Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την ημέρα του τραγικού δυστυχήματος με τους 57 νεκρούς στα Τέμπη. Ήταν τότε που συγκρούστηκαν μετωπικά στην περιοχή «Ευαγγελισμός» το Intercity 62 με εμπορική αμαξοστοιχία και στην πλειονότητά τους, έχασαν τη ζωή τους φοιτητές 18 με 25 ετών.
Μιλώντας στο MEGA και στην Ανθή Βούλγαρη, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη περιέγραψε τα όσα έζησε και σκέφτηκε τη στιγμή της φονικής σύγκρουσης. «Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου» είπε αρχικά η νεαρή κοπέλα.
«Έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί»
Στη συνέχεια, ανέφερε: «Το τρένο είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται και να πέφτουν πράγματα πάνω μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν έγινε το ατύχημα είναι πως θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό, πώς θα ζήσουν με αυτό η αδερφή μου η γιαγιά μου. Με τρόμαξε και είπα «δεν πρέπει να πεθάνω». Εκεί βαράνε κόκκινο τα ένστικτα επιβίωσης. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί.
Είναι τα ένστικτα πιστεύω, δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλο. Σε κάποιους από εμάς δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να μην καούμε από χημικά εγκαύματα ή να σκοτωθούμε ακαριαία όπως τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι» συνέχισε προσθέτοντας ότι «αυτό που σκέφτηκα ήταν «την ευκαιρία αυτή Ντίνα δεν πρέπει να τη χάσεις, πρέπει να ζήσεις»».
«Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως»
Συνεχίζοντας την αφήγησή της για τις πρώτες στιγμές μετά τη σύγκρουση των τρένων η κοπέλα είπε ότι «σερνόμουν με την πίσω πλευρά και βρήκα μία χαραμάδα βγήκα και έπεσα πάνω στις ραγές με το σχεδόν κομμένο πόδι μου.
Έτσι όπως έπεσα αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν πολλά σημεία του σώματός μου χειρότερα, είχα κατάγμα στον αυχένα. Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως και ήταν εκεί που είχε ξεκινήσει η φωτιά στο ρέμα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου