Με σύστημα... 5-4-2...

Τι ακριβώς λέει ο χρησμός του Καραμανλή...

Γιωργος Λακόπουλος


Αν ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ήταν προπονητής ποδοσφαίρου το σύστημα με το οποίο θα παρέτασσε την ομάδα εν όψει της ψηφοφορίας για τη συμφωνία των Πρεσπών θα ήταν 5-4-2.

Ένα τέτοιο -περίπου σολομώντειο- σύστημα έχει προφανή στόχο: να...
φύγει από το γήπεδο χωρίς να ηττηθεί, αλλά και χωρίς να δείχνει ποιον ακριβώς θεωρεί νικητή. Ή αλλιώς να μοιράσει την πίτα έτσι ώστε όλοι να νομίζουν όλοι ότι πήραν το μεγαλύτερο κομμάτι.

Ή αλλιώς να μην μπλέξει σε κουβέντες για το φύλο των αγγέλων. Έτσι κι αλλιώς η σημερινή κυβέρνηση έπιασε το θέμα από εκεί που το άφησε ο ίδιος και το πήγε ακριβώς εκεί που πήγαινε και το 20ο8, αν δεν το απέρριπταν οι Σκοπιανοί.

Ο Καραμανλής κατέφυγε σ’ αυτό το σύστημα γιατί έχει ένα προφανές δίλημμα: Αν επικροτούσε τη συμφωνία, ως τελικό αποτέλεσμα της εθνικής πολιτικής που διαμόρφωσε ο ίδιος, από την επόμενη έπρεπε να βρεθεί στα μαχαίρια με τον Μητσοτάκη, τον Σαμαρά και το -μιντιακό- κακό συναπάντημα. Θα τον κατηγορούσαν ότι κόβει την ορμή της προς την εξουσία. Σε συνεννόηση με τον… Τσίπρα!

Αν κατήγγειλε τη συμφωνία ως «εθνική καταστροφή», θα ήταν σα να καταγγέλλει τον εαυτό του και την κυβέρνησή του, την πολιτική και τους χειρισμούς του, αλλά και το κεκτημένο της συμπόρευσης με τη άλλη παράταξη, που εκπροσωπούσε τότε ο Γ. Παπανδρέου.

Ετσι το μεγαλύτερο κείμενο οποίο έδωσε στη δημοσιότητα ως τώρα ως πρώην πρωθυπουργούς- 135 λέξεις- περιλαμβάνει διατυπώσεις που αποδίδουν καλύτερα το νόημα όσων ήθελαν πει αν διαβαστούν ξεχωριστά και ενδεχομένως και με διαφορετική αξιολογική σειρά. Πχ… από το τέλος.

Σε κάθε περίπτωση δεν δηλώνει κατηγορηματική την προσωπική του απόρριψη της συμφωνίας, αλλά δεν δίνει και στη σημερινή ηγετική ομάδα της ΝΔ τίποτε περισσότερα από την περιγραφή καταστάσεων και επικρίσεις προς την κυβέρνηση για επιμέρους χειρισμούς και όχι για το αποτέλεσμα.

Δεν αφήνει περιθώρια για εκδήλωση δυσφορίας από την Πειραιώς για τον -τυπικό κατ’ ουσίαν -χαρακτήρα της παρέκβασης. Αλλά και δεν αφήνει στο απυρόβλητο την συμβολή της στην ένταση των ημερών. Επικρίνει την κυβέρνηση, κυρίως για λάθη σε θέματα τακτικής, αλλά-εμμέσως- και δυνάμεις στο εσωτερικό της ΝΔ -και την ακροδεξιά -για συμπεριφορές.

Είναι παρέμβαση απολύτως «καραμανλική» και η δήλωση μιλάει «καραμανλικά». Έτσι κι αλλιώς, δεν θα μπορούσε να είναι δήλωση που θα του υπαγόρευε ο… Μητσοτάκης.

Το ύφος, το φραστικό περιεχόμενο και η οπτική της δήλωσης, υποδηλώνουν απόσταση και από την κυβέρνηση και από την πολιτική συμπεριφορά της Πειραιώς. Ήτοι και συνιστούν ουσιώδη διαφοροποίηση του Καραμανλή από τον χειρισμό του θέματος από την κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τους χειρισμού, αλλά και την ηγεσία της ΝΔ σε ό,τι αφορά τις αντιδράσεις και τη ρητορική.

Η διάταξη της ομάδας στο γήπεδο

Η ανάλυση της δήλωσης με τους προπονητικούς όρους που ισχύουν στο ποδόσφαιρο- όπου ο αριθμός που φέρει στην πλάτη ο παίκτης δεν αντιστοιχεί απαραιτήτως στη θέση που αγωνίζεται -αναδεικνύει το σύστημα με τρεις ζώνες που επέλεξε ο πρώην πρωθυπουργός.

Δικαιολογεί την ψήφο του κατά τη συμφωνίας χωρίς να τον ταυτίζει ούτε με όσους είναι εναντίον της, ούτε με όσους την στηρίζουν.

Αυτό το σύστημα του επιτρέπει να υπερβεί μια ιδιομορφία του «αγώνα»: την υποχρέωση να παίξει σε δυο γήπεδα ταυτόχρονα: τα εσωκομματικά της ΝΔ και την κοινή γνώμη.

Η κριτική παρουσίαση του συστήματος είναι ενδιαφέρουσα ως άσκηση τακτικής από έμπειρο πολιτικό.

Στην αμυντική του διάταξη ο Κ. Καραμανλής έβαλε πέντε φράσεις:

1.»Η κα Μπακογιάννη έχει περιγράψει με ακρίβεια την πολιτική της τότε Κυβέρνησης, που οδήγησε στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι».

Η επανάληψη του επιτρέπει να πιστώνεται πάντα την «εθνική γραμμή» του 2008 -που ενσωματώνεται ωστόσο ατόφια στη συμφωνία των Πρεσπών. Όσο για την απόφαση του ΝΑΤΟ ήταν: «η πρόσκληση στη FYROM θα υπάρξει μόλις επιτευχθεί μία αμοιβαία αποδεκτή λύση για το ζήτημα της ονομασίας». Αυτό συμβαίνει τώρα.

2.»Η απόφαση προσέφερε ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στη Χώρα μας». Αυτό είναι ακριβέστατο. Πότε άλλοτε η Ελλάδα δεν είχε καταφέρει να βάλει επισήμως στο τραπέζι την τελική πρόταση της για την ονομασία των Σκοπίων. Αυτό είναι εύσημο στον εαυτό του και τη Ντόρα.

3.»Το οποίο δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε». Και αυτό είναι ακριβές, αλλά αφορά κυρίως τον Γ. Παπανδρέου και τον Σαμαρά. Ο μόνος στον οποίο δεν μπορεί να καταλογιστεί ότι δεν το αξιοποίησε στη διαπραγμάτευση είναι ο Αλέξης Τσίπρας- αμέσως μόλις δόθηκε η ευκαιρία.

4.»Η κριτική της Νέας Δημοκρατίας για την προκείμενη συμφωνία είναι ισχυρή». Πρόκειται για χαρακτηρισμό που περιγράφει την απλώς την «ποσότητα» της «κριτικής» με μάλλον αμφίσημη τρόπο καθώς πρόκειται για εθνικό θέμα.

5.»Και πλήρως τεκμηριωμένη» (κριτική). Αυτή η διατύπωση έχει ρόλο… σέντερ μπακ και είναι το μόνο που δίνει στον Μητσοτάκη.

Η μεσαία γραμμή της δήλωσης είναι ισορροπιστική
6.» Η όλη διαπραγμάτευση έγινε υπό όρους αδικαιολόγητης βιασύνης» . Το λέει για να το πει. Δεν υπήρξε βιασύνη, καθώς η έναρξη ορίσθηκε από τις πολιτικές συνθήκες που δημιούργησαν ο κυβερνητικές αλλαγές στα Σκόπια και πάντως συνιστά ήπια κριτική στην κυβέρνηση.

7.»Προφανώς, άλλοι είναι εκείνοι που επείγονται για την διευθέτηση του θέματος». Το σημείο αυτό είναι βολή προς δυνάμεις εκτός Ελλάδας και ιδιαίτερα προς τον αμερικάνικο παράγοντα -κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια.

8.» Οπωσδήποτε όμως όχι η Ελλάδα». Αυτή είναι η αδύναμη φράση της δήλωσης, καθώς είναι ολοφάνερο ότι με όρους συνθηκών στην περιοχή και διεθνούς κατάστασης η Ελλάδα είχε κάθε λόγο να επιδιώξει λύση.

9.» Όφειλε η Κυβέρνηση να σεβαστεί την ευαισθησία και να αφουγκραστεί τις εύλογες ανησυχίες της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών». Αυτό το σημείο επικρίνει ευθέως την κυβέρνηση, αλλά αφορά θέματα τακτικής και όχι την ουσία του θέματος.

Στην επιθετική γραμμή παρέταξε δυο διατυπώσεις που αφορούν περισσότερα του ενός κόμματα

10.»Η κυβέρνηση όφειλε να διαμορφώσει με δική της πρωτοβουλία συνθήκες στοιχειώδους εθνικής συνεννόησης». Είναι η πιο σκληρή αναφορά για την κυβέρνηση και απολύτως δικαιολογημένη και σωστή…

11.»Δεν είναι επιτρεπτό εθνικά θέματα τέτοιας σημασίας να οδηγούν σε οξύτητα που ευνοεί διχαστικό κλίμα». Η επισήμανση αυτή συμπεριλαμβάνει και τα δυο μεγάλα κόμματα -ενδεχομένως περισσότερο τη …μισή ΝΔ- αλλά και όσους διαμόρφωσαν εμπρηστικές συνθήκες, με τα συλλαλητήρια και την συνθηματολογία που έβγαλε στο προσκήνιο τις δυνάμεις του διχασμού και της πολιτικής έντασης.

anoixtoparathyro.gr