Να ξοδέψει και το κράτος, ζητά τώρα η Fed

Του Νίκου Κωτσικόπουλου

Άραγε ο Μπερνάνκι θυμήθηκε τον Κέϊνς; Γιατί χθες εμφανίστηκε να ζητά βοήθεια από τον
Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο, ενθυμούμενος τον προϋπολογισμό και τα δημοσιονομικά
εργαλεία. Ζητά δηλαδή από το κράτος να επιχειρήσει και να ενισχύσει τους ανέργους και
την στεγαστική αγορά και να ενθαρρύνει τον ιδιωτικό τομέα να επενδύσει…


Ταυτόχρονα δήλωσε, πως η Fed είναι έτοιμη να αναλάβει δράση παρέχοντας κι άλλη
ρευστότητα αν χρειαστεί (Reuters).

Μιλώντας για την επίμονη ανεργία στο 10% εδώ και χρόνια παρατήρησε ότι πολλοί άνεργοι
στις ΗΠΑ είναι μακροχρόνια άνεργοι, πάνω από έξι μήνες και είπε: «Είναι ανήκουστο»
Και ζήτησε πολιτικές, που «θα τους βοηθήσουν, να βρουν δουλειές, να εκπαιδευθούν για
δουλειές και να διατηρήσουν τις δεξιότητές τους». (Marketwatch)

Και ζήτησε επίσης πολιτικές που θα ενισχύσουν την οικοδομή και την στεγαστική αγορά,
συνδράμοντας τα χαμηλά επιτόκια που διατηρεί.

Αν και στο Bloomberg προτάσσονται αυτά που είπε ότι για τη δημοσιονομική πειθαρχία
(«πρέπει να διδαχθούμε από τη δημοσιονομική πειθαρχία των αναδυόμενων οικονομιών»),
αυτά που εμφανίζεται να λέει εν συνεχεία τόσο στο ρεπορτάζ του Bloomberg όσο και
στα άλλα ρεπορτάζ, κάθε άλλο παρά αυτή την εικόνα δίνουν. Να κοπούν δηλαδή τα
προγράμματα ενίσχυσης της οικονομίας.

Συνεπώς, το μήνυμα όπως φαίνεται είναι μία παρότρυνση στους Ρεπουμπλικάνους να
αφήσουν να περάσουν κάποιες πολιτικές του Ομπάμα για ενίσχυση της οικονομίας.
Και σύμφωνα με το marketwatch υπάρχει προθυμία να δεχθούν κάποια μέτρα οι
Ρεπουμπλικάνοι.

Τελικά όχι μόνον δεν πάνε σε σφίξιμο στις ΗΠΑ, αλλά μάλλον πάνε σε νέο άπλωμα. Και δεν
θέλουν για την ώρα να σπρώξουν παραπάνω χρήμα γιατί το χρήμα είναι αρκετό και απλώς
το καταπίνουν οι επιχειρηματίες χωρίς να επενδύουν ή να προσλαμβάνουν. Οπότε θέλουν
λίγο σπρώξιμο. Λίγο από πραγματικό Κέϊνς, στη μηχανή τους.

Το θέμα βεβαίως είναι ότι άργησαν να το δουν ότι πέφτουν σε παγίδα ρευστότητας, α-
λα ιαπωνικά. Έπρεπε να είχαν διδαχθεί από το δικό τους New Deal. Τότε είχαν κάνει
πρωτοφανή πράγματα για να ξεπεράσουν την κρίση και είχαν επιδείξει καταπληκτική
εφευρετικότητα.

Όποιος δεν είχε δουλειά έβρισκε δουλειά χάρη στις κρατικές πολιτικές. Ακόμα και ηθοποιοί
ή χορευτές είχαν δουλειά, χάρη στις κρατικές επιδοτήσεις. Και γύριζαν μπουλούκια στις
αμερικανικές επαρχίες και αυτοί διαμόρφωσαν τότε για πρώτη φορά μια κουλτούρα

στους επαρχιώτες Αμερικανούς, που ποτέ άλλοτε δεν είχαν σε αυτή την χώρα οι κάτοικοι
αγροτικών περιοχών και μικρών πόλεων.

Τότε χτίστηκαν οι μεγάλες γέφυρες, έγιναν οι μεγάλες λεωφόροι και οι πρώτοι
ουρανοξύστες. Με κρατικά λεφτά. Άραγε θα ξυπνήσουν και θα το κάνουν; Γιατί κάποια
στιγμή σύντομα, αυτά θα γίνουν υποχρεωτικά και στην άτυχη Ελλάδα και στην άτυχη
Ευρώπη. Και το κυβερνητικό «σοκ και δέος» υπό τους εκβιασμούς των δανειστών θα
εγκαταλειφθεί. Αρκεί να μην έχει ξεπουληθεί φθηνά μέχρι τότε, όλη η χώρα.