Αννης -«ψυχής των Ιώνων»- μνημοσύνης χάριν
Τη γνώμη δε οικειοτάτη (χρώμαι)
ες το πράττειν τι υπέρ της πόλεως (Θουκ. Α΄ 70, 6)
Η Γερμανία (της κυρίας Ανγκελα Μέρκελ) είναι αυτή που «ενδιαφέρεται για την αποκλιμάκωση στην ελληνοτουρκική κρίση και προωθεί τον συνετό διάλογο για την ειρηνική επίλυση όλων των διαφορών (πόσων διαφορών;) μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας». Και ακόμη: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ουσιαστικά, η κυρία Μέρκελ) καλεί την Τουρκία (δεν την εγκαλεί!) να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο, έστω κι αν χρειαστεί να διευθετηθούν οι διαφορές της (πολλές οι διαφορές;) με την Ελλάδα μέσω της κοινής προσφυγής τους στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Ακραία η σοφιστεία, που σημαίνει: θύτης και θύμα στο ίδιο τσουβάλι ή, και αλλιώς, ο «έκνομος» και ο «νομοταγής» -ως διάδικοι- με μοιρασμένες τις ελπίδες… για δικαίωση ενώπιον του (διεθνούς) «δικαστηρίου»!
Αυτό είναι το γενικό περίγραμμα αλλά και η πεμπτουσία όλων των ανακοινώσεων, εδώ και αρκετόν καιρό, από το Βερολίνο και από τις Βρυξέλλες, ανακοινώσεων που «αφώνως» υιοθετεί και σύμπασα η δορυφορική τής Γερμανίας διακρατική πλαισίωση (όλων των Βορειο-Γοτθο-Σαξόνων αδελφών, αδελφοί). Πουθενά το απτό «τρίξιμο των δοντιών» στην αενάως προκλητική γείτονα, κανένα αποφασιστικό «μπερντάκι» -να κόψει τον βήχα- στον αηθέστατο «νεο-σουλτάνο» της (ποθούμενης, για τον ίδιο) νεο-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με την Αγια-Σοφιά πια να αποτελεί ισχυρή αλληγορία της «Δεύτερης Αλωσης» (από τις 24 Ιουλίου ενεστώτος έτους)! Μα, τι λέτε; Θα ακυρώσουμε (ποιοι είμαστε εμείς, τζάνουμ;) τις γερμανοτουρκικές, και διαρκώς εμπλουτιζόμενες, συμβάσεις, σύμφωνα με τις οποίες επίκειται να παραδοθούν στην Αγκυρα, από το Βερολίνο, μερικά… υποβρύχια και άλλα «ειρηνοφόρα» οπλικά συστήματα (εναντίον ποίων, άραγε); «Ομορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά (εν προκειμένω, από την Ανγκελα) πλασμένος»…
Εμείς, πάντως, επιμένουμε «να μη διεκδικούμε τίποτε» (αλλά και «δεν παραδίδουμε τίποτε σε κανέναν»… από όσα παραδίδουμε, από τα Ιμια και δώθε) -άκρως συγκαταβατικοί και ευεπίφοροι στη… λογική της «ειρηνόφιλης χώρας» και της «μετανεωτερικής κοινωνίας»… που πυργώσαμε- για να μη στερηθούμε, βρε αδερφέ, την τρέχουσα βολή μας και, κυρίως, μη μείνουμε εκτός του νυμφώνος των… υψηλών αξιών τής Εσπερίας (έως και των εσχατιών του Φαρ Ουέστ). Οπως του Ντόναλντ Τραμπ (που έχει κοινά επιχειρηματικά συμφέροντα με τον Ερντογάν εφέντη, στην Τουρκία) ή του σημερινού Ποντίφικα του Βατικανού, που «έκλαυσεν πικρώς» -λέει (επί τέλους, μετά το 1204)- επειδή οι ιμάμηδες θα μαγαρίζουν, και με την έγκριση πλέον της… «τουρκικής Δικαιοσύνης», την ατμόσφαιρα του ιερού συμβόλου της Βυζαντινής και -κατ’ επέκταση- της διαχρονικής Ελληνικής Ορθοδοξίας. Δεν λέγεται το πόσο μαύρα τα ’βαψαν οι «φίλοι» μας, σ’ Ανατολή και Δύση (μαζί και το ομόδοξον έθνος… του Πούτιν), όσο και το «ασθμαίνον» πολιτικό μας σύστημα, που έκτοτε (από τις 24 Ιουλίου) δεν έχει ύπνο βραδινό από τη στενοχώρια του! Κατά τα άλλα, βολευόμαστε «Περιμένοντας τους βαρβάρους» (κατά τον ποιητή), για μία ακόμη φορά, στη Μύκονο, στη Σαντορίνη και στους υπόλοιπους «ιδιότυπους» προορισμούς ανά την ηλιόλουστη χώρα μας (μακάρι να μην ερχόταν κι… ο κορονοϊός καπάκι)!
Συνελόντι ειπείν, δεν θα είναι καθόλου περίεργο να δούμε ακόμη και αυτούσιες ελληνικές διατυπώσεις -π.χ. για «συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο», «απομονωμένο Καστελόριζο» και «μαξιμαλιστική τακτική που ακολουθεί η Ελλάδα» (διατυπώσεις που προέρχονται από… φαεινές κεφαλές «μοντέρνων» καθηγητάδων ή και εθελόδουλων πολιτικάντηδων του Κολωνακίου)- να αξιοποιούνται από την τουρκική διπλωματία και έτσι να γίνεται, ipso facto, πιο παραγωγική η διαμεσολάβηση της γερμανικής Προεδρίας (προσωπικά της Ανγκελα Μέρκελ) για τα περαιτέρω… εις βάρος μας! Το «ορτέβρ» -και μόνον- υπήρξε η (εκ νέου) μετατροπή τής Αγια-Σοφιάς σε τζαμί- το φυσικό της παρακολούθημα είναι και η Μονή της Χώρας. Το κυρίως πιάτο θα προέλθει από τον λεγόμενο «ελληνοτουρκικό διάλογο», όπου επιμόνως μας σύρει το Βερολίνο, με αντικείμενο διαβούλευσης «όλες τις χρόνιες (για την αντίληψη των Τούρκων, φυσικά) διακρατικές μας εκκρεμότητες»: από τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο έως και τις μουφτείες στη Θράκη (που δεν υποψιάζεστε ποια νάρκη κρύβεται από κάτω!), αλλά και όσα στο μεταξύ θα προκύψουν («Τούρκον είδες, άσπρα θέλει﮲ κι άλλον είδες, κι άλλα θέλει»!).
Εν τέλει: Θα πρόκειται για ολοκληρωτική αναθεώρηση -«δίκαιη και λογική επικαιροποίηση», για τον Ερντογάν πασά- της Συνθήκης της Λωζάννης. Και να δούμε, εσύ Ελληνα, αν τολμήσεις να ζητήσεις πίσω τη Σμύρνη, την Εφεσο, την Πέργαμο, την Καισάρεια ή την Τραπεζούντα. Τουλάχιστον δικαίωμα ποσοστού επί των υψηλών εσόδων από την τουριστική ατραξιόν, που αποδίδουν στην Τουρκιά οι προαιώνιες αυτές -και πολλές άλλες- πόλεις του Μικρασιατικού Ελληνισμού (που όμως, κατά την εκπαιδευτική ιστορία που «ξανάγραψε» ο Μουσταφά Κεμάλ, είναι ακραιφνή δημιουργήματα των Τούρκων!!!). Τρώγοντας, λοιπόν, θα ανοίγει όλο και περισσότερο η όρεξη του αναθεωρητικού «νεο-σουλτάνου». Γιατί σφόδρα επιθυμεί να γίνει και χαλίφης, το 2023, στα εκατό χρόνια από τότε που ιδρύθηκε το κοσμικό κράτος της Τουρκίας από τον Ατατούρκ (τον οποίο επείγεται, εν τούτοις, να υπερκεράσει). Η «Δεύτερη Λωζάννη» έρχεται, επομένως (αν συνεχίζουμε να… την περιμένουμε), ως η ελέω Αλλάχ διαδοχή τής «Δεύτερης Αλωσης», που έτσι κι αλλιώς γιορτάζεται, σε φαραωνική αναπαράσταση, όλα τα τελευταία χρόνια στην Κωνσταντινούπολη !
Ετσι σκέφτεται, αλλά και ενεργεί, ο γείτονάς μας. Κι εμείς επιμένουμε να τον… εξημερώσουμε με τα «ζεϊμπέκικα» της συμφοράς (από χορευταράδες του πολιτικού μας προσωπικού -τα θυμόμαστε;), σε ασιατικές πίστες που αφειδώς μας προσφέρονται! Δεν μας απασχολεί που η μισή περίπου Κύπρος συνεχίζει να αιμορραγεί υπό την τουρκική μπότα﮲ δεν μας πολυνοιάζει που ο τουρκικός στόλος (και να ήταν μόνον το «Οruc Reis»;) βολτάρει στα χωρικά μας ύδατα﮲ δεν μας φαίνεται πλέον αφύσικο… που η πολεμική αεροπορία των Τούρκων παραβιάζει, σχεδόν καθημερινά, τον εναέριο χώρο της πατρίδας μας. Γιατί, «ωραίοι μου συμπατριώτες», «η ζωή συνεχίζεται», τώρα μάλιστα που μέρα παρά μέρα, δίκην εμμανούς ερωτοτροπίας, τα λένε τηλεφωνικώς (ή και με τηλεδιάσκεψη) η «γλαυκώπις» κυρία Μέρκελ (ως συνεπής υπερασπίστρια… του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου) με τον επικαιρικό Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή (μόνιμο παραβάτη και αρχιβιαστή του Διεθνούς Δικαίου). Για την Ελλάδα, πάντως, θα αρκούν οι στίχοι του Ελύτη: «Εφτασαν / ντυμένοι φίλοι / αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, / τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας»! Ε, να μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας…
Μα είναι -πώς να το κάνουμε- και το ότι… «το αίμα νερό δεν γίνεται», αφού είναι γνωστό πως τα «βρήκαν (κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, που λένε) -η Γερμανία με την Τουρκία – στους δύο Μεγάλους Πολέμους, αλλά και κομπόδεσαν μαζί το φυλετικό τους εκείνο μίσος εναντίον των «απίστων» της (πάλαι ποτέ) Οθωμανικής Αυτοκρατορίας -αυτής που όμως έγινε τρισχειρότερη, μέσω των Γερμανών συμβουλατόρων και αξιωματούχων του Κάιζερ, με τα έργα και τις ημέρες των «καινοτόμων» εκείνων Νεότουρκων του Μουσταφά Κεμάλ (ήδη από το 1911). Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς, για περαιτέρω εμβάθυνση, στον George Ηοrton ή τον Μilton Gielς. Αρκεί να μελετήσει την εξιστόρηση του Μιχαήλ Ροδά (με σοβαρή θητεία στο Γραφείο Τύπου και Λογοκρισίας της Αρμοστείας Σμύρνης), για το «Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον Ελληνισμόν της Τουρκίας», ένα κείμενο πλήρως τεκμηριωμένο που γράφτηκε μεσούντος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1916) και με τον «Πρώτο Διωγμό» του χριστιανικού στοιχείου σε εξέλιξη.
Δάνειο από το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το μικρό απόσπασμα που ακολουθεί, με τον παραδοσιακό γερμανικό… «φιλελληνισμό» να αναδύεται -αρκεί καλά να προσεχθεί- με ανάγλυφη ευκρίνεια: «Αυτός ο Αρχηγός τής εν Τουρκία Γερμανικής Αποστολής -ο Λίμαν φον Σάνδερς (και ποιος Μικρασιάτης δεν άκουσε γι’ αυτόν!)- περιοδεύων ανά τη Μικράν Ασίαν, και αντιλαμβανόμενος την ευρωστίαν του ελληνικού στοιχείου, δεν εδίστασε να είπη προς τας Τουρκικάς Αρχάς, ενώπιον και Ελληνος Επισκόπου, ακόμη διά τους Ελληνας: “Αυτούς εδώ τι τους φυλάτε;”. Bλέπων δε τους Ελληνικούς ναούς με τα κωδωνοστάσια και τα ελληνικά Σχολεία είπε δεικνύων αυτά προς τας Τουρκικάς Αρχάς: “Eνόσω αφήνετε αυτά, εσείς θα είστε οι είλωτες των Ελλήνων!”. Kαι είναι επισήμως επιβεβαιωμένα αυτά…».
Ταύτα από τους νεόκοπους, δυστυχώς, απογόνους του Γκαίτε, του Μπετόβεν και του Βιλαμόβιτς (είναι αδύνατον να κολλήσει εδώ και ο Φαλμεράιερ…). Τα χριστιανικά κωδωνοστάσια και το προαιώνιο ελληνικό ρίζωμα στη Μικρασία κάθονταν βαριά στα στομάχια των επιγόνων (των απανταχού επιγόνων) του Αττίλα και του Αρπ Ασλάν (μόλις πριν από έναν μήνα, ο νυν «Πολυχρονεμένος» γλέντησε… και την ήττα των Βυζαντινών στο Ματζικέρτ, το 1071, από τους Σελτζούκους!). Γι’ αυτό και ξανάγινε τζαμί η Αγια-Σοφιά και… μην περιμένουμε να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, για παράδειγμα, χωρίς βαρύ τίμημα (να μου το θυμηθείτε) που στανικώς θα μας επιβληθεί! Ο Ερντογάν πασάς, όμως, και η «πολύφερνη» καγκελάριος (και όποιος τη διαδεχτεί) θα συνεχίσουν την ίδια πεπατημένη, όχι μόνον επειδή «τα λεφτά είναι πολλά» (αγορά 83 εκατομμυρίων κατοίκων η σημερινή Τουρκία, με εκατοντάδες γερμανικές εταιρίες να προσφέρουν τις «υπηρεσίες» τους) αλλά και διότι οι κρίκοι του ψυχικού δεσίματος -κρίκοι σφυρηλατημένοι στο καμίνι των ιστορικών συγκυριών- παραμένουν ισχυροί και ασκούριαστοι μεταξύ των δύο κρατών τους. Σιγά μη ζητήσουν οι Τούρκοι να τους επιστραφεί ο Βωμός της Περγάμου (και τι τους θυμίζει, άλλωστε;) που προσπορίζει χρηματικό πακτωλό στο Κρατικό Μουσείο του Βερολίνου! Να και η αρχή τής πρόδηλης αμοιβαιότητας -και όλα έτσι γίνονται πλακάκια…
Για να ολοκληρώνουμε: «Ολβιος όστις ιστορίας έσχε μάθησιν», λέει το αρχαίο απόσπασμα (από τον Ευριπίδη). Ναι, αλλά δεν λύνεται μόνον έτσι το δικό μας πρόβλημα. Αν δεν καταλάβουμε, δηλαδή, πως οι διαπιστώσεις και οι περιγραφές πάνω στην Ιστορία μας (και με το να ερίζουμε για το ποιος τα λέει ή τα γράφει καλύτερα) δεν είναι η λυδία λίθος όπου μπορεί να δοκιμαστεί το «τσαγανό» μας. Δώρον άδωρον, με άλλα λόγια, αν δεν τις συνοδεύει -τις διαπιστώσεις και τις περιγραφές- το βαθύ πότισμα της εθνικής αξιοπρέπειας του σημερινού Ελληνα, αλλά και το μπόλιασμά του, από ζηλωτές διδάχους (στα εκπαιδευτήριά μας και στους συλλόγους μας), με το μπόλι -το χυμώδες μπόλι- του «επαρκώς εγκολπούσθαι και δικαίως διεκδικείν». «Χωρίς αμβλύνσεις και στρογγυλοποιήσεις των γεγονότων, χωρίς συνωμοσίες της σιωπής, χωρίς τις τακτικές των κεκλεισμένων ερμαρίων…» (για να… ξαναγράψουμε την Ιστορία μας από κοινού, με τον κάθε γείτονα), όπως κατήγγειλε με επίταση, και άφησε γραφή, η «ψυχή των Ιώνων» – η Αννα Αϊβαζόγλου (αφήνοντάς μας «ορφανούς» πριν από εφτά χρόνια, τέτοιες μέρες, στη Νέα Ιωνία του Βόλου).
Εβλεπε μακριά η αοίδιμη Αννα… με λογισμό και μ’ όνειρο, σαν μια εκτύπωση, στα καθ’ ημάς, εκείνης της αρχαϊκής (και δυσερμήνευτης, για πολλούς) Ηρακλείτιας «παλίντονης αρμονίας»! Κι έπρεπε να μας τα πει χύμα, με τη διεισδυτική της ματιά και όσο της το επέτρεψε ο χρόνος να το πράξει (στα σχολεία και παντού), με το βαθύρριζο αίσθημα αλλά και την αψιά βούληση -και όπως τα εξέφραζε- να συνοικοδομούν το ευγενές και υψηλό «ιωνικό» της όραμα. Είναι ό,τι επιτάσσει η ζωή η ίδια, αν θέλει κάποιος να τη διανύσει «εν πνεύματι και αληθεία», καθώς μας το υπενθυμίζει και ο «ξεριζωμένος» Σμυρνιός ποιητής, με τον παρακινητικό του λόγο: «… κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά»!
Και η «ψυχή των Ιώνων» συναντιόταν, όχι σπάνια, με την ποιητική φλέβα του «συμπατριώτη» της Γιώργου Σεφέρη… εκεί κάπου στα παράλια της Ιωνίας, στις αμμουδιές του Ομήρου!
Αλέξανδρος Δημητρόπουλος,
φιλόλογος – επ. γυμνασιάρχης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου