια της κυρίας Μπιάνκι; Είναι, εν τέλει, τέχνη η κολποσκόπηση; Και, γενικότερα, μήπως οι σύγχρονες αντιλήψεις για το τι συνιστά θέατρο και τι όχι, με την εγκόλπωση -τυχαία η επιλογή του όρου- της λεγόμενης «ακραίας σωματικότητας», διαλύει τη σκηνική μαγεία;
Ας προκαταβάλλουμε εδώ ότι πολύ καλά κάνουν οι δημιουργοί και πειραματίζονται, άριστα πράττουν που μεταθέτουν συνεχώς τα όρια του τι είναι παραδεκτό και τι όχι, τι μπορεί και τι πρέπει να σοκάρει κ.ο.κ. Όπως επίσης δικαιούται επαίνους η διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών που συμπεριλαμβάνει στο πρόγραμμά του καλλιτεχνικές προτάσεις πρωτοποριακές, τολμηρές, αμφιλεγόμενες.
Ούτως ή άλλως, η ανταπόκριση του κοινού είναι ορμητική και ενθουσιώδης. Εν προκειμένω, οι δύο βραδιές της παράστασης/performance «Η νύφη και το 'Καληνύχτα, Σταχτοπούτα'» (5 και 6 Ιουλίου) ήταν sold out. Και στην πλειονότητά τους, στο τέλος της παράστασης οι θεατές χειροκροτούσαν όρθιοι την Καρολίνα Μπιάνκι και τους υπόλοιπους συντελεστές. Συνεπώς, εις τους έχοντας ενδοιασμούς, δεύτερες σκέψεις ή εις τους πάσχοντας από το σύνδρομο του «θεματοφύλακα της τέχνης», μάλλον δεν πέφτει λόγος.
Κλείσιμο
Για όσους δεν έτυχε να παρακολουθήσουν το εν λόγω θέαμα, πάντως, επρόκειτο για μια δραματοποιημένη μελέτη του βιασμού. Η κεντρική ιδέα ήταν ότι η πρωταγωνίστρια λαμβάνει εκουσίως και αυτοβούλως το «χάπι του βιασμού» (ένα light υποκατάστατό του, για τις ανάγκες της παράστασης), μένει όντως αναίσθητη, ενώ εν τω μεταξύ παρουσιάζονται διάφορες πτυχές του σχετικού προβληματισμού, αναπτύσσονται παράλληλες αφηγήσεις κ.λπ. Η όλη σύλληψη -και εκτέλεση- είναι εντελώς αβάν γκαρντ, χωρίς φαινομενικό ειρμό, αλλά με μια συνειρμική και υπόγεια δομή. Άρα, σε καμία περίπτωση δεν εμπίπτει στη συμβατική «σχολή» θεάτρου, και άρα είναι άτοπο να κρίνεται ως τέτοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου