Στην ηλικία των 88 ετών πέθανε στη Βόννη ο Αλέξανδρος Σχινάς, τη φωνή του οποίου άκουγαν εκατοντάδες Έλληνες κάθε βράδυ στα βραχέα της Deutsche Welle κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.Ο Σχινάς, που είχε υποστεί βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο πριν από περίπου έναν χρόνο, κατέληξε το απόγευμα του Σαββάτου, αφήνοντας ως παρακαταθήκη τον αγώνα για την ελευθερία, το παράδειγμα του ασυμβίβαστου ονειροπόλου αλλά και το πάθος για τη γλώσσα και τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης.
Ο Αλ. Σχινάς γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα και τελείωσε το Βαρβάκειο -πριν την επώδυνη στρατιωτική θητεία τον καιρό του Εμφυλίου. Έπειτα από περιήγηση σε χώρες της Ευρώπης, εγκαταστάθηκε το 1959 στην τότε Ομοσπονδιακή Γερμανία, εργάστηκε ως ανταποκριτής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας και μετά το ‘74 της ΕΡΤ, αλλά έμελλε να ταυτιστεί με την αντιδικτατορική δράση από τα μικρόφωνα της ελληνικής υπηρεσίας της Deutsche Welle.
Κάθε βράδυ, στις 21.40, οι Έλληνες συντονίζονταν στη συχνότητα της Deutsche Welle, περιμένοντας το αντιδικτατορικό μένος του Αλ. Σχινά και το κάλεσμά του σε λαϊκή εξέγερση κατά της χούντας, το οποίο δεν έκαμψαν οι διαρκείς απειλές, ακόμη και κατά της ζωής του ή των συγγενών του στην Ελλάδα.
Ο αποχαιρετισμός των συντακτών της DW στον Σχινά
Ο Αλέξανδρος Σχινάς αποτελεί εμβληματική μορφή ανάμεσα στους Έλληνες της Γερμανίας που προσπαθούσαν με τη φωνή τους να δημιουργήσουν συνθήκες ανατροπής της χούντας.
Στις 24 Ιουλίου του 2004, τριάντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, ο Αλέξανδρος Σχινάς επέστρεψε στο μικρόφωνο της Deutsche Welle για τελευταία φορά. Η ηλικία, η πείρα και η διαρκής αναζήτηση τον έχουν κάνει πιο επιεική απέναντι στην πατρίδα του: «Η κάθαρση, όπως την περίμενε ο λαός, δεν έγινε. Αλλά ας μην είμαστε πολύ αυστηροί. Πού συντελέστηκε μια ριζική κάθαρση; Μήπως προωθήθηκε ως εκεί που αναμενόταν η αποναζιστικοποίηση στη Γερμανία; Ξεριζώθηκε ο φασισμός στην Ιταλία, εξοντώθηκαν στην Ισπανία και στην Πορτογαλία όλα τα απομεινάρια του Φράνκο και του Σαλαζάρ; Γιατί θα έπρεπε να προβιβασθεί σε πρότυπο καθαρτικής τελειότητας ειδικώς η Ελλάς; Σήμερα πια την βρίσκω πάλι πολύ ανθρώπινη και αξιαγάπητη. Κι όσο γα τα σταγονίδια της χούντας, δε βαριέσαι; Διαποικίλλουν κι αυτά το τοπικό μας χρώμα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου