Γράφει ο Βασίλης Σκουρής
«Μπορεί οι άνθρωποι της ΝΔ να θέλουν να το ξεχάσουν, αλλά είναι γεγονός ότι μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η ΝΔ ακολουθούσε απέναντι στη Χρυσή Αυγή τη στάση της στρουθοκαμήλου. Το ίδιο έκαναν βέβαια επί δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αν ήθελε κανείς να είναι ακριβής, θα έλεγε ότι προτού «βάλει η ΝΔ τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή», την έβαλε στη Βουλή!».
Την εκτίμηση αυτή εκφράζει ο Δημήτρης Ψαρράς δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ενώ με τη συνέντευξη που παραχωρεί στο iEidiseis, αναλύει τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε η θυσία του για την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας αναδεικνύει το ρόλο της Μάγδας Φύσσας αλλά και όλης της οικογένειας του Παύλου για να δικαστεί η εγκληματική οργάνωση, ενώ θυμίζει το ρόλο κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης για τη "γιγάντωσή" της.
Ο Δημήτρης Ψαρράς επισημαίνει γιατί νέοι στις εργατογειτονιές ασπάζονται ακροδεξιές ιδέες, αλλά αναφέρεται και στη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη υπογραμμίζοντας ότι έχει μεγάλη ευθύνη για την αναγέννηση της Ακροδεξιάς στη χώρα.
Η ΝΔ επιμένει: Εμείς βάλαμε τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή. Μέχρι τη δολοφονία Φύσσα, ποια ήταν η στάση της ΝΔ απέναντι στην οργάνωση του Μιχαλολιάκου;
Μπορεί οι άνθρωποι της ΝΔ να θέλουν να το ξεχάσουν, αλλά είναι γεγονός ότι μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η ΝΔ ακολουθούσε απέναντι στη Χρυσή Αυγή τη στάση της στρουθοκαμήλου. Το ίδιο έκαναν βέβαια επί δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αν ήθελε κανείς να είναι ακριβής, θα έλεγε ότι προτού «βάλει η ΝΔ τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή», την έβαλε στη Βουλή! Δεν πρόκειται για παραδοξολογία. Θυμίζω ότι στις εκλογές του 2012, τις πρώτες που κατάφερε η Χρυσή Αυγή να μπει στη Βουλή, το κεντρικό σύνθημα του Αντώνη Σαμαρά ήταν η «επανακατάκτηση των πόλεών μας από τους λαθρομετανάστες».
Η Χρυσή Αυγή δηλαδή βρήκε έτοιμη και νομιμοποιημένη την ακροδεξιά πολιτική ατζέντα και σε συνδυασμό με την υποχώρηση του ΛΑΟΣ, που είχε ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο, η ναζιστική οργάνωση κατόρθωσε να εμφανιστεί με κοινοβουλευτικό προσωπείο. Προσθέτω και ότι ο κομπασμός αυτός του κ. Σαμαρά που χρησιμοποιείται τώρα και από τον κ. Μητσοτάκη και τους συνεργάτες του («εμείς βάλαμε τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή») πέρα από ανακριβής είναι και δείγμα πλήρους αδιαφορίας για τους θεσμούς και τη δημοκρατία.
Δεν βάζουν οι κυβερνήσεις στη φυλακή τους εγκληματίες, αλλά τα δικαστήρια. Αυτό που έκανε η ΝΔ είναι ότι ο κ. Δένδιας ως υπουργός Δημόσιας Τάξης αναγκάστηκε να συγκεντρώσει όλες τις υποθέσεις που εκκρεμούσαν σε βάρος της οργάνωσης και τις παρέδωσε στη δικαιοσύνη για να διερευνηθεί αν σχετίζονται.
Η δολοφονία Φύσσα γιατί έπαιξε καταλυτικό ρόλο για το τέλος της Χρυσής Αυγής;
Δυστυχώς χρειάστηκε να έχουμε έναν Ελληνα νεκρό για να ξεσηκωθεί το αντιφασιστικό κίνημα τέτοιες μέρες πριν από δέκα χρόνια και να απαιτήσει τη δικαστική διερεύνηση της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης. Μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2013 είχαμε πλήθος εγκληματικών ενεργειών της οργάνωσης, ακόμα και μια γνωστή δολοφονία, του Σαχζάτ Λουκμάν, χωρίς να κινηθεί κανείς από την κυβέρνηση ή τη δικαιοσύνη. Μόνο μετά τον λαϊκό ξεσηκωμό και το πραγματικό σοκ που προκλήθηκε από τη δολοφονία ενός «δικού μας» υποχρεώθηκε η κυβέρνηση Σαμαρά να ζητήσει από τη δικαιοσύνη να προχωρήσει σε γενικότερη έρευνα.
Όπως έχουν αποδείξει επιφανείς επιστήμονες που διερευνούν το φαινόμενο της σύγχρονης ακροδεξιάς τρομοκρατίας στην Ευρώπη (ενδεικτικά αναφέρω τον Tore Bjorgo), οι στόχοι των ομάδων αυτών είναι ήδη «απονομιμοποιημένοι» (ξένοι, μετανάστες, μέλη μειονοτήτων), επομένως η εγκληματική τους δράση αντιμετωπίζεται με αδιαφορία ή ακόμα και θετικά από μερίδα του πληθυσμού και «χαλαρά» από τις αστυνομικές δυνάμεις. Η περίπτωση Φύσσα δεν ανήκε σ’ αυτή την κατηγορία και έτσι η θυσία του οδήγησε στον παλλαϊκό ξεσηκωμό.
Να σε ρωτήσω και για το ρόλο των μέσων ενημέρωσης;
Τα μέσα ενημέρωσης έχουν μεγάλη ευθύνη τόσο για τη γιγάντωση της ναζιστικής συμμορίας, όσο και για τη συγκάλυψη της δράσης της. Οι κυριακάτικες εφημερίδες και οι τηλεοπτικές εκπομπές παρουσίαζαν ως κάτι «νέο» και «ενδιαφέρον» τη δράση των βουλευτών της Χρυσής Αυγής και δεν δίσταζαν να καταπίνουν αμάσητη την ναζιστική προπαγάνδα. Θυμίζω το περιβόητο πρωτοσέλιδο του «Πρώτου Θέματος» με τους χρυσαυγίτες να «βοηθούν» και να «φυλάνε» τις γιαγιάδες στα ΑΤΜ στον Αγιο Παντελεήμονα Αχαρνών, όπου η «γιαγιά» ήταν η μητέρα του τοπικού πυρηνάρχη Αλέξανδρου Πλωμαρίτη.
Η ίδια εφημερίδα που ήταν τότε πρώτη σε κυκλοφορία είχε παρουσιάσει τον γάμο του Παναγιώταρου ως το κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Ακόμα και η φωτογραφία του Κασιδιάρη με μαγιό και τη σβάστικα στο μπράτσο παρουσιάστηκε ως αξιοπρόσεκτη εικόνα. Φυσικά μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα όλα αυτά εξαφανίστηκαν, αλλά και πάλι άρχισαν οι αντίστροφες υπερβολές, με την υποτιθέμενη ανακάλυψη «οπλοστασίων» ή και «στρατοπέδων» της Χρυσής Αυγής. Πρέπει βέβαια να εξαιρέσω τα λίγα μέσα ενημέρωσης που στάθηκαν δίπλα στα θύματα και παρακολούθησαν την πολύχρονη δίκη, όπως κάνουν και τώρα με την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό.
Είναι όμως δυστυχώς η εξαίρεση. Σήμερα βέβαια ζούμε μια επανάληψη της ίδιας αθλιότητας, με πολλά μέσα ενημέρωσης να προβάλουν τον Κασιδιάρη ως ανερχόμενο «πολιτικό στέλεχος», ενώ αποδέχονταν και τις διαδοχικές υποδείξεις του, από τον αντεισαγγελέα Κανελλόπουλο μέχρι και τους «Σπαρτιάτες». Ευτυχώς, ήταν τόσο πρόχειρα κατασκευάσματα όλα αυτά, ώστε κατέρρευσαν μόνα τους και γελοιοποιήθηκαν, έτσι ώστε υποχρεώθηκαν τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης να διαχωρίσουν τη θέση τους.
Η Μάγδα Φύσσα;
Αναμφισβήτητα, και χωρίς η ίδια να το επιδιώξει, η Μάγδα Φύσσα είναι το κεντρικό πρόσωπο του αντιφασιστικού κινήματος που απαίτησε να δικαστεί η Χρυσή Αυγή. Εχουμε διαβάσει και γνωρίζουμε και στην Ελλάδα μανάδες θυμάτων του φασισμού που πήραν πάνω τους τον αγώνα, αλλά ομολογώ ότι χωρίς την παρουσία και το κουράγιο της Μάγδας - φυσικά και του πατέρα του Παύλου, του Παναγιώτη και της αδελφής του, της Ειρήνης – τα πράγματα δεν θα είχαν εξελιχθεί όπως σήμερα γνωρίζουμε.
Αρκεί να πω ότι αυτή η γυναίκα που της στέρησαν οι ναζιστές εγκληματίες τον αγαπημένο γιο είναι έτοιμη να σταθεί δίπλα σε όποιους γονείς έχασαν τα παιδιά τους από εγκληματικές ενέργειες, αλλά έχει και το απίστευτο κουράγιο να βρίσκεται τόσα χρόνια στην αίθουσα του δικαστηρίου, και η παρουσία της να επιβάλλεται χωρίς καν να πει μια λέξη.
Πώς εξηγείς την ψήφο στις εκλογές του 2023 των νέων των εργατογειτονιών του Πειραιά, των γειτονιών του Φύσσα;
Δεν υπάρχει καμιά αυτόματη σύνδεση του λαϊκών τάξεων με τις προοδευτικές θέσεις ή τις αριστερές οργανώσεις. Η πολιτική υποχώρηση της Αριστεράς στο σύνολο της επικράτειας χτυπά πρώτα πρώτα τις εργατογειτονιές. Αλλά υπάρχει κάτι χειρότερο. Τόσο ο ιστορικός φασισμός στην Ιταλία όσο και ο ιστορικός εθνικοσοσιαλισμός (ναζισμός) στη Γερμανία στηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό στην εργατική τάξη. Η ευλογία του μεγάλου κεφαλαίου σ’ αυτού του είδους τις οργανώσεις που γεννήθηκαν τον Μεσοπόλεμο σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οφειλόταν ακριβώς στο γεγονός ότι οι φασιστικές ομάδες, τα «Τάγματα Εφόδου» διεκδικούσαν την υποστήριξη εργατών και αγροτών διαλύοντας τις κομμουνιστικές οργανώσεις και τα αριστερά συνδικάτα.
Το είδαμε με τη Χρυσή Αυγή να πηγαίνει στο Πέραμα και να οργανώνει δολοφονική επίθεση εναντίον των μελών του ΚΚΕ, λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ενώ παράλληλα έστηνε και ένα εργοδοτικό συνδικάτο στην περιοχή, χρηματοδοτούμενο από επιχειρηματίες του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Χρυσή Αυγή επέλεξε να στήσει τη μεγαλύτερη και πιο βίαιη οργάνωσή της στη Νίκαια, την παλιά «κατακόκκινη» Κοκκινιά. Επομένως είναι δουλειά της Αριστεράς και του αντιφασιστικού κινήματος να πείσουν τους νέους στις εργατογειτονιές σ’ όλη την Ελλάδα ότι ο «εθνικοσοσιαλισμός» δεν είναι «σοσιαλισμός» και ότι οι ναζιστές είναι έτοιμοι να τους παραδώσουν στους εργοδότες τους.
Πόσο σημαντικός είναι σήμερα ο κίνδυνος να «απλωθούν» και πάλι οι «ιδέες» των ναζιστών;
Φοβάμαι ότι είναι ήδη πολύ «απλωμένες». Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε στην καταδίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Τα δικαστήρια διερευνούν και δικάζουν πράξεις, όχι ιδέες. Βεβαίως στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής το δικαστήριο δέχτηκε ότι οι ναζιστικές ιδέες υπήρξαν το κίνητρο για τις εγκληματικές πράξεις. Αλλά οι ίδιες ιδέες, ελαφρά καμουφλαρισμένες, μοιάζουν να επικρατούν σε πολλά ρεύματα που αποκτούν πλατιά απήχηση στη χώρα μας.
Από τους αντιεμβολιαστές μέχρι τους πολέμιους των νέων ταυτοτήτων συναντάμε τον πυρήνα των ίδιων ανορθολογικών και εθνικιστικών ιδεών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για πρώτη φορά διαθέτουμε στη Βουλή τρία ακροδεξιά κόμματα, ενώ υποστηρικτές κάποιων απ’ αυτές τις ιδέες θα συναντήσουμε στη ΝΔ αλλά και στην Πλεύση Ελευθερίας. Φυσικά δεν ταυτίζονται αυτές οι κινήσεις με τον σκληρό ναζιστικό πυρήνα, αλλά τις συναντάμε να συμπορεύονται σε μαζικές συγκεντρώσεις με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τα συλλαλητήρια των Μακεδονομάχων κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Και ο ρόλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη;
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μεγάλη ευθύνη για την αναγέννηση της Ακροδεξιάς στη χώρα. Θυμίζω ότι ο ίδιος είχε υποστηρίξει το 2017, ως αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι η Χρυσή Αυγή «υπήρξε τόσο εξτρεμιστική και χυδαία» ώστε περιθωριοποιήθηκε. Και πρόσθετε ότι πλέον «είναι σαν να μην υπάρχει». Η πεποίθησή του ήταν ότι «η βία προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια» («Politico», 26.6.2017). Η τοποθέτηση αυτή που ορθά ο Κωστής Παπαϊωάννου είχε χαρακτηρίσει «το δεύτερο «unfair» της οικογένειας Μητσοτάκη» αναθεωρήθηκε βέβαια τρία χρόνια αργότερα, μετά την καταδικαστική απόφαση για τη Χρυσή Αυγή, αλλά ο κ. Μητσοτάκης αποδείχτηκε απολύτως ακατάλληλος να αντιμετωπίσει το φαινόμενο.
Κάλυψε πολιτικά τα ακροδεξιά συλλαλητήρια των Μακεδονομάχων όπου συμμετείχε η Χρυσή Αυγή και ακόμα και σήμερα αποφεύγει να ομολογήσει ότι η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών υπήρξε μια σημαντική και εθνικά επωφελής εξέλιξη. Αλλωστε ο ίδιος έχει αναδείξει σε ηγετικά πόστα στη ΝΔ τα πρωτοκλασάτα στεχλέχη του Γιώργου Καρατζαφέρη, τα οποία δεν παραλείπουν να μας το θυμίζουν κάθε τόσο με τις δικές τους δηλώσεις ή πολιτικές κινήσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και το Βατερλό των νομοθετικών του ρυθμίσεων που στόχευαν να αποκλείσουν κοινοβουλευτικά το κόμμα του Κασιδιάρη, και στο τέλος λειτούργησαν διαφημιστικά για τους «Σπαρτιάτες».
Ο λόγος είναι βέβαια ότι στο μυαλό του η Χρυσή Αυγή και οι επίγονοι του Μιχαλολιάκου είναι αντίπαλοι μόνο αν του κόβουν ψήφους. Η εξάπλωση των ιδεών της Ακροδεξιάς δεν μπορεί βέβαια να προβληματίζουν το κόμμα του Βορίδη, του Γεωργιάδη και του Πλεύρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου