Γράφει οΓιώργος Λακόπουλος
Μετά την ήττα της ΝΔ το 2009, ο απελθών πρόεδρος του κόμματος και Πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής και ο πρώην υπουργός του, Αντώνης Σαμαράς, δεν συνέπιπταν στη δεύτερη απόπειρα της οικογένειας Μητσοτάκη να αλώσει τη ΝΔ – με την πρωτότοκη κόρη της.
Στην τρίτη και φαρμακερή επιχείρηση, με τον υιό Μητσοτάκη, βρέθηκαν απέναντι. Διακριτικά ο Καραμανλής ήθελε τον Μεϊμαράκη – όπως και η… Ντόρα άλλωστε – αλλά ο Σαμαράς κινητοποιήθηκε υπέρ της εκλογής του Κυριάκου.
Αν βοήθησε ότι «στο τέλος ο Βαγγέλης κλάταρε» που έλεγαν οι Καραμανλικοί, ή ότι ο Δούρειος ίππος του Νεομητακισμού – ήταν ο Καραμανλικός, Τζιτζικώστας, θα το βρουν οι ιστορικοί – αν και δεν έχει αξία πλέον.
Μετά την εκλογή του νεότερου Μητσοτάκη, οι δυο πρώην πρόεδροι ακολούθησαν συμπεριφορές ανάμεσα στη στήριξη – ο Σαμαράς που τον θεωρούσε κάτι αναμεσά σε παρένθεση και σε συνέχειά του – και την ανοχή, από την πλευρά του Καραμανλή.
Όταν όμως έγινε και Πρωθυπουργός κατάλαβαν με ποιον είχαν να κάνουν. Καθώς τους παράκαμπτε και σταδιακά ξήλωνε το κομματικό σύστημα υπέρ του, άρχισαν να παίρνουν αποστάσεις.
Ο Καραμανλής έμεινε στη μονοκαλλιέργεια των εθνικών θεμάτων – πλην μιας σκληρής παρέμβασης στις υποκλοπές που δεν βρήκε απήχηση. Ο Σαμαράς έβαλε στο τραπέζι την ακροδεξιά ατζέντα του – από τον εθνικισμό ως τους ΛΟΑΤΚΙ – με εμφανή ενόχληση για τον παραγκωνισμό του…
Στην πορεία υπήρξαν α λα καρτ συγκλίσεις μεταξύ των δύο πρώην. Με κοινές εμφανίσεις που διογκωθήκαν από τα ΜΜΕ, κυρίως γιατί αυτό εξυπηρετούσε τον Μητσοτάκη. Αλλά τα πράγματα πήραν διαφορετικό δρόμο για τον καθένα.
Ο Καραμανλής, αφού έχασε το παιχνίδι, αποχώρησε από τη Βουλή, χωρίς ωστόσο να μένει άπραγος. Ο Σαμαράς το παρατράβηξε και ο Μητσοτάκης τον έστειλε άκλαφτο. Μειδιώντας στο ενδεχόμενο να συστήσει νέο κόμμα και να τον βρει μπροστά του.
Στην πραγματικότητα και οι δυο πρώην ηττήθηκαν από το μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη που δεν περίμεναν. Δεν τους πήρε μόνο το κόμμα. Φρόντισε να το μετατρέψει σε προσωπικό φέουδο, που θα του μείνει. Πρακτικά διαμόρφωσε νέο μείγμα στη βάση και στο στελεχιακό δυναμικό – με προσμίξεις από την Ακροδεξιά και τον Σημιτισμό.
Στην πορεία τους πήρε «ανθρώπους» τους – στην Κ.Ο. και τον κομματικό ιστό – με εκμαυλισμούς. Ποιος θα αντισταθεί σε μια θέση υφυπουργού, ή σε κρατικό αξίωμα; Οι φυλές των «Καραμανλικών» και των «Σαμαρικών» πέρασαν σε φάση εξαφάνισης.
Η διαφορά τους ήταν ότι ενώ ο Μεσσήνιος ιντριγκαδόρος έκοβε διαρκώς τις γέφυρες, ο Καραμανλής κρατούσε τα προσχήματα: Δέχθηκε τον Μητσοτάκη ως ομιλητή στο «Ίδρυμα Καραμανλή» – με πρωτοβουλία του Αχιλλέα που ενδιαφέρονταν για τον ατυχήσαντα υιό του – και δείπνησε μετά συζύγων στο σπίτι των Μητσοτάκηδων, στο Λυκαβηττό.
Άλλωστε, αποδεχόμενος την προεδρία της ΣΕΚΑΠ εκ των πράγματων θα είχε επαφές με κρατικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους. Ωστόσο, παρ’ ότι δεν άλλαξε θέσεις στα ελληνοτουρκικά, ιδιαίτερη πίεση ο Μητσοτάκης δεν αισθάνθηκε, ώστε να τον λάβει υπόψη του.
Η τακτική του απέναντι στους δυο δεν άλλαξε. Τους αντιμετώπιζε μάλλον με συγκατάβαση, έριχνε κάποιες μπηχτές για τα κυβερνητικά πεπραγμένα τους – αλλά το σλόγκαν του ήταν «προέχει η δουλειά, όχι το γινάτι».
Έτσι τους αποδυνάμωσε σταδιακά από βουλευτές και κομματικά στελέχη και περιθωριοποίησε τις απόψεις τους, χωρίς αντιστάσεις. Πέραν των αντιδράσεων Σαμάρα που η οικογένεια Μητσοτάκη ποινικοποίησε μέχρι διαγραφής, χωρίς εσωκομματικό κόστος.
Στην πραγματικότητα όλα αυτά τα χρόνια, πραγματικά απέναντι στον Μητσοτάκη έμεινε μόνο ο Προκόπης Παυλόπουλος, στους τύπους και στην ουσία. Με τον λόγο και το έργο του. Διατηρεί πάντα τη σχέση του με τον Καραμανλή, αλλά δεν έκανε καμία παραχώρηση στον Μητσοτάκη – ούτε όμως και στον Σαμαρά.
Στην εσωκομματική οθόνη ονόματα όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης και τελευταία ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, μετακινήθηκαν θεαματικά στο πεδίο της πρωθυπουργικής εύνοιας, αδυνατίζοντας κι άλλο τη φθίνουσα Καραμανλική συνιστώσα.
Ακόμη πιο θεαματικά και με κυνισμό από το μέγαρο Μαξίμου, εξανδραποδίσθηκαν και οι, λιγοστοί, Σαμαρικοί. Με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον Τασούλα – που δρα πλέον ως πρωθυπουργικό εξαπτέρυγο…
Τι μένει λοιπόν από τα παλαιά στρατόπεδα εσωκομματικής επιρροής του Καραμανλή και του Σαμαρά; Και τι απέδωσε το οιονεί αντιμητσοτακικό μέτωπο – που δεν υπήρξε ποτέ; Εμφανώς τίποτε.
Ίσως διατηρούν ακόμη το «προνόμιο» να κληροδοτήσουν τις έδρες τους στα παιδιά τους. Όπως ακούγεται ότι ενδιαφέρεται πάντα ο Σαμαράς – παρά τα θρυλούμενα για νέο κόμμα – ενώ ο Καραμανλής δεν έδωσε ποτέ αφορμή για αντίστοιχες φήμες.
Έχουμε λοιπόν δυο πρώην αρχηγούς της ΝΔ και πρώην Πρωθυπουργούς – ο ένας στα 70 του και άλλος τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος – χωρίς υπολογίσιμους ενεργούς κομματικούς στρατούς, ενώ το ευρύτερο κοινό τους στη συντηρητική παράταξη περιορίζεται.
Ακόμη και η συνεισφορά τους στην προοπτική να αναλάβει ο Νίκος Δένδιας – είτε μετεκλογικά, είτε εν κινήσει, αν οι χορηγοί του Μητσοτάκη τον παραμερίσουν με τον τρόπο που τον ανέδειξαν – γίνεται όλο και πιο αναιμική. Είναι φανερό ότι ο 58άρης γιος του Κώστα Μητσοτάκη τους εξουδετέρωσε σε μια μάχη που δεν υπήρξε.
Πράγματι εκτός από «χαρακτήρα» – που έδειξε αμέσως μόλις πήρε το κόμμα, χωρίς να τους παραχωρήσει το παραμικρό έδαφος εσωκομματικής παρουσίας – λειτούργησε επαγγελματικά απέναντί τους – με θεμιτά και με αθέμιτα μέσα.
Τελικά τους κατατρόπωσε με αποφασιστικότητα που δεν έδειξαν οι ίδιοι. Και το ιμπέριουμ που έχτισε απέναντί τους ακόμη και τώρα που εμφανώς κατατροπώνεται ο ίδιος από την κοινωνία και – κατά πως φαίνεται – και από το εκλογικό σώμα, δεν καταλύεται…
Όσο περνάει ο καιρός γίνεται φανερό ότι ο Μητσοτάκης βρίσκεται σε αποδρομή – χωρίς να διακρίνεται πώς θα παίξει τα τελευταία χαρτιά του. Ή σε ποιο βαθμό θα δικαιώσει τη φήμη του ως «κρύο αίμα» και πρόσωπο χωρίς δισταγμούς.
Ακόμη και αν δεν ισχύει ότι η ΝΔ είναι πλέον «Μητσοτακικό κόμμα», στους σχεδιασμούς του υπάρχει και το ενδεχόμενο της διάσπασης, αν επιχειρηθεί η βίαιη έξωσή του, πριν τις εκλογές.
Από τον Καραμανλή πάντως και τον Σαμαρά δεν δείχνει να κινδυνεύει. Ακόμη και τώρα που η πολιτική προοπτική του απειλείται από το εκλογικό σώμα και από δικαστικές παρεμβάσεις που δεν ελέγχει.
Οι φημολογούμενες κινήσεις τους των δυο πρώην Πρωθυπουργών είναι περισσότερο χορός με τις σκιές τους, παρά προετοιμασίες για αναμετρήσεις μαζί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου