Καθ’ όλη τη διάρκεια της πολυετούς δικαστικής έρευνας στη Γαλλία για το σκάνδαλο της παράνομης χρηματοδότησης του από μυστικά κονδύλια του Μουαμάρ Καντάφι, ο Νικολά Σαρκοζί επικαλείται μονότονα την ίδια “επιχειρηματολογία”. Αποκαλεί τη δικαστική έρευνα σε βάρος του “γκροτέσκο” και υποκινούμενη από μία “αριστερόστροφη” δικαστική ένωση (και τους Σοσιαλιστές) με στόχο την πολιτική του εξόντωση.
Είναι ακριβώς η ίδια ρητορική από το 2011, όταν ο γαλλικός ιστότοπος Mediapart.frέφερε στο φως τα πρώτα στοιχεία για τα “έργα και τις ημέρες” του πανίσχυρου πολιτικού που σημάδεψε μία σημαντική περίοδο της σύγχρονης γαλλικής -και ευρωπαϊκής- πολιτικής ιστορίας. Και είναι, εν τέλει, η ρητορική -για να τηρηθούν και οι αναλογίες- που επικαλούνται συνήθως οι περισσότεροι πολιτικοί που φέρονται να εμπλέκονται σε σκάνδαλα ή ακόμα και όταν κατηγορηθούν και ασκηθούν ποινικές διώξεις σε βάρος τους.
Η επίκληση της “πολιτικής σκευωρίας” είναι εκ των πραγμάτων ένα ισχυρό ανάχωμα επειδή είναι εύληπτο και σχετικά εύκολα πιστευτό από τους ψηφοφόρους και τα στελέχη του κόμματος στο οποίο ανήκει ο διωκόμενος πολιτικός. Ιδιαίτερα, βεβαίως, σε χώρες με χαμηλό επίπεδο δημοσίου βίου όπου κυριαρχούν τα στερεότυπα, η πόλωση και οι θεωρίες συνωμοσίας.
Ο Νικολά Σαρκοζί βρέθηκε ανακρινόμενος επί 48 ώρες, κλεισμένος σε ένα γραφείο της “Κεντρικής υπηρεσίας καταπολέμησης της διαφθοράς και των φορολογικών και οικονομικών αδικημάτων” στη Ναντέρ. Και δεν άνοιξε “ρουθούνι”. ” C’ est la vie, c’ est le systeme”, που λένε και οι Γάλλοι.
Επί περισσότερο από πέντε χρόνια οι αρμόδιες αρχές συγκέντρωναν στοιχεία στα τέσσερα σημεία της υφηλίου για το ζοφερό σύστημα ροής “μαύρου” χρήματος από το θησαυροφυλάκιο του Καντάφι προς τους “ταμίες” της προεδρικής καμπάνιας του 2007, πιθανότατα και αργότερα, όταν ο Σαρκοζί είχε ήδη εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Μέχρι τουλάχιστον την στιγμή που το Παρίσι έκανε τη μεγάλη στροφή και πρωταγωνίστησε στην “αποκαθήλωση” του Λίβυου ηγέτη και του καθεστώτος του, και, τελικά, την άγρια δολοφονία του. Πολλοί αναλυτές στη Γαλλία συνδέουν, μάλιστα, όλα αυτά τα γεγονότα και ερμηνεύουν τη γαλλική εμπλοκή στους βομβαρδισμούς της Λιβύης ως μία προσπάθεια του Σαρκοζί να “εξαφανίσει” τον Καντάφι πριν πέσει στα χέρια των Δυτικών και σταθεί εφικτό να κάνει αποκαλύψεις ενώπιον διεθνούς ακροατηρίου!
Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ερμηνεύουν, επιπλέον, την καθυστέρηση στην έρευνα και απαγγελία κατηγοριών στο ότι η διαφθορά αφορούσε λιβυκά χρήματα (50 εκατ.) σε ρευστό που κυκλοφόρησαν διάφοροι «μεσάζοντες» με βαλίτσες και βαλιτσάκια, πράγμα που δυσκόλευε τον εντοπισμό της διαδρομής τους και τον εκάστοτε αποδέκτη. Κανείς έως σήμερα δεν έχει μιλήσει για προσπάθεια συγκάλυψης, αν και σημειώνουν το προφανές: ότι οι διαδικασίες θα μπορούσαν να είναι ταχύτερες.
Ακόμα, σχεδόν καμία από τις γαλλικές εφημερίδες -το ίδιο συμβαίνει και με το διαδίκτυο και τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς- δεν διανοήθηκε να αναλάβει την πολιτική υπεράσπιση του Νικολά Σαρκοζί. Καμία δεν αφιέρωσε την πρώτη σελίδα της σε λίβελους κατά του Μακρόν και της σημερινής γαλλικής κυβέρνησης για κάποια συνωμοσία σε βάρος της δεξιάς και για προσπάθεια αποπροσανατολισμού από τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και τις απεργίες που συγκλονίζουν αυτό τον καιρό τις γαλλικές πόλεις.
Να σημειωθεί πως ακόμα και εκείνοι (ελάχιστοι και μάλλον περιθωριακοί) που μπορεί να διατυπώνουν κάποιες αμφιβολίες για τις προθέσεις μερίδας του δικαστικού σώματος δεν τολμούν να αμφισβητήσουν την ανεξαρτησία των ανεξαρτήτων αρχών, της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης.
Αλλά και η γαλλική δεξιά (Ρεπουμπλικανοί) δεν έχει μέχρις ώρας τοποθετηθεί. εμφανίζεται αμήχανη και αφήνει τη δικαστική έρευνα να εξελιχθεί. Καμία ανακοίνωση περί “πολιτικής σκευωρίας” ή κάτι ανάλογο, ειδικά μετά την απαγγελία κατηγοριών. Η “προϊστορία” στη διαφθορά Γάλλων πολιτικών, άλλωστε, δεν επιτρέπει αμοραλισμούς και ευτέλειες.
Ο δε Σαρκοζί παρότι οχυρώνεται πίσω από την επιχειρηματολογία που προαναφέραμε δεν αποτόλμησε να υποβάλλει μηνύσεις σε δικαστές, μέσα ενημέρωσης ή πολιτικούς του αντιπάλους. Παραδίδεται στον φυσικό του δικαστή και στην έρευνα των ανακριτικών αρχών. Ούτε, βεβαίως, αρνήθηκε να προσέλθει…
Πέρα από τη διαφορά πολιτικής κουλτούρας με τη Γαλλία (και τη Δύση εν γένει) είναι και οι θεσμοί που που δεν επιτρέπουν περιθώρια αμφισβητήσεων. Ούτε παρελκυστικές τακτικές και πολιτικές σκοπιμότητες χωρούν, ούτε τερατογενέσεις δημιουργούνται στη γκρίζα ζώνη κάποιου νόμου περί ευθύνης υπουργών…
Τέλος, όσοι δικοί μας πολιτικοί είχαν μετατρέψει τον κάθε Σαρκοζί σε ιδεολογικό σημαιοφόρο της αντι-αριστερής σταυροφορίας, καλά θα κάνουν να ξανασκεφτούν γιατί τόσο μεγάλα σκάνδαλα εκολλάπτονται συνήθως σε συγκεκριμένα πολιτικά θερμοκήπια…
Σημείωση: Καλό είναι σε όλα τα παραπάνω να προστεθεί και η περίπτωση της δικαστικής έρευνας στην οποία υφίσταται στο Ισραήλ ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου (εν ενεργεία πρωθυπουργός) και των κατηγοριών που αντιμετωπίζει.
Τα συντριπτικά στοιχεία της υπόθεσης
Τα στοιχεία που ο δικαστής Σερζ Τουρνέρ μπόρεσε να συγκεντρώσει, βασίζονται μεταξύ άλλων σε καταθέσεις και ομολογίες ορισμένων «μεσαζόντων» που περιφέρονταν γύρω από τον Σαρκοζί και που θεωρήθηκαν πολύ σημαντικές για τη δικαστική έρευνα :
– Ο Ζιάντ Τακιεντίν, 68 ετών είναι ένας Γάλλο-Λιβανέζος επιχειρηματίας που απέκτησε μεγάλη περιουσία παίζοντας το ρόλο του διαμεσολαβητή για διεθνείς συμβάσεις, ειδικά στη βιομηχανία των εξοπλισμών. Τον Νοέμβριο του 2016 ομολόγησε ( κατέγραψε σε βίντεο ) ότι τέλος του 2006 αρχές του 2007 μετέφερε από την Τρίπολη της Λιβύης στο Παρίσι 5 εκατομμύρια ευρώ που παρέδωσε στον Ν. Σαρκοζί και στον βασικό του σύμβουλο Κλοντ Γκεάν.
– Ο Αλεξάντρ Ντζουχρί 59 ετών, είναι ένας Γάλλος επιχειρηματίας αλγερινής καταγωγής, που γεννήθηκε στο λαϊκό προάστιο του Σαίν Ντενί, αλλά γρήγορα κατόρθωσε να καλλιεργήσει τις επαφές του με την άρχουσα τάξη και συγκεκριμένα με Σαρκοζί και Γκεάν. Λόγω ενός ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε από τους δικαστές της υπόθεσης Λιβύης ο «μεσάζων» Ντζουχρί συνελήφθη την περασμένη Κυριακή στο Λονδίνο, αναμένοντας την πιθανή έκδοσή του στις γαλλικές αρχές.
Στο ενεργητικό του έχει τη μεταφορά από τη Λιβύη τουλάχιστον 4 εκατομμυρίων ευρώ και την αγορά διαμαντιών έναντι 475.000 ευρώ. Σύμφωνα με τον ιστότοπο Mediapart που αποκάλυψε τα περισσότερα στοιχεία, πολλά έγγραφα που βρέθηκαν στο σπίτι του στην Ελβετία βαραίνουν ιδιαίτερα τον Κλοντ Γκεάν, (πχ αγορά διαμερίσματος στο Παρίσι) του οποίου ορισμένα ακίνητα κατασχέθηκαν ήδη από τη δικαιοσύνη.
– Ο Μπασίρ Σαλέχ 72 ετών, πρώην διευθυντής του γραφείου του Μουάνμαρ Καντάφι. Ηταν ο «άνθρωπος που ψιθύριζε στο αυτί του Καντάφι». Ενώπιον των Γάλλων δικαστών το 2017, άσκησε το δικαίωμα σιωπής, γι’ αυτό και θεωρείτο ότι ήταν «ο προστατευόμενος» της Γαλλίας. Σύμφωνα πάντα με το Mediapart και πληροφορίες του περιβάλλοντος του, ο Σ. Μπασίρ σκόπευε τελευταία να παραδώσει στους δικαστές τις πληροφορίες που ζητούν. Στις 23 Φεβρουαρίου όμως στο Γιοχάνεσμπουργκ στη Νότιο Αφρική, ήταν θύμα μιας άγριας επίθεσης με συνέπεια να βρίσκεται σήμερα ακόμα σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο.
Το επεισόδιο του Γιοχάνεσμπουργκ, αναβίωσε το φάντασμα του Σουκρί Γκανέμ (Choukri Ghaneme), που πέθανε κάτω από «περίεργες συνθήκες» το 2012. Πρόκειται για τον πρώην Λίβυο υπουργό πετρελαίου του Καντάφι, ο οποίος κατέγραφε τα πάντα στα σημειωματάριά του. Ένα απλό χωρίς ιδιαίτερη αξία σημειωματάριο του Σουκρί με λεπτομέρειες για τα χρήματα που μετακινήθηκαν προς τη Γαλλία, θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνο για τον Σαρκοζί. Βρίσκεται ήδη στα χέρια των ανακριτών.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθανε ο πρώην υπουργός, δεν έχουν διαλευκανθεί. Το πτώμα του αλιεύθηκε στο Δούναβη στις 29 Απριλίου του 2012 μεταξύ των δύο γύρων των προεδρικών εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου