δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια σε όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας, κάποιοι επιμένουν…. ελληνικά και μικρόνοα. Δηλαδή να προτάσσουν το συμφέρον των τραπεζών, των εκδοτών και των βιομηχάνων, των δημάρχων και τοπικών κομματαρχών, των εμπόρων της υγείας και τελικά των εκμαυλιστών της κοινής λογικής, πάνω από το συμφέρον της πατρίδας. Και αυτή η νέα απεχθής αλλά και τόσο γνώριμη (από παλιότερες εποχές) πραγματικότητα, αποκαλύπτεται από την πραγματική αδυναμία να περικοπούν σπατάλες και δαπάνες από ένα υπερτροφικό κράτος, με επακόλουθο τη μείωση μισθών και συντάξεων όλων εκείνων που «ούτε τα έφαγαν μαζί» αλλά αντίθετα συνεισέφεραν τα μάλα σε αυτή την οικονομική κρίση. Όχι από επιλογή, αλλά επειδή είναι οι πλέον πρόσφοροι για έναν κρατικό μηχανισμό που ούτε ενδιαφέρεται, ούτε γνωρίζει και πολύ περισσότερο ούτε μπορεί να ξεφύγει από την πεπατημένη. Εν αρχή είναι το φόρτωμα στις πλάτες συνταξιούχων και μισθωτών με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία δεν μπορούν να εντοπιστούν στη φοροδιαφυγή. Νόμοι επί νόμων και εγκύκλιοι επί εγκυκλίων για να διαπιστώνουμε κάθε χρόνο ότι η φοροδιαφυγή ανέρχεται σε κάποια δις ευρώ που επειδή κάποιοι αδυνατούν να εντοπίσουν η λαιμητόμος επανέρχεται στους συνήθεις ύποπτους… Στη συνέχεια το περίφημο μικρότερο κράτος με τους 750 χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους και τα χιλιάδες δημόσια κτίρια (άχρηστα, ανεκμετάλλευτα ή απλά άγνωστα) που θα έπρεπε να αποτελούσαν την πρώτη προτεραιότητα μεταρρυθμίσεων και νοικοκυρέματος. Αν για παράδειγμα, έφευγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι από φορείς που καταργούνται, δεν θα υπήρχε η ανάγκη να περικοπούν τα ειδικά μισθολόγια των στρατιωτικών. Παράλληλα -και αυτό είναι η ειρωνεία- αν το υπουργείο Άμυνας αποφάσιζε να καταργήσει στρατόπεδα που εξυπηρετούν μόνο τα τοπικά συμφέροντα μικροεστιάτορων, προμηθευτών και ιδιοκτητών ακινήτων, δεν θα χρειαζόταν να κοπούν και άλλο οι μισθοί των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού… Αλλά ο παραλογισμός συνεχίζεται αφού αν το υπουργείο Υγείας αποφάσιζε ότι δεν θα υποκύψει στα συμφέροντα των εμπόρων της υγείας και συνένωνε ή καταργούσε νοσοκομεία, δεν θα μειώνονταν οι μισθοί των εκπαιδευτικών και πανεπιστημιακών. Που με τη σειρά του, αν το υπουργείο Παιδείας αποφάσιζε να καταργήσει τμήματα πανεπιστημιακών σχολών που λειτουργούν με μονοψήφιο ή μηδενικό αριθμό φοιτητών (υπάρχει ΤΕΙ που έχει τρία χρόνια να δεχθεί φοιτητή) τότε ίσως γλίτωνε και το εφάπαξ ή τα δώρα των συνταξιούχων που πηγαίνουν για μηδενισμό. Και μέσα σ΄ αυτόν τον παραλογισμό όπου δεν γίνονται τα αυτονόητα, βρήκαν ευκαιρία οι συνήθεις ύποπτοι «νταβαντζήδες» και βάζουν θέματα ως απαιτήσεις της τρόικας, αλλά που στην πραγματικότητα είναι επιθυμίες δικές τους. Αναφερόμαστε στις τελευταίες «αποκαλύψεις» για μαιλ δήθεν της τρόικας προς τα υπουργεία όπου τους ζητείται να προχωρήσουν σε κατάργηση της αποζημείωσης για να γίνουν -δήθεν- πιο ανταγωνιστικές οι υπερχρεωμένες εκδοτικές και άλλες επιχειρήσεις τους… Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται από τις τράπεζες, που -όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα στη βουλή- έχουν οφειλή 555 εκατ. ευρώ προς το κράτος, από την ανακεφαλαιοποίησή τους επί ημερών του Γ. Αλογοσκούφη. Τη στιγμή δηλαδή που έχουν πάρει δισεκατομμύρια, αυτοί χρωστούν μερικά ψωροεκατομμύρια που όμως θα αφαιρούσαν άλλο ένα δύσκολο μέτρο από το πακέτο των 11,5 δις ευρώ. Τώρα, υποτίθεται, η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαπραγμάτευση ώστε να λήξει η εκκρεμότητα και να αποδοθούν τα χρήματα στο κράτος. Τελικά, από τις προεκλογικές δεσμεύσεις Σαμαρά τίποτε δεν έχει υλοιηθεί ή τουλάχιστον τίποτε δεν φαίνεται να υλοποιείται. Και το ερώτημα φαντάζει ακόμη μεγαλύτερο….Γιατί έκανε πίσω ο Πρωθυπουργός; Μήπως πρέπει να βγει και να πει στο λαό τη δική του εκδοχή; Τη μοναδική αλήθεια που κάποιοι μας κρύβουν επιμελώς;
antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου