AP PhotoΔύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, το ρεύμα έχει αλλάξει και οι ρωσικές δυνάμεις έχουν δυναμική, σύμφωνα με τον απόστρατο Αμερικανό στρατηγό Ντέιβιντ Πετρέους.
Ωστόσο, είπε ότι οι Ρώσοι έχουν υποστεί συγκλονιστικές απώλειες και πως η Ουκρανία μπορεί ακόμη να αντέξει στην απόκρουση της εισβολής του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, αν λάβει την υποστήριξη που χρειάζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Η ευρείας κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία ξεκίνησε καταστροφικά για τον Πούτιν, συμπληρώνει σήμερα 24/2 τη δεύτερη επέτειο από την έναρξη του πολέμου. Για να αποκτήσω καλύτερη εικόνα της κατάστασης σήμερα, μίλησα με τον πρώην διευθυντή της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, ο οποίος ήταν διοικητής στρατηγός κατά τη διάρκεια των πολέμων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και είναι συν-συγγραφέας με τον λόρδο Άντριου Ρόμπερτς του νέου βιβλίου «Σύγκρουση: Η εξέλιξη του πολέμου από το 1945 έως την Ουκρανία» τόνισε ο αναλυτής του CNN Peter Bergen.
Αναλυτικά όσα έγραψε στο CNN
Ζοφερό κλίμα στο Μόναχο
Το περασμένο Σαββατοκύριακο ο στρατηγός Πετρέους βρέθηκε στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, την κορυφαία παγκόσμια διάσκεψη για την εθνική ασφάλεια, στην οποία συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες και κορυφαίοι Αμερικανοί αξιωματούχοι - μεταξύ των οποίων η αντιπρόεδρος Κάμαλα Χάρις και ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν.
Η ατμόσφαιρα στη διάσκεψη ήταν ζοφερή, γεγονός που συνέβη καθώς εμφανίστηκε η σοκαριστική είδηση του θανάτου του Αλεξέι Ναβάλνι και στη σκιά της αποχώρησης της Ουκρανίας από την πόλη-κλειδί της ανατολικής Αβντίεβκα, γεγονός που έθεσε σε έντονο ενδιαφέρον τις παθιασμένες εκκλήσεις του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι για πρόσθετη στρατιωτική βοήθεια.
Λίγο μετά τη λήξη του συνεδρίου, μίλησα με τον στρατηγό Πετρέους. Η συνομιλία μας έχει ελαφρώς επεξεργαστεί για λόγους σαφήνειας. Απαντώντας σε ερώτηση πως ήταν η διάσκεψη του Μονάχου σημείωσε: «Ήταν διαφορετική από οποιαδήποτε Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου στην οποία έχω συμμετάσχει στο παρελθόν - και πηγαίνω σε αυτές από τότε που ήμουν ταγματάρχης και συντάκτης ομιλιών για τον Ανώτατο Συμμαχικό Διοικητή της Ευρώπης στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Συνήθως, υπάρχει εκεί η αντιπροσωπεία των ΗΠΑ που πιέζει όλους τους άλλους να κάνουν περισσότερα. Αλλά αυτή τη φορά, οι Ευρωπαίοι δεν ήταν ποτέ πιο σοβαροί, ενώ υπήρχε σημαντική αβεβαιότητα όσον αφορά την αμερικανική πλευρά: ανησυχίες σχετικά με τη δέσμευση των ΗΠΑ να συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Ουκρανία και ανησυχίες σχετικά με την προθυμία των ΗΠΑ να συνεχίσουν να παρέχουν την πολύ σημαντική ηγεσία τους στον κόσμο γενικότερα.
Υπήρχαν ενθαρρυντικά στοιχεία - οι Ευρωπαίοι εντείνουν τις προσπάθειές τους, για παράδειγμα, με τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς στη σκηνή της διάσκεψης να δεσμεύεται να δαπανήσει το 2% του γερμανικού ΑΕΠ για την άμυνα. Μην ξεχνάτε ότι αυτή είναι η νούμερο τρία οικονομία στον κόσμο τώρα, οπότε αυτή είναι μια σημαντική εξέλιξη. Και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ανακοίνωσε ότι φέτος 18 από τα 31 κράτη του ΝΑΤΟ θα ανταποκριθούν στη δέσμευση του 2% του ΑΕΠ για την άμυνα, σηματοδοτώντας μια σταθερή αύξηση μεταξύ των ευρωπαϊκών μελών.
Παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη εντείνει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις προσπάθειές της - και η ΕΕ λίγο πριν από τη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια ανακοίνωσε πρόσθετη βοήθεια ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ προς την Ουκρανία - η πρόσθετη αμερικανική υποστήριξη κρέμεται από μια κλωστή στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, και αυτό είναι απελπιστικά απαραίτητο.
Τούτου λεχθέντος, πολλά από τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων που συμμετείχαν στη διάσκεψη του Μονάχου, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων Ρεπουμπλικανών που είναι σταθεροί στην άμυνα και την αντίσταση στη Ρωσία, πιστεύουν ότι υπάρχουν οι ψήφοι και ότι θα μπορέσουν να το περάσουν. Αλλά η καθυστέρηση, η αναποφασιστικότητα, η αβεβαιότητα ήταν σίγουρα κάτι που βάρυνε τη διάθεση στο Μόναχο.
Ο Πούτιν κοιτάζει την ακινητοποιημένη νομοθεσία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ και τη φαινομενική αδυναμία να ληφθεί εκεί μια απόφαση για την υποστήριξη μιας συμπολίτισσας δημοκρατίας που μοιράζεται σε γενικές γραμμές τις αξίες και τις αρχές μας - όσο ατελώς και αν το κάνουν - η οποία έχει δεχθεί βάναυση εισβολή. Και στη συνέχεια, κοιτάζει τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο, και εξετάζει ορισμένες από τις ρητορικές διατυπώσεις της προεκλογικής εκστρατείας, και αναμφίβολα, αντλεί κάποιες ελπίδες και από αυτό».
Ποιος κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Ο Πετρέους ρωτήθηκε από το CNN σχετικά με το ποιος κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
«Δεν είμαι σίγουρος ότι καμία από τις δύο πλευρές κερδίζει τον πόλεμο. Οι Ρώσοι προφανώς επιτυγχάνουν σταδιακά κέρδη, και οι Ρώσοι έχουν την πρωτοβουλία αυτή τη στιγμή, αφού μόλις ανάγκασαν τους Ουκρανούς να αποσυρθούν από την Αβντίεβκα στα νοτιοανατολικά. Υπάρχουν αρκετές άλλες περιοχές στις οποίες οι Ρώσοι επιτίθενται στα ανατολικά και τα νότια και χρησιμοποιούν τεράστιες δυνάμεις πυροβολικού που γενικά καταστρέφουν ό,τι υπάρχει. Στη συνέχεια χρησιμοποιούν επιθέσεις με ανθρώπινα κύματα που κοστίζουν εξαιρετικά από άποψη απωλειών, αλλά φαίνεται ότι είναι σε θέση να το διατηρήσουν. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν φαίνεται να ανησυχεί για αυτές τις απώλειες και φαίνεται ότι εξακολουθεί να είναι σε θέση να συνεχίσει να εξασφαλίζει πρόσθετες στρατολογήσεις.
Ένα ερώτημα, βέβαια, είναι: μήπως έρθει ένα σημείο όπου ο ρωσικός λαός, ιδιαίτερα οι ρωσίδες μητέρες, πατέρες και σύζυγοι, θα πουν: Όχι ο γιος μου, όχι ο σύζυγός μου πια; Και υπήρξαν μετριοπαθείς διαδηλώσεις για την επιστροφή των αγοριών στην πατρίδα, αν και αυτό σίγουρα δεν έχει φτάσει σε σημαντικές ποσότητες ούτε έχει ιδιαίτερη επιρροή.
Η Ρωσία έχει επίσης μια μακρά ιστορία που δεν επιτρέπει την αντιπολίτευση για σημαντικό χρονικό διάστημα. Ο Αλεξέι Ναβάλνι μόλις πέθανε στη φυλακή, και ένας Ρώσος πιλότος ελικοπτέρου που αυτομόλησε στην Ουκρανία νωρίτερα στον πόλεμο μόλις βρέθηκε πυροβολημένος στην Ισπανία. Ουσιαστικά απομακρύνεται κάθε ψευδαίσθηση».
Δύο χρόνια πόλεμος και δεν φαίνεται το τέλος στον ορίζοντα
Απαντώντας σε ερώτημα αν εκπλήσσεται από το γεγονός πως έχουν περάσει δύο χρόνια σε αυτόν τον πόλεμο χωρίς να διαφαίνεται κάποιο τέλος σημείωσε: «Λοιπόν, όχι απαραίτητα. Ενώ οι Ουκρανοί επέδειξαν πραγματικά αρκετά εντυπωσιακές πολεμικές επιχειρήσεις κατά τον πρώτο χρόνο του πολέμου -κερδίζοντας τις μάχες του Κιέβου, στο Χάρκοβο, του Τσερνίχοφ, του Σούμι και της Χερσώνας- μόλις οι γραμμές μάχης ανασυντάχθηκαν και οι Ρώσοι μπόρεσαν να δημιουργήσουν άμυνα, η αντεπίθεση εξαρτήθηκε από την έγκαιρη παροχή ορισμένων οπλικών συστημάτων ώστε οι Ουκρανοί να είναι σε θέση να τα αναπτύξουν σε μεγάλους αριθμούς. Και, προφανώς, αυτό δεν συνέβη. Ενώ η αντίδραση στην εισβολή υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ήταν πολύ εντυπωσιακή από πολλές απόψεις, υπήρξαν καθυστερήσεις σε ορισμένες αποφάσεις που σήμαιναν ότι οι Ουκρανοί δεν διέθεταν εγκαίρως αμερικανικά άρματα μάχης, για παράδειγμα, και αυτή η απόφαση οδήγησε σε γερμανικές καθυστερήσεις στην έγκριση των γερμανικών αρμάτων μάχης Leopard. Οι Ουκρανοί δεν είχαν επίσης τα δυτικά αεροσκάφη που θα παρείχαν αεροπορική υποστήριξη στις χερσαίες δυνάμεις τους.
Οι ΗΠΑ πρέπει επίσης να προμηθεύσουν την Ουκρανία με περισσότερα τακτικά πυραυλικά συστήματα του στρατού μεγάλου βεληνεκούς, ATACMS, τα οποία επιτρέπουν στους Ουκρανούς να πλήττουν με ακρίβεια μακρινούς στόχους στο έδαφος που ελέγχεται από τη Ρωσία. Έτσι, όταν το λαμβάνετε αυτό υπόψη, νομίζω ότι δεν αποτελεί έκπληξη. Οι Ρώσοι σίγουρα πήραν ορισμένα μαθήματα, αφού φαινομενικά δεν ήταν σε θέση να το κάνουν αυτό για τον πρώτο χρόνο ή και περισσότερο του πολέμου. Βρήκαν έναν τρόπο να δημιουργήσουν προσωπικό αντικατάστασης και πρόσθετες μονάδες, και η Ρωσία έχει θέσει την οικονομία της σε πλήρη πολεμική βάση, και εδώ είναι που μπαίνει η πραγματικότητα στην εικόνα, καθώς η Ρωσία έχει υπερτριπλάσιο πληθυσμό από την Ουκρανία και μια οικονομία που είναι υπερδεκαπλάσια της Ουκρανίας.
Εάν υπάρξει αμερικανική υποστήριξη, νομίζω ότι θα δείτε την Ουκρανία ικανή να διατηρήσει τουλάχιστον τη σημερινή της θέση, ίσως ακόμη και να σημειώσει περαιτέρω πρόοδο στο μοναδικό θέατρο όπου υπήρξαν πολύ εντυπωσιακά ουκρανικά επιτεύγματα - και αυτό είναι στη δυτική Μαύρη Θάλασσα. Εκεί, μέσω της χρήσης πυραύλων κατά πλοίων, μερικοί από τους οποίους παράγονται στην Ουκρανία, μερικοί παρέχονται στην Ουκρανία, και στη συνέχεια της χρήσης ναυτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που αναπτύχθηκαν από την Ουκρανία, ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας έχει πιθανώς υποστεί απώλειες περίπου 30%.Έχει σε μεγάλο βαθμό εκτοπιστεί από τη δυτική Μαύρη Θάλασσα και αναγκάστηκε να αποσύρει το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του από το κρίσιμο λιμάνι της Σεβαστούπολης στην κατεχόμενη Κριμαία, ένα λιμάνι που χρησιμοποιεί εδώ και δύο αιώνες.
Και αυτό είναι ένα κρίσιμο επίτευγμα διότι επιτρέπει στην Ουκρανία να εξάγει τα σιτηρά της μέσω της δυτικής Μαύρης Θάλασσας σε χώρες που εξαρτώνται πολύ από αυτά στη Βόρεια Αφρική, συμπεριλαμβανομένης ιδίως της Αιγύπτου».
Τι θα ακολουθήσει μία ήττα της Ουκρανίας
AP Photo/Pablo Martinez Monsivais, File
Ερωτηθείς τι θα συμβεί αν η Ουκρανία χάσει τον πόλεμο τι θα ακολουθήσει μετά σχολίασε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πούτιν δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία. Το ερώτημα είναι, πόσο καιρό θα του έπαιρνε να αναγεννήσει τις δυνάμεις για να τις χρησιμοποιήσει αλλού. Σίγουρα, η Μολδαβία θα ήταν στο στόχαστρο. Υπάρχουν ακόμη, άλλωστε, 1.500 περίπου Ρώσοι στρατιώτες στο έδαφος σε αυτό το κομμάτι γης, την Υπερδνειστερία, στη Μολδαβία.
Η προσοχή του θα μπορούσε επίσης να στραφεί και στις χώρες της Βαλτικής, την ύπαρξη των οποίων επίσης δυσανασχετεί.
Οι στόχοι του από την αρχή ήταν να ανασυνθέσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της Σοβιετικής Ένωσης ή ίσως της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, με τον ίδιο στο τιμόνι ως τσάρο».
Ως προς τον πόλεμο και το πεδίο της μάχης σημείωσε: «Υπάρχουν στοιχεία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εδώ - τα χαρακώματα, οι ζώνες των αμυντικών οχυρώσεων, τα συρματοπλέγματα, τα πολύ, πολύ βαθιά ναρκοπέδια, οι τεράστιες δυνάμεις πυροβολικού, ειδικά από τη ρωσική πλευρά. Υπάρχουν επίσης τα άρματα μάχης της εποχής του Ψυχρού Πολέμου και τα οχήματα μάχης πεζικού, τα οποία είναι σε μεγάλο βαθμό αυτά που βλέπετε σε αυτό το πεδίο μάχης.
Και στη συνέχεια, στην κορυφή όλων αυτών, έχετε μερικά αρκετά προηγμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Κάποια από αυτά είναι μη επανδρωμένα αεροσκάφη καμικάζι. Υπάρχουν επίσης πυραυλοι ακριβείας στον αέρα και στη θάλασσα και έχετε ναυτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Ο ηλεκτρονικός πόλεμος είναι επίσης πολύ πιο σημαντικός. Υπάρχουν δραστηριότητες στον κυβερνοχώρο. Υπάρχει ακόμη και εμπλοκή δυνατοτήτων στο διάστημα που επιτρέπουν τη διοίκηση, τον έλεγχο και τις επικοινωνίες, με τις δορυφορικές επικοινωνίες Starlink, φυσικά, να είναι μία από αυτές.
Υπάρχει και η έλευση της τεράστιας διαφάνειας που προέρχεται από την πανταχού παρούσα παρουσία των smartphones, την πρόσβαση στο διαδίκτυο και τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.Έτσι, είναι πραγματικά διαφορετικό από κάθε προηγούμενο πλαίσιο για τον πόλεμο, και μας δίνει ενδείξεις για το μέλλον του πολέμου που περιγράφουμε ο Andrew Roberts και εγώ στο βιβλίο μας "Conflict"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου