Eθελοντές σπεύδουν στο Ισραήλ για να καλύψουν κενές θέσεις

  

Εθελοντές συρρέουν στο Ισραήλ για να καλύψουν κενές θέσεις εργασίας, ένα αεροπλάνο τη φορά
Σε μια πρόσφατη πτήση για το Τel Aviv οι επιβάτες μίλησαν στη The Wall Street Journal για την κάλυψη των κενών στο Ισραήλ..

που προκλήθηκαν από τον πόλεμο με τη Hamas

EL AL FLIGHT 26—Ο Dr. Dov Frankel καθόταν σε μια θέση σε αυτή τη νυχτερινή πτήση με προορισμό το Διεθνές Αεροδρόμιο Ben Gurion του Ισραήλ από το Newark της Νέας Υόρκης. Είχε έλθει από τη Βαλτιμόρη, όπου εργάζεται σαν γιατρός του τμήματος επειγόντων περιστατικών.

Βy Erin Ailworth/The Wall Steet Journal

Μόλις είχε ολοκληρώσει τη 12η συνεχόμενη βάρδια του για να καθαρίσει το πρόγραμμά του για τις επόμενες δύο εβδομάδες .

Με ένα εισιτήριο της τελευταίας στιγμής στο χέρι, ο Frankel πήγαινε εθελοντής στο Barzilai Medical Center, ένα νοσοκομείο στο Ashkelon του Ισραήλ, περιθάλποντας άτομα που τραυματίστηκαν μετά την επίθεση στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου από τη Hamas.


«Νομίζω ότι ολόκληρη η ζωή μου δημιουργήθηκε για αυτή τη στιγμή», λέει ο 50χρονος Frankel, ο οποίος έφτασε για την πρόσφατη πτήση έχοντας μόλις αρκετό χρόνο για να περάσει από την εκτεταμένη διαδικασία ασφαλείας του ισραηλινού εθνικού αερομεταφορέα El Al στο διεθνές αεροδρόμιο Newark Liberty.

Πρώτα έκανε ένα pit-stop στο Passaic, N.J., για να δώσει μια ευλογία και να αποχαιρετήσει τις κόρες και τα εγγόνια του που μένουν εκεί. Ο πόλεμος οδήγησε σε συμβουλές από το State Department, προειδοποιώντας τους ανθρώπους να μην ταξιδέψουν στη Γάζα και να επανεξετάσουν το ταξίδι προς το Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη «λόγω της τρομοκρατίας και της εμφύλιας αναταραχής». Αλλά πολλοί εξακολουθούν να επιλέγουν να πάνε, συμπεριλαμβανομένων των καθημερινών κατοίκων που επιστρέφουν στα σπίτια τους παρά τον κίνδυνο, των φοιτητών που ασχολούνται με θρησκευτικές σπουδές και των εφέδρων που καλούνται από τις ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις.

Μερικοί από τους ανθρώπους που μεταβαίνουν στο Ισραήλ καλύπτουν θέσεις εργασίας που έχουν μείνει κενές από Ισραηλινούς που έχουν επιστρατευθεί.

Ο Glenn Grossman, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης δικτύωσης υπολογιστών, επέστρεψε πρόσφατα στη Φλόριντα αφού εργάστηκε σε μια φάρμα στην έρημο Negev. Μια μη κερδοσκοπική οργάνωση κανόνισε να προσφερθεί εκεί εθελοντικά για μερικές εβδομάδες – μαζεύοντας ελιές και σταφύλια – αφού μερικά από τα κανονικά χέρια της φάρμας κλήθηκαν να πολεμήσουν.

-Νιώθεις ότι γεμίζεις ένα κενό…, λέει ο 69χρονος Grossman.

Ο Frankel και ο Dr. Barry Hahn, ένας άλλος γιατρός των επειγόντων περιστατικών στην πτήση 26, έκαναν το ταξίδι ως μέρος του Emergency Volunteers Project, μιας οργάνωσης για την αντιμετώπιση καταστροφών που συντονίζεται με τις ισραηλινές αμυντικές δυνάμεις και την ισραηλινή πυροσβεστική υπηρεσία για να παρέχει εθελοντές ανταποκριτές έκτακτης ανάγκης κατά καιρούς της κρίσης.

Η οργάνωση έχει μεταφέρει δεκάδες εθελοντές στο Ισραήλ από τις 7 Οκτωβρίου και έχει πολλούς άλλους από τον κατάλογο του ιατρικού προσωπικού και των πυροσβεστών σε ετοιμότητα. Μια εθελοντική ομάδα 20 πυροσβεστών που συγκεντρώθηκαν από όλες τις ΗΠΑ αναχώρησε για το Ισραήλ λίγες μέρες μετά τον Frankel και τον Hahn



Η προσπάθεια που απαιτείται για τον συντονισμό του ταξιδιού των εθελοντών έκανε τον Scott Goldstein, διευθυντή του Emergency Volunteers Project, να εργάζεται πολλές ώρες.

Αυτός και η ομάδα του χρησιμοποιούν μια βάση δεδομένων με χρωματική κωδικοποίηση για να εντοπίσουν γιατρούς και πυροσβέστες που έχουν περάσει από έλεγχο και έχουν τις απαιτούμενες δεξιότητες, όπως εμπειρία εργασίας σε χειρουργείο ή χειρισμό επικίνδυνων υλικών.

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που λέει ο Goldstein ότι προσπαθεί να αξιολογήσει κατά τη διάρκεια του ελέγχου είναι αν οι πιθανοί εθελοντές έχουν πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις που δεν μπορούν να παραμερίσουν.

«Η θρησκεία δεν έχει καμία σχέση με αυτό το πρόγραμμα», είπε. «Πρέπει να μπορείς να φέρεσαι σε όλους».

Μόλις έχουν μια επιλογή, αρχίζουν να τηλεφωνούν σε ανθρώπους και να καταλαβαίνουν πόσο γρήγορα μπορούν να συντονιστούν με τα αφεντικά, τους συναδέλφους και τις οικογένειές τους για να ελευθερωθούν για ένα διάστημα δύο εβδομάδων στο Ισραήλ.

Ο Goldstein είπε ότι οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα Emergency Volunteers Project συχνά έχουν ελάχιστη ενημέρωση για το πότε θα αναπτυχθούν, για δύο λόγους: λόγω της αβεβαιότητας που συνεπάγεται η πτήση σε μια εμπόλεμη ζώνη όπου το αεροδρόμιο μπορεί να κλείσει ανά πάσα στιγμή, και επειδή οι ανάγκες στο έδαφος είναι συνεχώς υπό μετατόπιση, που σημαίνει ότι ορισμένοι τύποι εθελοντών μπορεί ξαφνικά να έχουν προτεραιότητα.

Μεταξύ εκείνων που εξακολουθούν να περιμένουν την ευκαιρία τους είναι ο Ophir Kretzer-Katzir, ένα στέλεχος τεχνολογίας που είναι εθελοντής πυροσβέστης στο πυροσβεστικό τμήμα στο Tenafly, ο N.J. Kretzer-Katzir είπε ότι έχει τον σάκο του έτοιμο και είναι έτοιμος να πετάξει τη στιγμή της Έκτακτης Ανάγκης –το Volunteers Project του λέει να πάει. Η σύζυγός του, Anat Katzir, εν τω μεταξύ, ετοιμάζεται για μια ξεχωριστή εθελοντική θητεία διάρκειας μηνών στο Ισραήλ για να διδάξει και να εργαστεί σε αγροκτήματα σε χωριά που επλήγησαν από τη σύγκρουση.

Ο Frankel και ο Hahn έλαβαν τα στοιχεία της πτήσης τους από το Emergency Volunteers Project την ημέρα πριν αναχωρήσουν για την θητεία τους δύο εβδομάδων στο Barzilai Medical Center στο Ashkelon, περίπου 35 μίλια νότια του Τel Aviv και περίπου 10 μίλια από τη Γάζα, τώρα το κέντρο της σύγκρουσης.

Στην πτήση ήταν επίσης η Dr. Anne Montal, μια χειρουργός από το Montefiore Medical Center στο Bronx της Νέας Υόρκης. Κατευθύνθηκε επίσης προς το Barzilai, αλλά ως εθελόντρια στον Ιατρικό Σύλλογο Εβραίων Ορθοδόξων Γυναικών-Jewish Orthodox Women’s Medical Association. Η 36χρονη είπε ότι τα νεύρα που ένιωθε μπαίνοντας στο αεροπλάνο πέρασαν τη στιγμή που κάθισε στη θέση της.

«Δεν νιώθω τόσο αβοήθητη τώρα που πρόκειται να κάνω κάτι», είπε.

Ενώ οι περισσότεροι επιβάτες προσπάθησαν να κοιμηθούν στη νυχτερινή πτήση, πολλοί φρόντισαν να ξυπνήσουν για την εβραϊκή θρησκευτική προσευχή και τις ώρες τήρησης, οι οποίες αναγράφονται στον ιχνηλάτη κατά την πτήση.

Ο Frankel ήταν ανάμεσα σε μια ομάδα ανδρών που στέκονταν στο πίσω μαγειρείο της κουζίνας για τις πρωινές προσευχές τους, οι οποίες περιελάμβαναν να φορούν καλύμματα κεφαλιού και σάλι προσευχής και να δένουν μικρά δερμάτινα κουτιά στο μέτωπο και τα χέρια τους.

Καθώς οι άνδρες προετοιμάζονταν, η αεροσυνοδός Shlomit Marciano πλησίασε με ένα αίτημα στο οποίο συμφώνησαν.

«Η φίλη μου έχει απαχθεί στη Γάζα», είπε. «Ίσως μπορείτε να προσευχηθείτε για αυτήν; Το όνομά της είναι Νόα».
Η αεροσυνοδός Shlomit Marciano προσευχήθηκε κατά τη διάρκεια μιας πτήσης νωρίτερα αυτό το μήνα για τη φίλη της Noa που απήχθη στη Γάζα. Ο Dov Frankel ήταν μεταξύ των πολλών επιβατών που γέμιζαν τις γαλέρες του αεροπλάνου για να κάνουν τις πρωινές προσευχές.

Λίγο αργότερα, ο Hahn, ένας 51χρονος γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Staten Island της Νέας Υόρκης, στάθηκε σε μια από τις γαλέρες του αεροπλάνου και διηγήθηκε πώς επισκεπτόταν δύο από τα ενήλικα παιδιά του που ζουν στο Ισραήλ όταν άρχισαν να εκρήγνυνται πύραυλοι στις 7 Οκτωβρίου. Αναπολώντας τη στιγμή που άφησε αυτά τα παιδιά για να επιστρέψει στις ΗΠΑ, ο Hahn άρχισε να πνίγεται.

«Απλώς έπρεπε να επιστρέψω», είπε. «Είμαι Αμερικανός, αλλά αυτοί είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Αυτά είναι τα αδέρφια και οι αδερφές μου, τα ξαδέρφια μου. Η κόρη μου και ο γιος μου».



Στο αεροδρόμιο Ben Gurion λίγες ώρες αργότερα, ο Hahn ξανασυναντήθηκε με την 21χρονη κόρη του, Mia Hahn, η οποία έσπευσε να τον αγκαλιάσει λίγο έξω από τον χώρο παραλαβής αποσκευών. Λίγο αργότερα, αυτός και ο Frankel ήταν σε ένα αυτοκίνητο που κατευθυνόταν προς τα καταλύματά τους.

Όταν έφτασαν στο Barzilai την επόμενη μέρα, οι γιατροί είπαν ότι τους έδωσαν κονκάρδες, τους έκαναν μια ξενάγηση και τους πέταξαν τόσο γρήγορα για να θεραπεύσουν ασθενείς που αρχικά δεν είχαν χρόνο να ντυθούν με πολιτικά ρούχα. Ο Hahn είπε ότι τα τραύματα από σκάγια ήταν διαδεδομένα καθ’ όλη τη διάρκεια της εθελοντικής τους θητείας.



«Η δουλειά μας ήταν να φροντίζουμε τους τραυματίες στρατιώτες και τους Παλαιστίνιους», είπε ο Frankel , προσθέτοντας ότι οι Παλαιστίνιοι ασθενείς από τη Γάζα έφταναν συχνά με φόβο στα πρόσωπά τους. Είπε ότι προσπάθησε να τους ηρεμήσει λέγοντας τις λίγες αραβικές φράσεις που ξέρει, όπως «Γεια, πώς είσαι;» και “Πού πονάς;”

Έξω, οι ήχοι του πολέμου αντηχούσαν – συνεχείς εκρήξεις καθώς οι ισραηλινές δυνάμεις προχωρούσαν στη Γάζα ή εκτοξεύονταν ρουκέτες προς το Ισραήλ.

Παρά τις πολλές ώρες και την ένταση της εργασίας τόσο κοντά στην πρώτη γραμμή, ο Frankel και ο Hahn είπαν ότι θα επέστρεφαν στο Barzilai αν χρειαζόταν.

«Ποτέ δεν ήμουν πιο ολοκληρωμένος στη ζωή μου, επαγγελματικά, ιατρικά, ποτέ», είπε ο Frankel.

https://kourdistoportocali.com