Σύμφωνα με το Σύνταγμά μας, ο συντονισμός του Κυβερνητικού έργου είναι καθήκον του Πρωθυπουργού. Επειδή, όμως, είναι αδύνατον ένας πρωθυπουργός να τα προλαβαίνει όλα, εκ των πραγμάτων τίθεται ζήτημα συντονισμού της κυβέρνησης και των άλλων εμπλεκομένων υπηρεσιών, φορέων, παραγόντων και ούτω καθεξής.
Από τη μεταπολίτευση και μετά, είχαμε διάφορα «μοντέλα» συντονισμού του Κυβερνητικού έργου.
Κωνσταντίνος Καραμανλής
Ο Καραμανλής, έκανε αιφνιδιαστικές επισκέψεις στα υπουργεία και πρωινά τηλεφωνήματα για να διαμορφώνει προσωπική αντίληψη. Θυμάμαι νεαρός φοιτητής είχα βρεθεί στο Γραφείο ενός πρωτοκλασάτου υπουργού, ο οποίος στο κουδούνισμα του γνωστού πορτοκαλί τηλεφώνου, σηκώθηκε και άκουγε τον Πρωθυπουργό …όρθιος! «Ο πρωθυπουργός», μας είπε, για να δικαιολογήσει την ..ορθοστασία. Ο Καραμανλής είχε και τον Πέτρο Μολυβιάτη. Και ο τελευταίος σύμβουλος υπουργού ήξερε ότι «όταν τηλεφωνούσε ο Μολυβιάτης, ήταν σαν να τηλεφωνούσε ο Καραμανλής!»
Ανδρέας Παπανδρέου
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, στην πρώτη οκταετία του, έκανε ανασχηματισμούς, ανακύκλωνε υπουργούς, είχε και τη γνωστή τρόϊκα για να παρακολουθεί το κόμμα και την κυβέρνηση.
Με τον τρόπο αυτό όλοι ήξεραν ότι ανά πάσα στιγμή, μπορούσαν να βρεθούν εκτός κυβέρνησης… «για να γράφουν ιστορία»!
Παράλληλα, ο τότε Διευθυντής του Γραφείου του, Αντώνης Λιβάνης, ενεργούσε αν’ αυτού. Είχε την εξουσία να παρεμβαίνει, να δίνει εντολές και κυρίως να εισακούεται! Στην τρίτη όμως θητεία Α. Παπανδρέου, ανέλαβε ρόλο η σύζυγος του Δήμητρα Λιάνη, ενώ κατά τη διάρκεια του Ωνασείου, …..συντόνιζε ο Ακης. Γνωστά τ’ αποτελέσματα.
Επί Πρωθυπουργίας Μητσοτάκη, υπήρξαν τραγελαφικές καταστάσεις με την ανάμειξη συγγενικών προσώπων, ενώ οι μελλοντικοί «δελφίνοι», ενεργούσαν ανεξέλεγκτα. Με τις συχνές συνεδριάσεις της Κυβερνητικής Επιτροπής προσπαθούσε να επιτύχει την προώθηση του κυβερνητικού έργου, αλλά η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία δεν του άφηνε πολλά περιθώρια για …έλεγχο!
Ο Κώστας Σημίτης έμεινε γνωστός για το περίφημο μπλοκάκι του, στο οποίο υποτίθεται ο,τι σημείωνε τα πάντα, αλλά ρόλο είχαν και οι γνωστοί του σύμβουλοι και έμπιστοι «σημιτοφύλακες».
Η Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, από πολύ νωρίς εμφάνισε συμπτώματα ….έλλειψης συντονισμού. Αρχικά τον ρόλο αυτό είχε αναλάβει ο Υπουργός Επικρατείας Θόδωρος Ρουσσόπουλος. Μετά φόρτωσαν τη ..μισή κυβέρνηση στον Προκόπη Παυλόπουλο. Ο Καραμανλής φλερτάρισε με την ιδέα ενός Αντιπροέδρου, αλλά ποτέ δεν βρέθηκε ο …κατάλληλος και έτσι τη τρέχουσα διαχείριση ασκούσε ο Γιάννης Αγγέλου.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, ήθελε να οργανώσει το Μέγαρο Μαξίμου, κατά τα πρότυπα του Λευκού Οίκου! Δεκάδες σύμβουλοι προσεκλήθησαν εξ εσπερίας για να δώσουν τα φώτα τους.
Ο Θόδωρος Πάγκαλος, τοποθετήθηκε Αντιπρόεδρος, με περιορισμένες όμως, αρμοδιότητες. Ύστερα, δημιουργήθηκε η Γραμματεία του Πρωθυπουργού την οποία ανέλαβε η Ρεγγίνα Βάρτζελη, ενώ πάντα κάτι είχε να κάνει ο Διευθυντής του Πρωθυπουργικού Γραφείου Νίκος Αθανασάκης. Για βραχύ χρονικό διάστημα ..συντονιστής ορίστηκε ο Γιάννης Ραγκούσης, αλλά εν τω μεταξύ …ενέσκυψε η Τρόϊκα, που ανέλαβε και τον …συντονισμό. Μετά, ήρθε η αντιπροεδρία του Ευάγγελου Βενιζέλου και τα πράγματα ξέφυγαν εντελώς!
Κυβερνητική ….βαβέλ
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά, τα …γλαφυρά;
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες η κυβέρνηση θυμίζει Πύργο της Βαβέλ. Ορισμένοι υπουργοί δίνουν την εντύπωση ότι αδυνατούν να συνεννοηθούν με κάποιους άλλους, ενώ ο Πρωθυπουργός, εν μέσω δύσκολων διαπραγματεύσεων με την τρόικα και λίγο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. αναγκάζεται να ισορροπεί καθημερινά σε τεντωμένο σχοινί.
Από τη διαρροή του υπουργού Ναυτιλίας Κώστα Μουσουρούλη για τα όσα απαίτησε η τρόικα για εκκένωση νησιών που κατοικούν έως 150 κάτοικοι, έως τη νέα γκάφα του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση να καταθέσει τροπολογία για την κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών υπέρ ΟΕΚ και Εργατικής Εστίας, η κυβέρνηση αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα την απειρία της σε θέματα που μπορούν να της δημιουργήσουν χειρότερη εικόνα στην κοινή γνώμη, σε μια στιγμή που είναι βαρύ το κλίμα λόγω των νέων σκληρών μέτρων.
Ειδικά η κίνηση του Βρούτση με την τροπολογία που προκάλεσε την έκρηξη της ΔΗΜΑΡ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το μπλέξιμο των γραμμών επικοινωνίας που υπάρχει στο εσωτερικό της τρικομματικής κυβέρνησης.
Η οργή περίσσευε στο πρωθυπουργικό γραφείο και με τη διαρροή Μουσουρούλη, παρά τις μετέπειτα διαψεύσεις και όπως φαίνεται δεύτερη ευκαιρία δεν θα υπάρξει και όποιος κάνει το επόμενο λάθος θα την πληρώσει.
«Μα δεν συνεννοείται ο υπουργός με το Μαξίμου προτού κάνει ανακοινώσεις ή καταθέσει τροπολογίες;» διερωτήθηκαν εκείνη την ημέρα αρκετά κυβερνητικά στελέχη. Η απάντηση φαίνεται ότι δεν είναι η αυτονόητη, καθώς ο Βρούτσης κινήθηκε μόνος του, μη θεωρώντας προφανώς σκόπιμο να ενημερώσει.
Το ίδιο είχε γίνει και πριν λίγο διάστημα με την κατάθεση της τροπολογίας από το υπουργείο Οικονομικών για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό με τη Siemens, προκαλώντας την αντίδραση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.
Η μάχη της καθημερινότητας….
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αντώνης Σαμαράς αντιμετωπίζει πρόσθετες δυσκολίες από οποιονδήποτε άλλο πρωθυπουργό.
Πρώτον, ηγείται μιας τρικομματικής κυβέρνησης, με εύθραυστες ισορροπίες, άρα απαιτούνται λεπτές διαπραγματεύσεις και πυροσβετικές παρεμβάσεις για να αντιμετωπίζονται εστίες τριβών.
Δεύτερον, οι διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα είναι χρονοβόρες, απαιτούν πολλή προσπάθεια και λογικό είναι άλλα πράγματα να έρχονται σε δεύτερη μοίρα.
Τρίτον, η βελτίωση του διεθνούς κλίματος αποτελεί μια πρόσθετη προτεραιότητα.
Είναι γνωστό ότι η καθημερινότητα είναι …αήττητη. Μπορεί να ακυρώσει κάθε μεγάλη ιδέα, να …υπονομεύσει κάθε σχέδιο, να σταθεί εμπόδιο σε κάθε λύση.
Επειδή λοιπόν τα … δύσκολα βρίσκονται μπροστά, η σημερινή κατάσταση με την ενασχόληση διαφορετικών προσώπων με το ίδιο αντικείμενο, που προκαλεί σύγχυση και προσωπικούς ανταγωνισμούς και φαινόμενα αποσυντονισμού , δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Κώστας Ροδινός-antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου