ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ ΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Σαφώς και ελάμβαναν μηνύματα απογοήτευσης, αποδοκιμασίας και σε ορισμένες περιπτώσεις απειλητικά από την βάση και τους ψηφοφόρους τους όσοι ψήφισαν όχι από την Νέα Δημοκρατία. Σαφέστατα και η αντίληψή τους, η συνείδησή τους δεν τους επέτρεπε να γίνουν ξαφνικά υπέρμαχοι του μνημονίου και έτσι λειτούργησαν με βάση τους δημοκρατικούς κανόνες της ελεύθερης επιλογής των βουλευτών.

Ωστόσο υπάρχει και άλλη μία παράμετρος που δεν θα πρέπει να την αγνοήσει η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Κι αυτή ονομάζεται ανθρώπινες σχέσεις, πολιτικές επιλογές, αποκλεισμοί και κτυπήματα κάτω από την μέση. Εάν υπήρχε ένα συναισθηματικό δέσιμο με όλους αυτούς που είπαν όχι, η προσέγγισή τους την τελευταία στιγμή για να μεταπεισθούν θα ήταν εύκολη. Όμως δεν υπήρχε και σε ορισμένες περιπτώσεις ο Αντώνης Σαμαράς είχε να μιλήσει εδώ και πολύ καιρό…

Οι αποχωρήσαντες από την Νέα Δημοκρατία ήταν και ένιωθαν -όχι όλοι-απομονωμένοι. Έτσι τους ήλθε διπλά δύσκολο να κάνουν την πολιτική τούμπα ως μνημονιακοί και ταυτόχρονα να στηρίξουν κάποιον που τους αγνοούσε…

Υπό την έννοια αυτή, καλό θα ήταν η αντιμετώπιση όλων αυτών των νεοδημοκρατών να είναι πλέον περισσότερο προσεκτική από την πλευρά της ηγεσίας, αλλά κυρίως των ανθρώπων της. Διότι δημοσιεύματα σαν αυτό, του πολύ καλού κατά τα λοιπά antinews, που τα ρίχνει σε όσους διαγράφθηκαν και εκτοξεύει και κατηγορίες, είναι εκτός τόπου και χρόνου. «Μερικοί θεώρησαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν προσωπικά παιχνίδια» γράφει το καλό blog, εντελώς άστοχα αφού τα προσωπικά παιγνίδια συνήθως αφορούν εκείνους που κατεβάζουν ιδέες από το μυαλό τους και δεν ακολουθούν αυτά που μέχρι τότε πρέσβευε η ηγεσία τους…

«Κάποιοι επιχείρησαν να το «παίξουν» περισσότερο …πατριώτες από κάποιους άλλους. Ο Γκιουλέκας για παράδειγμα (που κατάφερε να χάσει από τον Μπουτάρη) θέλει να μας πει ότι είναι πιο πατριώτης από τον Κώστα Καραμανλή, που εκλέγεται επίσης στην Α’ Θεσσαλονίκης και ψήφισε τη δανειακή» γράφει πιο κάτω… άστοχα και ανοήτως. Ο μεγαλύτερος πατριώτης είναι ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς που δυστυχώς δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά εδώ που έφτασαν τα πράγματα και ψήφισε την νέα συμφωνία. Κάποιοι διαφώνησαν. Λάθος, θεωρούμε ότι είναι, πως είχε θέσει κομματική πειθαρχία. Το μνημόνιο να ψηφιζόταν με λιγότερες ψήφους, αλλά θα ψηφιζόταν..

«Μερικοί , επειδή ήταν φίλοι του Σαμαρά (π.χ. Κώστας Μαρκόπουλος), θεώρησαν ότι η φιλία τους, ή η στήριξη που έδωσαν στην εκλογή του, έδινε το δικαίωμα να περιφρονούν τις αποφάσεις του». Δεν πρόκειται αγαπητοί μας φίλοι νεοδημοκράτες για τον Φρειδερίκο, για πολιτικό αρχηγό που σε πολύ δύσκολη περίοδο επιχειρεί να βαστήξει ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό. Διότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας με τους 21 φευγάτους - (εάν η Συγγρού φερθεί έξυπνα, οι περισσότεροι θα επιστρέψουν μέσα σε ένα μήνα) δείχνει ξεκάθαρα ότι και η στάση του κόμματος όσον αφορά την πολυσυλλεκτικότητά του ήταν λάθος.

Η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα πολυσυλλεκτικό και έτσι πρέπει να μείνει. Να περιλαμβάνει όλες τις τάσεις και να εκφράζονται όλες οι τάσεις. Ο δε ηγέτης να είναι μαέστρος που συνθέτει και να μην τον παρασύρουν οι φρούραρχοι του -χρήσιμοι κι αυτοί- διαβεβαιώνοντάς τον ότι τον ακολουθούν κι άλλοι από πίσω χωρίς να είναι κανείς….