O υπουργός με τα πολλά πρόσωπα...

 

Οταν τον περασμένο Ιούνιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέθεσε στον Γιώργο Φλωρίδη το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, πολλοί έσπευσαν να προσμετρήσουν τη νέα αυτή μεταγραφή στο πολυδιαφημισμένο «άνοιγμα» της Ν.Δ. προς τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Είχαν μεσολαβήσει οκτώ χρόνια πολιτικής αδράνειας του κ. Φλωρίδη, με τον τελευταίο του σταθμό να βρίσκεται όντως στο ΠΑΣΟΚ. Ηταν... αρχές του 2015, όταν ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος τον τοποθέτησε επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του κόμματος, αλλά δεν εκλέχτηκε γιατί το κόμμα πήρε χαμηλό ποσοστό. Από τότε δεν ανέλαβε καμιά πολιτική πρωτοβουλία μέχρι να του δώσει την ευκαιρία ο κ. Μητσοτάκης.

Η διάσταση του κ. Φλωρίδη με το ΠΑΣΟΚ υπήρξε πολύ παλιότερη. Ηδη από τον Απρίλιο του 2006 ο Γ. Παπανδρέου τον είχε αποπέμψει από το Συντονιστικό Οργανο της κοινοβουλευτικής ομάδας, μετά τις ακραία νεοφιλελεύθερες δηλώσεις του στο συνέδριο του «Economist», όπου είχε ταχθεί υπέρ των ελεύθερων απολύσεων.

Το 2010, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γιώργο Παπανδρέου ο κ. Φλωρίδης διαφώνησε με την ακολουθούμενη από το ΠΑΣΟΚ οικονομική πολιτική και παραιτήθηκε από το κόμμα αλλά και από τη Βουλή. Στην επιστολή παραίτησης, τον Ιούνιο του 2011, επέκρινε τις ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων (δηλαδή τους Γ. Παπανδρέου και Αντ. Σαμαρά) ότι «στάθηκαν κατώτερες των εθνικών περιστάσεων, με πολιτικά ασυγχώρητο τρόπο» και εισηγούνταν «εθνική κυβέρνηση», δηλαδή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. με ένα πρόγραμμα «εθνικής σωτηρίας». Βέβαια ο κ. Φλωρίδης δεν περίμενε να δει την πρότασή του να υλοποιείται, κάτι που συνέβη τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου με την κυβέρνηση Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑΟΣ). Πάντως τις παραμονές του σχηματισμού αυτής της κυβέρνησης εξακολουθούσε να κατηγορεί τις ηγεσίες των δύο κομμάτων, μιλώντας στον «Σκάι»: «Μέχρι στιγμής, είναι όχι απλώς κατώτερες των ευθυνών τους αλλά ευθέως εναντίον της χώρας οι συμπεριφορές των πολιτικών ηγεσιών. Τα τερτίπια τους δημιουργούν αισθήματα αηδίας στον κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα, είναι αλλού».

Πάντως ο ίδιος είχε επιχειρήσει να εφαρμόσει τα σχέδια «σωτηρίας» της χώρας, ιδρύοντας λίγες μέρες πριν από την κυβέρνηση Παπαδήμου ένα νέο πολιτικό σχήμα, με τίτλο «Κοινωνικός Σύνδεσμος», στο οποίο τον δεύτερο ρόλο είχε ο Γιάννης Στουρνάρας. Το σχήμα αυτό δεν είχε καμιά συνέχεια, ενώ ο κ. Στουρνάρας από τον Μάιο του 2012 άρχισε να αναλαμβάνει υπουργικές θέσεις, αρχικά στην υπηρεσιακή κυβέρνησης του Παναγιώτη Πικραμμένου και στη συνέχεια στην τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Ο κ. Φλωρίδης έπρεπε να περιμένει δώδεκα χρόνια, ώσπου να τον εμπιστευθεί ο κ. Μητσοτάκης.

Η πολιτική του καριέρα είχε ξεκινήσει το 1996 όταν εκλέχτηκε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, το οποίο τον είχε διορίσει προηγουμένως νομάρχη Κιλκίς. Στην κυβέρνηση Σημίτη μπήκε για πρώτη φορά το 1998 (υφυπουργός Προεδρίας) και μετά τις εκλογές του 2000 ανέλαβε υφυπουργός Αθλητισμού. Από τότε άρχισε να ασχολείται με την προετοιμασία της Ολυμπιάδας του 2004 και έτσι έπειτα από ενάμιση χρόνο στο υπουργείο Οικονομικών ανέλαβε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης τον Ιούλιο του 2003.

Κύριος ρόλος του κ. Φλωρίδη ήταν η συνεννόηση με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ για την εξασφάλιση της έγκρισής τους ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τρομοκρατικά χτυπήματα. Στις 27.9.2003 η «Ουάσινγκτον Ποστ» δημοσίευσε ένα άρθρο το οποίο κλιμάκωνε την κριτική για την καθυστέρηση της Ελλάδας στα μέτρα ασφάλειας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, επικαλούμενη μάλιστα εκθέσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Ο κ. Φλωρίδης επισκέφτηκε τις ΗΠΑ στις 14.1.2004, μαζί με τον διοικητή της ΕΥΠ και τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Συνάντησαν την τότε σύμβουλο του προέδρου για θέματα εθνικής ασφάλειας Κοντολίζα Ράις, τον διοικητή της CIA Τζορτζ Τένετ και τον συντονιστή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τον αντιτρομοκρατικό αγώνα Κόφερ Μπλακ. Ανακοινώθηκε η συνεργασία σε επίπεδο υπηρεσιών πληροφοριών. Και έτσι την επαύριο της αναχώρησης (17.1.2004) η «Ουάσινγκτον Ποστ» ανασκεύασε το δημοσίευμά της με νέο που έφερε τον εύγλωττο τίτλο: «Δεν υπάρχει τρομοκρατική απειλή για τους Αγώνες του 2004». 

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο κ. Φλωρίδης παρέδωσε στον κ. Βουλγαράκη μετά τη νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές του Απριλίου 2004. Τρία χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων συνδεόταν με ένα πρωτοφανές σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών, για το οποίο ουδέποτε βρέθηκαν οι δράστες, αλλά όλα τα στοιχεία οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για μια ελληνοαμερικανική σύμπραξη σε υψηλό επίπεδο (https://tinyurl.com/ypt6dcyb). 

Σήμερα ο κ. Φλωρίδης, με δηλωμένο εγκαίρως τον θαυμασμό του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εξασφάλισε το υπουργείο Δικαιοσύνης με πρώτιστο στόχο να πατάξει τη χαμηλή εγκληματικότητα εισφέροντας κι αυτός με τη σειρά του στο πεδίο του ποινικού λαϊκισμού. Οι αλλαγές που ετοίμασε εκτός από τις ποινές και τα κατακρεουργημένα δικαιώματα πληγώνουν και τις δικαστικές διαδικασίες. Αν περάσουν οι αλλαγές, τα περιθώρια για το δικαίωμα υπεράσπισης και δίκαιης δίκης θα είναι ασφυκτικά όχι μόνο για τους πολίτες αλλά και για τους δικαστικούς λειτουργούς και τους δικηγόρους μιας υποτιθέμενης ευρωπαϊκής χώρας. Και όσο για τη μεταχρονολογημένη «καραμέλα» που φαίνεται να του έδωσε τελικά η κυβέρνηση σχετικά με την ασυλία των τραπεζών μπορεί να εντυπωσίασε, αλλά το πουλί των «θαλασσοδανείων» έχει προ πολλού πετάξει αλώβητο.

Γιατί τον επιλέξαμε

Ο Γιώργος Φλωρίδης, με το νομοσχέδιο που κατέθεσε χθες στη διαβούλευση, μετά τις πολιτικές περιπλανήσεις του εντάσσεται πλέον τελεσίδικα στον σκληρό πυρήνα Μητσοτάκη-Βορίδη.

Αντα Ψαρρά