Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, ότι οι πολιτικές ταυτότητες στις ημέρες μας, όταν ο τόπος κυβερνάται (;) από μια "αριστερή" κυβέρνηση, με νεοφιλελεύθερες αποφάσεις και σκληρότατη επιβολή μέτρων και μια αξιωματική αντιπολίτευση, που σφετερίζεται την ιδεολογία του ....
ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, ενώ στην πραγματικότητα είναι νεοφιλελεύθερη έως ακροδεξιά, δεν έχουν και καμία ουσιαστική σημασία.
Πιθανότατα μόνον ηθική, αλλά κι αυτό, θα το βρει ο ιστορικός του μέλλοντος ..εάν το βρει.
Επειδή ακριβώς ο αστείος Γιωργάκης Παπανδρέου, η Φώφη Γεννηματά,ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Σταύρος Θεοδωράκης και λοιποί άλλοι συγγενείς εμετρήθησαν και βρέθηκαν ελλιποβαρείς, το μέχρι χθες κατεστημένο, είχε την φαεινή ιδέα, να βγάλει το ζόμπι Σημίτη, από την ντουλάπα, με το ζόρι, να το ντύσει με υπογραφές αρεσκείας (like ιντερνετικά) και να το ..σπρώξει, όσο γίνεται φυσικά, στην σκακιέρα της πολιτικής.
Δεν έχει σημασία, εάν το ζόμπι, έχει παίξει την τελευταία του παράσταση, πριν από καιρό και δεν ανέβηκε πάλι στην σκηνή ...γιατί δεν πουλούσε εισιτήρια. Καμία. Το ζόμπι είναι φίλος των Γερμανών και του ντόπιου και ευρωπαϊκού κατεστημένου, άρα μας κάνει και οι άλλοι να πάνε από πίσω του...
Τα όλα γεγονότα όμως και η απέλπιδα προσπάθεια που γίνεται, από ένα χρεοκοπημένο και πολλαπλώς εκτεθειμένο εκδοτικό συγκρότημα, να αναστήσει έναν επανειλημμένως και αποδεδειγμένα χρεοκοπημένο πολιτικό, καταδεικνύει και την απελπισία των ...ενδιαφερόμενων.
Και η απελπισία, είναι κακός σύμβουλος και συγγενής της επιμονής, της ίντριγκας και του φανατισμού. Άρα; Ενώ οι έχοντες το πρόσταγμα, διεκδικούν και για τον εαυτό τους τον τίτλο του ...ζόμπι των εκδόσεων, δεν αποκλείεται τελικά να γίνει η πολιτική ζωή του τόπου ..Παρασκευή και 13.
Κι όμως η κίνηση αυτή, έχει και την πολύ έξυπνη πολιτικά διάστασή της, καθώς εξ αντιδιαστολής διαμορφώνει συσπειρωτικές κινήσεις στον χώρο της κεντροδεξιάς, όχι απαραιτήτως από την ντουλάπα, αλλά από την ζώσα παρακαταθήκη της πολιτικής ζωής.
Έτσι το όνομα του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Καραμανλή, που μετ' επιτάσεως ακούγεται συνεχώς τον τελευταίο καιρό, χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκει -το αντίθετο μάλιστα- αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Όπως και η επιστροφή του.
Το πολύ μέτριων της άνευ δυναμικής -πλην των δημοσκοπήσεων, αυτό που το βάζεις;- του Κυριάκου Μητσοτάκη, που καθημερινά υπογραμμίζει την έλλειψη σαφούς πολιτικού λόγου (τον οποίο ο μπαγάσας, συνεχώς...επικαλείται) η εντελώς αντιφατική εσωκομματική-εσωστρεφής πολιτική που εκφράζεται με ευχές για ανοίγματα πολιτικής αγκαλιάς...διαμορφώνουν σαφώς κλίμα προβληματισμού.
Και που οδηγεί ο προβληματισμός;
Που είναι ο Καραμανλής; Που είναι;
Γιατί η κεντροδεξιά, να μην ζητήσει να επιστρέψει ένας ηγέτης, που οι δαγκωματιές της διαπλοκής δεν φαίνεται να του άφησαν το παραμικρό σημάδι;
Η κίνηση του ζόμπι εκδοτικού συγκροτήματος, άνοιξε τους ασκούς...
Θυμηθείτε το, ότι σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα νιώθει τόσο στριμωγμένος και σε καθημερινό έλεγχο και φθορά, που θα υπογραμμίζει την αντιπολιτευτική ανυπαρξία μιας ιστορικής παράταξης.
Και τότε θα πρέπει όλοι αυτοί, που άρχισαν να το ψελλίζουν στην αρχή και τώρα το φωνάζουν δυνατά, να ζητήσουν την επιστροφή του Κώστα Καραμανλή...
Και τότε πρόεδρε, θα πρέπει να το ξανασκεφθείς..
Και δεν θα είναι εύκολο να πεις όχι.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου