Η «εξέγερση» μιας γενιάς...

 

Βγήκαν χιλιάδες τα παιδιά μας χτες στους δρόμους. Από τις μεγάλες πόλεις μέχρι τα λιλιπούτεια νησιά, με τις μαθητικές τους τσάντες ή με τα ίδια τους τα κορμιά σχημάτισαν λέξεις-γροθιές στα στομάχια μας, καρφιά στον ενήλικο κόσμο μας: «Πάρε όταν φτάσεις» και, ακόμα χειρότερα, «Πάρε αν φτάσεις». Μέχρι και παιδάκια του Δημοτικού σχημάτισαν τη λέξη «Αντίο» στην αυλή του σχολείου τους. Στην Αθήνα, ένα πελώριο θλιμμένο κι οργισμένο ποτάμι ξεχύθηκε στους δρόμους και σημάδεψε την πόλη με μια κατακόκκινη λέξη: δολοφόνοι...

Κι ενώ οι τηλεαστέρες, με άταφους ακόμα τους νεκρούς, παπαγαλίζουν την κυβερνητική γραμμή για το «ανθρώπινο λάθος» ώστε να συγκαλύψουν αυτήν την προμελετημένη τραγωδία, φτάνοντας ακόμα και στο αίσχιστο σημείο να μιλούν για απαραίτητες θυσίες αίματος ώστε η χώρα να αποκτήσει υποδομές (sic!), ενώ οι συγγενείς των νεκρών θρυμματίζουν το κυβερνητικό αφήγημα σε ζωντανή σύνδεση, τα παιδιά που βγαίνουν στους δρόμους μαζικά και χωρίς σταματημό αμφισβητούν ευθέως την προπαγάνδα: «Ηταν η κακιά η (χ)ώρα» έγραφαν τα πανό από τη Ναύπακτο μέχρι τη Λάρισα.

Τα παιδιά λένε το έγκλημα «έγκλημα», τη δολοφονία «δολοφονία» κι απαιτούν δικαιοσύνη. Μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας γιατί δεν τους αφήσαμε περιθώρια ούτε για ψευδαισθήσεις ούτε για παραμύθια. Μεγαλώνουν σε μια χώρα με αλυσοδεμένη οικονομία, χωρίς προοπτικές, χωρίς διέξοδο. Είδαν την πατρίδα τους να πουλιέται κομμάτι κομμάτι, τις υποδομές της να αφήνονται να σαπίζουν, το σύστημα υγείας της να οδηγείται στην κατάρρευση, την παιδεία της να υπονομεύεται εκ θεμελίων.

Μεγαλώνουν σε οικογένειες που αγκομαχούν υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης. Πολλές φορές αναγκάζονται να κάνουν μεροκάματα για να τελειώσουν τις σπουδές τους, όταν δεν εκβιάζονται να τις εγκαταλείψουν. Η κυβέρνηση τα ξυλοφόρτωνε στις πλατείες τις μέρες της πανδημίας και βγάζει τα ΜΑΤ απέναντί τους σε κάθε τους διεκδίκηση. Είναι τα παιδιά που ταξιδεύουν με τα τρένα.

Είναι πολύ ηχηρό το μήνυμα που στέλνουν τα παιδιά προς όλους, την κυβέρνηση πρωτίστως, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία των ενηλίκων. «Είμαστε τα πεισματάρικα λουλούδια στις ράγες» φωνάζει το βυθισμένο σε βαρύ πένθος ΑΠΘ.

Αρκετά λουλούδια επιτρέψαμε να ξεριζώσει με χίλιους τρόπους αυτή η χώρα. Είναι χρέος μας να ανατρέψουμε τις πολιτικές που δεν τους επιτρέπουν να ανθίσουν.

efsyn.gr