...και τη διεθνιστική πολιτική...
Την πρώτη του ανοιχτή εκδήλωση πραγματοποιεί το νέο σάιτ της αντικαπιταλιστικής αριστεράς Commune (www.commune.org.gr). Η εκδήλωση-συζήτηση με θέμα «Ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός και διεθνιστική πολιτική» θα είναι διαδικτυακή και θα πραγματοποιηθεί την ...Τρίτη 26 Ιανουαρίου στις 7 μ.μ.
Τις εισηγήσεις για το θέμα θα κάνουν ο Νίκος Γιαννόπουλος (περιοδικό Δελτίο Θυέλλης), ο Σπύρος Λαπατσιόρας (περιοδικό "Θέσεις") και η Ζέτα Μελαμπιανάκη (σάιτ Elaliberta). Η συζήτηση θα προβληθεί στη σελίδα του Commune στο Facebook: [https://www.facebook.com/CommuneOrgGr] και για να την παρακολουθήσει το κοινό δεν απαιτείται λογαριασμός.
Στην πολιτική πρόσκληση για την εκδήλωση αναφέρονται τα εξής:
«Η έναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας και Τουρκίας δεν αναιρεί την κρισιμότητα της κατάστασης: οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε τροχιά κλιμάκωσης από το 2018 και, για περισσότερες από 100 ημέρες μέσα στο 2020, ένα θερμό (ή θερμότατο…) επεισόδιο βρέθηκε πιο κοντά από ποτέ μετά το 1996.
Ο διάλογος ξαναξεκινά. Αλλά ο ανταγωνισμός –για τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, τον εναέριο χώρο, την Κύπρο, για το ποια χώρα θα συνάψει τις πιο φιλοπόλεμες συμμαχίες και ποια θα αποκτήσει τον πιο σύγχρονο και πιο φονικό εξοπλισμό–, καλά κρατεί. Πρόκειται για διάλογο στα χρόνια ενός όλο και πιο στρατιωτικοποιημένου διεθνούς ανταγωνισμού. Και, ακριβώς γι' αυτό, ενώ ο διάλογος είναι σαφώς προτιμότερος από τη διαρκή απειλή πολέμου, είναι, την ίδια στιγμή, υπονομευμένος και επισφαλής, ιδίως απουσία ισχυρών διεθνιστικών αντίβαρων στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Το αποτύπωμα του ανταγωνισμού αυτού στην Ελλάδα είναι βαθύ – και απολύτως αντικοινωνικό: Είναι η πρόσδεση της χώρας στα επικίνδυνα ενεργειακά παιχνίδια με Κύπρο και Ισραήλ, όπως ο εθνικά υποστηριζόμενος αγωγός East Med. Είναι η κυνική εργαλειοποίηση και οι επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Τουρκία, για να μην τους εργαλειοποιεί μόνο ο Ερντογάν. Είναι η διαρκής επέκταση των βάσεων των ΗΠΑ ανά την Ελλάδα. Είναι η “οριζόντια” εθνική σύμπνοια του περασμένου καλοκαιριού γύρω από την τρέχουσα Μεγάλη Ιδέα – τις ΑΟΖ. Είναι η εξοπλιστική διπλωματία των Rafale, που κοστίζει όσο ο προϋπολογισμός του υπ. Υγείας (εντούτοις χαίρει της υποστήριξης και των δύο κομμάτων εξουσίας…). Είναι, τέλος, η αύξηση της στρατιωτικής θητείας και τα σενάρια για στράτευση στα 18, εξελίξεις που δεν αλλάζουν βεβαίως την ισορροπία ισχύος μεταξύ των δύο χωρών – επιστρατεύονται, όμως, ως «σήμα» για την αποφασιστικότητα της Ελλάδας και ως μέσο προληπτικού στρατωνισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Οι εξελίξεις αυτές δεν έχουν τίποτα το “μοιραίο”. Αντίθετα, δοκιμάζουν τα αντανακλαστικά της Αριστεράς και των αντιεθνικιστ(ρι)ών και στις δύο πλευρές του Αιγαίου – και, για εμάς, πρώτα στη χώρα μας. Πριν καταλήξει σε ανείπωτες καταστροφές και δυστυχία, ο εθνικός μεγαλοϊδεατισμόος αντιμετωπίστηκε από ένα σπουδαίο για την εποχή του αντιπολεμικό και διεθνιστικό κίνημα. Σήμερα, που ο μεγαλοϊδεατισμός αυτός γίνεται στιγμή μιας εποχής συσσώρευσης κρίσεων, ο ίδιος υποχρεώνει σε αυστηρές οριοθετήσεις, δείχνει την ανάγκη για επείγουσες συμμαχίες και κάνει επίκαιρη την “παλιά” προτροπή: να οργανώσουμε, προληπτικά για την ώρα, τον πόλεμο ενάντια στον πόλεμο – να μετατρέψουμε τους εθνικούς ανταγωνισμούς σε μάχες για την κοινωνική χειραφέτηση».
Αναρτήθηκε από nonews-NEWS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου