Φερνάντο Μποτέρο: Ο μεγάλος Κολομβιανός ζωγράφος, η Ελληνίδα σύζυγος και το ερημητήριό του στην Ερέτρια Η σχέση του μεγάλου ζωγράφου, που πέθανε σε ηλικία 91 ετών, με την Ελλάδα.

AP

 

 


Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο μεγάλος Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης Φερνάντο Μποτέρο, όπως ανακοίνωσε χθες ο πρόεδρος της Κολομβίας, Γουστάβο Πέτρο.


Ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένος με την πατρίδα του, την Κολομβία, ωστόσο διέθετε και κατοικίες σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, μεταξύ αυτών σε Παρίσι, Μόντε Κάρλο και Τοσκάνη. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν το σπίτι του στην Εύβοια και συγκεκριμένα στην Ερέτρια, όπου ήταν και το ησυχαστήριό του. Αποτελούσε τον χώρο που ο Φερνάντο Μποτέρο επέλεγε τα τελευταία είκοσι χρόνια για να περάσει μερικές στιγμές χαλάρωσης, καθώς, άλλωστε η Ερέτρια ήταν και ο τόπος καταγωγής της αγαπημένης του συζύγου, της διακεκριμένης ζωγράφου και γλύπτριας Σοφίας Βάρη, η οποία έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Μάιο. Με τη σύζυγό του ο μεγάλος ζωγράφος ήταν μαζί από τη δεκαετία του '70. Γνωρίστηκαν στο Παρίσι, ενώ ήταν ο δεύτερος και μακροβιότερος γάμος για τον Κολομβιανό εικαστικό.
Ποιος ήταν ο Φερνάντο Μποτέρο

Ο Μποτέρο γεννήθηκε το 1932 στην πόλη Μεδεγίν της Κολομβίας, γνωστή για τις κακόφημες συνοικίες της.

 








Ο πατέρας του ήταν έμπορος και πέθανε ενώ ο Φερνάντο ήταν δύο ετών. Η πρώτη του επαφή με τη ζωγραφική προήλθε εξ ολοκλήρου από βιβλία και αντίγραφα.

Στην ηλικία των δώδεκα ετών, παράλληλα με τις σπουδές του, άρχισε να εκπαιδεύεται ως ταυρομάχος, κατόπιν προτροπής κάποιου θείου του, ωστόσο δεν έδειξε ποτέ ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην τέχνη της ταυρομαχίας. Οι σκηνές των ταυρομαχιών, αποτέλεσαν όμως ένα από τα θέματα που επιχείρησε να αποδώσει στα πρώιμα έργα του, παράλληλα με αρκετές τοπιογραφίες, τις οποίες ζωγράφιζε στην ύπαιθρο.

Μέρος της θεματολογίας και έμπνευσής του προερχόταν ακόμα από τα βιβλία του πατέρα του, με θέμα τη γαλλική επανάσταση, τα οποία ήταν εικονογραφημένα με αρκετές προσωπογραφίες της εποχής. Η πρώτη του ατομική έκθεση οργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία το 1952, στη γκαλερί του Leo Matiz, στην πόλη της Μπογκοτά όπου είχε εγκατασταθεί νωρίτερα.


Τον ίδιο χρόνο, συμμετείχε στο 9ο Σαλόνι Κολομβιανών Καλλιτεχνών και απέσπασε το δεύτερο βραβείο, γεγονός που του εξασφάλισε φήμη στον κύκλο των καλλιτεχνών και διανοουμένων της Μπογκοτά, αλλά και αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην Ευρώπη.