Παράδειγμα προς μίμηση αποτελούν όσοι εθελοντές βρέθηκαν με αυταπάρνηση στα πύρινα μέτωπα...
Η «δημοκρατία» παρουσιάζει μερικούς από τους ήρωες της νέας εποχής, οι οποίοι ξεπρόβαλαν μέσα από τις στάχτες και τους καπνούς της πύρινης λαίλαπας που καίει την Ελλάδα.
Ο Στάθης έσωσε το χωριό του από την απόλυτη καταστροφή
Το όνομά του είναι Στάθης Βλάχος
και είναι ένας από τους νέους που αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.
Πριν από λίγο καιρό η κυβέρνηση του φώναζε να καθίσει σπίτι ώστε να μη
γίνει ανεξέλεγκτη η διασπορά του ιού. Τώρα, όμως, αυτός ο νέος, που μπορεί να μην υπάκουσε στις εντολές και στα μέτρα, έρχεται να καλύψει τις κρατικές αδυναμίες στη διαχείριση του εφιάλτη με τις πυρκαγιές. Ο Στάθης κατάγεται από τη βόρεια Εύβοια.
Όταν ξέσπασαν οι φωτιές, δεν έφυγε από την περιοχή, δεν πήγε κάπου όπου θα
ήταν ασφαλής, μαζί με την οικογένειά του. Μαζί με τους συνομήλικους
φίλους του έτρεξε από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή, εκεί όπου
μαίνονταν οι φωτιές, για να τα βάλει μαζί τους. Μάλιστα, έσωσε ένα
ολόκληρο χωριό από την απόλυτη καταστροφή, χωρίς να έχει καν τα
κατάλληλα μέσα! Στο χωριό Βουτάς οι κάτοικοι αναφέρουν με αγάπη το όνομά
του, καθώς τον είδαν ατρόμητο να παλεύει με τις φλόγες με αυταπάρνηση
και θάρρος με τα λιγοστά μέσα που διέθετε, κάτι κλαδιά και λάστιχα
νερού. Ετσι το χωριό τώρα στέκει στη θέση του, αν και η γύρω περιοχή
είναι κρανίου τόπος.
Όταν οι «πριονάδες» ανέλαβαν δράση
Για την καθοριστική συμβολή των «πριονάδων» έκανε ιδιαίτερη μνεία και ο
δήμαρχος Μαντουδίου Αργύρης Λιάσκος. «Είμαστε τυχεροί που έχουμε και
τους “πριονάδες”. Αυτά τα παιδιά με τα πριόνια τους και τους φακούς τους
δουλεύουν νύχτα μέρα και σήμερα μπορώ να πω ότι, αν δεν είχαμε και
αυτούς, πιθανόν η φωτιά θα είχε φτάσει στα Ψαχνά» ανέφερε.
Πρόκειται για κατοίκους της περιοχής οι οποίοι έχουν ως κύρια ασχολία τους το
δάσος και τη συντήρησή του. Το εισόδημά τους προέκυπτε από τη συλλογή
ρετσινιού. Γνωρίζουν πολύ καλά τις παρεμβάσεις που πρέπει να κάνουν για
να δημιουργηθούν οι απαραίτητες αντιπυρικές ζώνες σε κάθε περιοχή. Με τα
πριόνια τους και άλλα εργαλεία «καθαρίζουν» συγκεκριμένα σημεία στο
έδαφος δημιουργώντας τις αντιπυρικές ζώνες.
Οι «πριονάδες» έκαναν παρεμβάσεις στις Κεχριές, στο Σπαθάρι, στα Καλύβια και σε άλλα χωριά και πέτυχαν να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες. «Πριονάδες» ήρθαν και από άλλα
μέρη, όπως η Σερβία. Αυτοί λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο. Εχουν στην
πλάτη τους σακούλες με νερό και ένας που πηγαίνει μπροστά κόβει πολύ γρήγορα με έναν ειδικό τροχό τα εμπόδια για να ανοίξει δίοδο, ενώ οι άλλοι ψεκάζουν τις μικρές εστίας φωτιάς που πυροδοτούν ή αναζωπυρώνουν μεγαλύτερες.
Ο Στάθης μπήκε στη φωτιά με το τρακτέρ
Δεν γνωρίζουμε αν ο Στάθης Βλάχος βρέθηκε κοντά με τον συνονόματό του Στάθη
Κομποθανάση στη μάχη με τις φλόγες για να σωθεί το χωριό Βουτάς. Είναι πολύ πιθανό, καθώς ο Στάθης Κομποθανάσης είναι γέννημα θρέμμα του χωριού. Εκεί γεννήθηκε, εκεί μεγάλωσε, εκεί πήγε σχολείο. Οταν η φωτιά έφτασε στο χωριό, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να εγκαταλείψει ούτε εκείνος τον τόπο του. Το χρωστούσε πάνω απ’ όλα στους γονείς του που τον μεγάλωσαν με υψηλές αρχές και αξίες. Ο Στάθης Κομποθανάσης ρίχτηκε με το τρακτέρ του στη μάχη με τις πύρινες γλώσσες. Ετρεχε όπου έβλεπε εστίες να πλησιάζουν τα σπίτια.
Κατέβηκε από το τρακτέρ και με τα «όπλα» που είχε έκανε το αδύνατο δυνατό. Πολλές φορές λύγισε, έπεσε κάτω, οι αντοχές του τον εγκατέλειψαν. Αλλά σηκωνόταν πάλι για να δώσει τον αγώνα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό
για να ζητήσει βοήθεια. Τόσο για τον ίδιο όσο και για το χωριό του. Στο τέλος δικαιώθηκε, κατάφεραν αυτός και οι άλλοι κάτοικοι μαζί με τους
πυροσβέστες και τους εθελοντές να απομακρύνουν τον κίνδυνο.
Δώρο η σημαία μας σε Ρουμάνο πυροσβέστη
Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές που οι αντοχές δοκιμάζονται υπάρχουν παραδείγματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Οχι μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και ανάμεσα στους λαούς. Στη φωτογραφία απεικονίζεται ο Ελληνας πυροσβέστης Σπύρος και αριστερά ο συνάδελφός του από τη Ρουμανία, ο Φλόριν, ο οποίος ήταν ένας από τους 108 Ρουμάνους πυροσβέστες που έφτασαν στη χώρα μας για να συνδράμουν στην προσπάθεια κατάσβεσης των πυρκαγιών.
Οι δυο τους βρέθηκαν δίπλα δίπλα να αγωνίζονται στο εφιαλτικό πύρινο μέτωπο της βόρειας Εύβοιας. Κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο του Φλόριν. Ηταν ο γιος του, ο οποίος του έλεγε πόσο πολύ τον σκεφτόταν και πόσο ανησυχούσε που εκείνος βρισκόταν πρόσωπο με πρόσωπο με την πύρινη λαίλαπα. Τότε ο Σπύρος εξέφρασε το
ενδιαφέρον του λέγοντας «Πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο για σένα να βρίσκεσαι εδώ και να σκέφτεσαι την οικογένειά σου», για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: «Αυτό που έχει σημασία είναι να σβήσουμε αυτές τις φωτιές». Τότε, συγκινημένος από τα λόγια του, ο Σπύρος τού έδωσε μια ελληνική σημαία, λέγοντάς του: «Σ’ την προσφέρω με όλη μου την καρδιά,γιατί έχετε κερδίσει τις καρδιές μας. Σε παρακαλώ να το πεις αυτό και
στα παιδιά σου».
Ανείπωτη θλίψη και οργή
«Αυτή την εικόνα δεν την ανεβάζω για να δείξω πόσο καλός είμαι, καθώς θεωρώ
αυτονόητο να βοηθήσεις μια τέτοια ψυχή να γλιτώσει από τον πιο βίαιο και
άδικο θάνατο, σε αντίθεση με τον ίδιο του τον ιδιοκτήτη που θεώρησε σωστό να τον δέσει κιόλας στην αυλή του σπιτιού του, που θα καιγόταν από λεπτό σε λεπτό, αφαιρώντας του κάθε ελπίδα για να επιβιώσει…
Με αφορμή αυτό το σκυλί, λοιπόν, και τη μετέπειτα αισχρή και άνανδρη
συμπεριφορά κάποιων κατοίκων του χωριού, κατάλαβα ακόμη μια φορά πόσο
ανάξιοι είναι οι άνθρωποι στην πλειονότητά τους να έχουν και να διαχειρίζονται όλα αυτά που μας έχει χαρίσει απλόχερα η φύση! Λυπάμαι πραγματικά για όλες αυτές τις καμένες εκτάσεις πρασίνου, για όλες αυτές τις αθώες ψυχές που πληρώνουν τα εγκλήματα του ανθρώπινου είδους και για όλο τον κόσμο που δεν συμπράττει σε αυτή τη θλιβερή καταστροφή! Οσο για όλους τους υπόλοιπους, έχω να πω ότι με θλίβει πολύ το γεγονός ότι αναγκάζομαι να συνυπάρξω μαζί τους (με κάθε αντίκτυπο που έχει αυτό) και
ότι είναι άξιοι της μοίρας τους!» (Από Anastasis Nik).
Τα κορίτσια που έσωσαν πρόβατα με το Ι.Χ. τους
Το αυτοκίνητο της φωτογραφίας ανήκει σε δύο νεαρά κορίτσια που δεν έχουν
καν πατήσει τα 25. Οπως και άλλα παιδιά της ηλικίας τους θα μπορούσαν να
έχουν βρεθεί μακριά από τη φωτιά, να έχουν πάει κάπου όπου θα ήταν πιο
ασφαλείς. Ομως η αγάπη για τον τόπο τους και για τα ζώα τα οποία κανείς
δεν σκέφτηκε σε αυτές τις φωτιές, τονίζοντας μόνο ότι το μόνο που μετρά
είναι οι ανθρώπινες ζωές, τις έκαναν να μείνουν πίσω και να κάνουν τις
δικές τους προσπάθειες. Ετσι, έβαλαν στο αμάξι τους τέσσερα πρόβατα και
έναν τράγο για να τα σώσουν από τον εφιαλτικό θάνατο.
Γλίτωσε ένα χωριό
Ο Σοφοκλής Νικολαΐδης μαζί με τον πατέρα του Αναστάση και τέσσερις
πυροσβέστες κατάφεραν να σώσουν ένα ολόκληρο χωριό από τη λαίλαπα.
Αποτελεί κι αυτός ένα παράδειγμα προς μίμηση. Θα μπορούσε να είναι κάπου
διακοπές με τους φίλους του, όπως άλλα αγόρια στην ηλικία του. Ομως
προτίμησε να φορέσει τη στολή του και να παλέψει για να σώσει ό,τι
μπορούσε.
Τεράστια προσφορά αγάπης
Μια τρυφερή κίνηση ενός πυροσβέστη, η οποία αποδεικνύει ότι η ανθρωπιά δεν
χάνεται. Ο συγκεκριμένος πυροσβέστης σίγουρα θα βρέθηκε σε ένα από τα
μέτωπα της φωτιάς για να κάνει το καθήκον του. Ωστόσο, αυτό που δεν
ξέχασε είναι η ανθρωπιά του. Πριν από λίγες μέρες η φωτογραφία ενός
συναδέλφου του να ταΐζει μια χελώνα έκανε τον γύρο του διαδικτύου. Ετσι
κι εκείνος, δείχνοντας έμπρακτα την αγάπη του προς τα ζώα, θέλησε να
δροσίσει με λίγο νερό ένα σκυλί που θα βρήκε στον δρόμο του,
αποδεικνύοντας πως όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στον κίνδυνο και όλοι
χρειαζόμαστε την ίδια φροντίδα.
Ξεκούραση πριν από τη μάχη
Δεν γνωρίζουμε πόσες ώρες πάλευαν με το «θηρίο». Σίγουρα θα ήταν πολλές. Όσο, όμως, εκπαιδευμένος και να είσαι, κάποια στιγμή δεν αντέχεις.
Λυγίζεις. Τα πόδια και τα χέρια σου τρέμουν. Θέλεις να πας σε μια γωνιά,
ακόμα και αν αυτή είναι στο έδαφος ή ακόμα και στο τσιμέντο. Να
κλείσεις τα μάτια σου και να ξεκουραστείς. Εστω και λίγες στιγμές. Να
ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου ώστε να ριχτείς πάλι μέσα στη μάχη, για να
σώσεις ό,τι μπορείς. Αυτό έκαναν οι πυροσβέστες της φωτογραφίας.
Μπήκε στις φλόγες
Συγκίνηση και μεγάλη υπερηφάνεια προκαλεί η κίνηση του άγνωστου νεαρού της
φωτογραφίας. Με τη φωτιά να κατευθύνεται προς το συγκεκριμένο μέρος,
αφού στο βάθος της εικόνας διακρίνεται ο καπνός της, ο νεαρός έκανε μια
συγκλονιστική κίνηση. Εσωσε μια ψυχούλα, ένα γατάκι. Δεν θα μάθουμε ποτέ
αν το ζωάκι ήταν δικό του ή αν απλά το βρήκε στον δρόμο του και θέλησε
να το πάρει από το έδαφος και να το σώσει. Αυτό που μετράει είναι αυτή η
μικρή κίνηση που αξίζει πολλά συγχαρητήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου